Onrust.

’t Is onrustig in mijn hoofd. En in mijn lijf. Heel onrustig. En als er nu één ding is wat ik echt strontvervelend vind, dan is het wel onrustigheid. Echt waar. Dat gevoel dat ik nog duizendenéén dingen moet doen. De angst dat ik de helft er van ga vergeten. Het gevoel dat mijn werk allesoverheersend is. Me afvragen of ik wel goed genoeg ben. Zenuwachtig zijn als het zondag is. Want laatste dag weekend. De dagen die te snel gaan. Te kort voelen. Ik vind het moeilijk. Echt heel moeilijk. Maar versta mij niet verkeerd. De oorzaak van die onrustigheid ligt vooral bij mezelf. Ik doe het mezelf aan. En ja, dat is nog rottiger dan het gevoel zelf.

Ondanks dat ik om 7u opsta, en pas anderhalf uur later op m’n werk moet zijn, jaag ik mezelf op. Ik heb zeeën van tijd. En toch heb ik het gevoel dat ik me moet haasten. Ik snap zelf niet zo goed waarom. Het heeft niet veel zin dat ik er te vroeg ben want ik kan niet zelf binnen. Ik heb tijd genoeg op super op’t gemakje te fietsen. En toch ben ik altijd vroeger dan gedacht op m’n werk. Omdat ik onbewust iets sneller fiets dan de bedoeling is. En als ik klaar ben met werken, wil ik zo snel mogelijk thuis zijn. Want ik heb het gevoel dat m’n fietstocht ook nog bij het werk hoort. Maar als ik dan thuis kom van m’n werk, hang ik voor de tv. Wat wel leuk is, maar waar ik ook niet echt veel aan heb. Dat is zoals met frietkotfrietjes eten. Als je er een gewoonte van maakt, mis je het fijne er van.

Nu ik het hier opschrijf, klinkt het eigenlijk heel stom. Maar stiekem heb ik het gevoel dat die “oppervlakkige” onrustigheid over m’n werk komt door een diepere onrustigheid. Omdat ik nu wel werk heb wat ik leuk vind, maar ik nog altijd niet weet of het dit is. Of ja, ik weet dat het dit niet is. Maar wat is het dan wel? Ik maak mezelf soms gek met het idee dat het gras groener is aan de andere kant. En ik heb ondertussen al een paar hobbeltjes overwonnen om te weten dat dat niet zo is. En toch blijf ik zoeken. ’t Zal de leeftijd zijn zeker? Neen, alle gekheid op een stokje, ik wil het anders. Het moet anders!

Dingen die ik anders wil gaan doen.

tevreden zijn met wat er is op dit moment

Om aan mezelf te tonen dat mijn eigen gazonnetje ook best wel groen is. Ik ga terug beginnen met een echt boekje om m’n blije dingen in op te schrijven. Om de dingen waar ik dankbaar voor ben, op papier te hebben. Zodat ik regelmatig eens kan terugkijken. En zwart op wit alle redenen heb om tevreden te zijn.

minder schermpjestijd

Op mijn werk zit ik een hele dag achter een computer. En thuis doe ik dat vaak ook nog eens. Ik kan gerust een hele week élke avond computeren. Dan ben ik bezig aan m’n blog. Lees ik andere blogs. Kijk ik filmpjes. Scroll ik door Facebook. Ik vind het een beetje beschamend om toe te geven zelfs. Maar oké. Dat wil ik dus anders gaan doen. Ik wil m’n blog niet verwaarlozen. Daar wil ik dus eigenlijk mijn meeste computertijd aan besteden. Ik heb nu vier keer per week een artikel online. Dat blijft waarschijnlijk wel zo. Maar ik wil op de dagen dat een artikel online komt niet computeren. Ik plan het artikel op voorhand in. Op de dag dat het verschijnt, kijk ik een keer in de app van WordPress of alles goed is gegaan. En dat is het. De dagen dat er geen artikel online komt, mag ik van mezelf op de computer. Om nieuwe dingen te schrijven en om reacties te lezen en beantwoorden.

meer bewegen

Het verzet mijn gedachten. Het maakt fijne stofjes los voor meer gelukkigheid. Ik weet uit ervaring dat ik me beter voel als ik regelmatig sport. Dus dat wil ik weer gaan doen. Maar ’t zal wel met babysteps zijn. Ik fiets al wel elke dag. Maar één keer per dag is dat naar m’n werk. En erg rustig word ik daar nu ook weer niet van. Ik wil gewoon heel langzaamaan het sporten weer oppakken. Ik ga momenten inplannen in m’n agenda. Als een afspraak met mezelf.

vaker naar buiten

Op de computervrije avonden wil ik graag wat vaker wandelingetjes gaan maken. Of fietstochtjes. Dat is ook goed. Een frisse neus halen. En tegelijk wat extra qualitytimen met David. Lekker makkelijk. En het maakt m’n hoofd wel leeg. Doordat ik, of niet bezig ben met m’n zorgen, of net m’n zorgen kan delen en David dan lekker relativeert.

een i-don’t-give-a-fuck-lijst maken

En dan ook echt geen fuck geven om de dingen die er op staan. Ik ga hem zelfs heel prominent ergens omhoog hangen. Zodat ik er lekker vaak aan denk. Want waarom zou ik toch om allemaal dingen blijven geven die me eigenlijk niets zouden moeten kunnen schelen. Waarom? Dat gaat dan over super stomme dingen die wel extra olie op m’n al onrustige vuurtje gooien. Zoals mijn outfit. Hoe onbenullig is dat eigenlijk? Er lopen genoeg mensen rond die echt niets geven om hoe ze er uit zien en vooral wat andere mensen daar van denken. Waarom kan ik dat dan niet?

plannen / voorbereiden

Met m’n nieuwe examens die er aan komen, heb ik wel wat meer zorgen. Ik moest al beginnen met studeren, maar ik kon het nog niet opbrengen. En eigenlijk komt het doordat ik de leerstof zie als één GIGANTISCHE berg. Waar ik, vrees ik, niet over zal raken. Gewoon omdat ik geen overzicht heb. Door te plannen hoop ik dat gevoel een beetje van me af te schudden. En gewoon ook wel goed voorbereid te zijn voor m’n examens. Want een goede voorbereiding is alles!

Maar daarnaast wil ik bijvoorbeeld ook m’n lunch voor de volgende dag al klaarleggen de avond ervoor. Net zoals m’n outfit. Zodat ik me daar bij het opstaan al niet mee moet bezig houden. Want kleren kiezen is dan wel leuk. Maar als je een half uur voor je kast staat te drentelen, verlies je vooral veel tijd. En dat zorgt dan weer voor extra onrust.

singletasken

Deze is vooral van toepassing op mijn werk. Ik zit aan het onthaal in een bank. Wat wil zeggen dat ik de eerste lijn ben voor klanten. Het aanspreekpunt. Ik beantwoord vragen. Los kleine probleempjes op. Maar daarnaast krijg ik ook nog mailtjes. En doe ik de telefoons (dat laatste moet ik gelukkig niet hélemaal alleen doen). Dus dat zijn ook mensen met vragen en dingen die moeten opgezocht worden. En daarnaast moet ik ook nog meer organisatorische dingen in het oog houden. Controles, affiches, geldautomaten, … Don’t get me wrong, ik hou er van. Ik vind de afwisseling enorm fijn! Maar er komt wel veel bij elkaar.

Ik schrijf wel alles op wat ik moet doen. En als er toevallig nog iets tussen komt, dan schrijf ik dat er ook bij. Gewoon allesallesalles. Op die manier houd ik overzicht. En dat helpt al. Maar ik heb nog vaak de neiging om meer dan één ding tegelijk aan te pakken. Waardoor ik aan iets begin, dan iets anders begin, dan weer even met het eerste verder doe. En dan weer met het tweede. En dat wil ik dus wel veranderen. Zo goed als het kan, één taak per keer.

Ik ga nu een poosje aan de slag met deze puntjes. En ik hoop dat ik binnenkort een nieuwe post kan schrijven met hoe ik me voel. Of ik rustiger ben. Of alles geholpen heeft. Ik hoop van wel alleszins. Ik wil er heel graag van af.

Heb jij nog tips voor mij?

Foto door Ben Weber via Unsplash