Toen ik net bevallen was van kleine D, kon ik me niet bijster veel meer herinneren van het hele gebeuren. Het ene moment stond een vroedvrouw mijn schaamhaar weg te scheren voor stel dat het een operatie wordt, het volgende moment werd ik terug naar mijn kamertje gereden en hoorde ik een verpleegster nog roepen dat ze een ijspack tussen mijn benen had gestopt.
Maandag was een feestdag (paasmaandag) en mijn vriend had een dagje vrij genomen. Het was zulk vreemd weer! Het ene moment was het super zonnig en plots viel de hagel met bakken uit de lucht. Ik had zelf toch meer zin in wat extra zon en wat warmere temperaturen maar kijk, we maakten er maar het beste van en gingen eens wandelen met de baby. Voor de rest herinner ik me al niet zo veel meer van maandag behalve dat ik voor het avondeten zelf rösti maakte (lekker!).
Ik ben grote fan van Coach Romina op Instagram. Die vrouw heeft nu eens altijd nuttige, interessante of gewoon toffe dingen te vertellen en verwoord vaak dingen die in mijn hoofd zitten maar waar ik zelf nog niet zoveel woorden voor heb. Zo zag ik laatst ook dat ze een not-to-do lijst opstelde en dat inspireerde me om er zelf ook een te maken.
Holyfuckingshitballs. Ik zit op tram drie vanaf nu. Help? Denk ik. Ik ben gisteren dertig jaar geworden. Mijn tweede coronaverjaardag.
Kijk, een cakerol (ik bedoel dan zo’n exemplaar zonder barsten in) maken is zo’n type baksel waarvan ik denk: leuk voor jou dat je dat kan, maar ik waag me er niet aan. Het lijkt me moeilijk om de cake effectief te gaan rollen en veel werk en ook, ik heb dat nog nooit gedaan dus nee, dat zou toch niet lukken. Nu zou een challenge geen challenge zijn als je niet af en toe een keer uitgedaagd wordt he. Vandaar dat ik toch een poging wou doen om een cakerol te maken. Vorige maand heb ik met veel plezier naar Nadiya Bakes gekeken en daarin maakt ze ook een cakerol. Maar dan anders.
