Dingen waar ik een mini hartaanval van krijg
Mijn alarm
Man echt, ik vind een alarm zo onaangenaam! Zelfs met het vrolijke deuntje dat ik koos, krijg ik er altijd een heel stom gevoel van. Tijd om op te staan. Tijd om te vertrekken. Tijd om de vaatwasser aan te zetten. En het komt altijd op momenten dat ik net in mijn bubbel zit en me laveloos schrik van het geluid. Holy shit. Oké, geen paniek, gewoon tijd om te vertrekken. Chill. Klaarmaken en gaan met die banaan. Maar mijn hart is ondertussen wel een keer tot in m’n keel gesprongen.
Telefoon krijgen
Deze vind ik nog afschuwelijker dan een alarm wat af gaat. Om de één of andere reden krijg ik dus echt een hartverzakking als mijn telefoon gaat. Als ik dan iemands naam zie verschijnen kan ik het aan en ben ik in sommige gevallen ook echt wel blij. Als ik gewoon een nummer zie of ‘Anoniem’, mijn god nooooooo. Ik heb “geluk” dat ik ook wel vaak mijn telefoon niet zie af gaan waardoor ik dus niet hoef op te nemen, maar soms neem ik express niet op. En als ik aan mijn computer zit en ik krijg telefoon, google ik het nummer snel en zie, dat bespaart mij echt veel telefoonfrustratie. Anders had ik deze week al twee keer zogenaamd mensen van Telenet aan de lijn gehad die eigenlijk niet van Telenet zijn. Ik ben van het principe dat als je me nodig hebt, je mij maar een voicemail moet inspreken of een sms sturen. STOP MET BELLEN!
De tv die aangeeft dat het tijd is om te stoppen met kijken
Onze tv geeft na een tijdje de melding dat ie zich vanzelf zal uitschakelen na één minuut en dan begint het ding af te tellen. Handig voor als je zou vergeten om de tv uit te zetten als je op stap bent, maar niet handig als je net keiknus met 8653 kussens en een dik laken ligt te soezen bij een serie en in allerijl de afstandsbediening moet zoeken. Niet chill. Eigenlijk ook wel erg dat wij zo lang tv kijken dat hij zelf beslist dat het genoeg is geweest. Maar wat kan ik zeggen? Ik hou van tv kijken!
De deurbel
Wij hebben twee bellen: 1 hele oude die door merg en been gaat en 1 super fancy nieuwe met een camera en een parlofoon en een knop om de deur te openen vanuit de woonkamer. De oude vind ik doodeng. De nieuwe ook want om de één of andere reden staan mensen altijd op beeld zonder hun hoofd er bij en ik wil eigenlijk wel graag weten wie er aan de deur is. Kwestie dat ik kan afwegen of ik moet open doen of niet. En ook gewoon dat er iemand aan de deur staat. Ik ben tegen onverwachts bezoek, tegen deur-aan-deurverkopers, tegen Jehova’s getuigen die mij komen zeggen dat ik het heil in God zal vinden en eigenlijk gewoon tegen iedereen die aanbelt behalve familie en vrienden.
Ik zocht even op Wikipedia op of Jehova’s wel echt God hebben of dat hun god een andere naam heeft en toen kwam ik dit stuk tegen perfect voor zotte-scrabble-woordenliefhebbers of galgjespelers: ‘Jehova’s getuigen vormen een christenfundamentalistische eindtijdbeweging met millennialistische, restaurationistische en niet-trinitarische of unitarische overtuigingen.’ Ligt het aan mij of is het gewoon écht moeilijk om die woorden uit te spreken?
Als je je plots bedenkt dat je iets super cruciaal vergeten bent.
Zit je op de trein op weg naar één of ander belangrijk examen, besef je ineens dat je je inschrijvingsbewijs bent vergeten. Of dat je je halve cursus ben vergeten studeren. Of dat je oven nog aan staat. Of dat de garage nog open staat terwijl je al in bed ligt. Horror.
Dat je iets wil opnemen en het mislukt.
Ken je dat? Je wil op zo’n lome avond iets kijken wat je had opgenomen, een film of een aflevering van een leuke serie, en dan blijkt dat er een conflict is opgetreden tijdens het opnemen. Godvermiljaardevlammestedju (dat zegt het lief altijd)! Oké misschien krijg ik er niet echt een hartverlamming van, maar het is wel super rot.
Op stap zijn en zien dat de batterij van je gsm nog maar 5% heeft.
Nu heb ik mij echt al een paar keer verbaasd over de batterijcapaciteiten van mijn Iphone. Zowel positief als negatief. Tegenwoordig moet ik het ding twee keer opladen per dag. Ik steek hem ’s nachts in en dan rond een uur of drie in de namiddag nog eens. Op zich vind ik dat dus echt al mega irritant en ik zit er serieus aan te denken om de batterij te laten vervangen. Maar soms is het toch ook een soort van superheld die letterlijk nog twee uur verder kan op 1%. Hoe dan? Ik raak er niet wijs uit. Alleszins, als ik ineens merk dat mijn batterij super plat is, krijg ik een lichte paniekaanval. Gelukkig ben ik sinds kort in het bezit van een hoe-heet-zo’n-ding-nu-weer waarmee ik mijn Iphone kan opladen in mijn handtas. Ideaal.
Op een vrije dag wakker worden en denken dat het een werkdag is
En denken dat je je keihard overslapen hebt. Klein attackske gevolgd door dat zalige gevoel van ‘yeees ik kan nog blijven liggen!’. Erger is wel het omgekeerde. Dat je op een werkdag een uur voor je alarm wakker wordt en denkt dat het weekend is en je nog super lang kan blijven liggen. ‘yeees ik kan nog blijven liggen!’ gevolgd door een klein attackske. Brr.
Waar krijg jij een hartverlamming van?
Photo by Benjamin Voros on Unsplash
haha dat bellen en deurbel ken ik! Ik neem echt vaak niet op en laat mensen voicemails inspreken en aan de deur doe ik vaak niet open als mensen aanbellen (tenzij ik pakjesmensen zie) en aan vrienden zeg ik altijd “stuur maar een berichtje als je er bent, dan kom ik opendoen. Zo iemand ben ik haha 😀
Haha, ik heb ook echt een belfobie (samen met iedereen van onze generatie, I guess). Als het een onbekend nummer is, neem ik ook echt niet op, hahaha. Dat ze maar iets inspreken 😉 Tenzij ik net meegedaan heb aan een hele coole wedstrijd en denk dat ze mij gaan opbellen omdat ik een reis naar Rome of Pukkelpoptickets heb gewonnen of zo hehe. En ik heb sinds dit weekend een nieuwe iPhone omdat die dus exact dat deed wat je hier net neerschreef. Ik moest de mijne 3x opladen per dag en zeulde ook overal vijf powerbanks mee naartoe (geen figure of speech. letterlijk. vijf.) en OH MY GOD nu heb ik dus een nieuwe en die gaat gewoon terug een hele dag mee, zelfs met 4G (#deleven)
Ik schrik me telkens een bult wanneer er aan de voordeur wordt gebeld. Ook bij de telefoon en wekkerradio heb ik het. Mijn man kan dan heel rustig naar de telefoon wandelen om hem te beantwoorden of zich nog eens omdraaien in bed. Ik niet. Nee, ik schiet dan steeds in actie en spring bijna meteen uit bed zodra die wekker afgaat. Ik schrik er niet van maar vind het wel super rottig wanneer ik een ebook aan het lezen ben en mijn ereader plots aangeeft dat de batterij bijna plat is.
Ik had altijd precies hetzelfde met de wekker en elk soort alarm dat ik daarvoor gebruikte, maar da’s opgelost sinds ik een wake-up light heb. Wake-up light for life <3
Ik wil dat ook graag! Maar ik heb nu een zo’n Fitbit armband en die trilt mij wakker dus dat is ook wel aangenamer dan geluid.
Ik herken alleen het eerste punt. Ik krijg echt letterlijk een hartverzakking als een alarm af gaat met een luid deuntje. Ik heb die van mij dan ook op de zachtste stand staan en er een liedje voor uitgekozen die een rustige muzikale intro heeft. Anders voel ik mijn hart eerst 5 minuten hard kloppen. Heel naar .
Ohjee ik hou er ook niet van dat mensen me bellen. Telefoons met een anoniem nummer neem ik nooit op, dat zijn altijd mensen die iets willen verkopen. Ook nummers die niet in mijn gsm zitten (dus waarvan ik geen naam zie verschijnen) neem ik ook zelden op.
Ik word ook niet graag gebeld, wel om een andere reden dan jij. Ik word niet graag gebeld omdat ik bang ben dat ik de persoon aan de andere kant niet goed zal horen met mijn hoorprobleem. Vrienden weten dat en sms’en mij, maar nieuwe mensen vragen dikwijls mijn gsm-nummer en dan weet ik niet of ik er moet bijvertellen dat ik een hoorprobleem heb of niet. Oh en als ik onderweg ben naar ergens en opeens besef dat ik iets belangrijk vergeten ben, mijn God, ik word zo rood als een tomaat en zit geen minuut stil op de plaats waar ik zit.
Vooral gebeld worden vind ik verschriiikkelijk! Ik houd er niet van als mensen mij bellen dus ik neem liever ook niet op haha. Vooral niet als het een anoniem nummer is! En dat van het alarm herken ik ook wel ja. Soms snap ik ook gewoon helemaal niet wat er aan de hand is en begin ik mijn vriend te trappen dat zijn alarm uit moet terwijl het mijn eigen is (en we hebben hele andere geluidjes)
Telefoon bijna plat, EEN RAMP! Ik had laatst dat ik dacht dat het weekend was op een school dag… Vreselijk, dat besef van moeten haasten en binnen 10 minuten de bus halen. Wel gelukt achteraf, haha… Liefs!
Haha wat een herkenbaar artikel! Ik vind het ook zo vervelend om door onbekende nummers te worden gebeld… En wanneer er bij mij wordt aangebeld vlieg ik standaard een meter de lucht in – ik kan er niks aan doen.
Die telefoon – ik ben net hetzelfde 😀
Haha, bijna al deze schrikreacties zijn super herkenbaar. Ik schrik me dus ook altijd rot als mijn telefoon gaat, waarschijnlijk omdat ik niet zo vaak gebeld word op mijn mobiele telefoon 😉 En als je iets vergeten bent, heb ik inderdaad ook een halve hartverzakking. Verder schrik ik regelmatig wanneer iemand plotseling in de deuropening staat en iets zegt. Ik heb al vaker gehad dat ik op zo’n moment bijna tegen het plafond ga als diegene begint te praten en ik nog niet doorhad dat hij er stond 😉
Oja! Dat je super geconcentreerd bent en het niet doorhebt dat er iemand achter je staat.