2022 • Week 32

Zoals gewoonlijk vloog de eerste week na mijn verlof kweetniehoesnel voorbij. Maar echt, nog sneller dan anders. Het is bijna niet te geloven. Het was me eigenlijk iets te warm deze week maar gelukkig heb ik airco op’t werk. Oef! Op werkvlak was het niet m’n meest productieve week moet ik zeggen maar dat was misschien vooral een gevoel en niet echt de realiteit. D ging ook weer naar de opvang na z’n vakantie thuis en we eindigen deze week aan zee!

Aangezien de maandag nog een vakantiedag was, deelde ik de dag met D’tje. Het was een erg chille dag. ’s Morgens gingen we boodschappen doen en toen ik terug naar huis reed, begon D al aan zijn middagdut. We gingen in de namiddag eens fietsen en aten onderweg aardbeien en verder werd er vooral veel geknuffeld en met de brommer gereden.

Dinsdag ging ik dan terug aan het werk en D ging terug naar de opvang. Het afscheid ging gepaard met traantjes (van zijn kant dan, ik was blij dat ik weer aan het werk kon) maar ik kreeg na een uurtje een berichtje om te melden dat het allemaal snel voorbij was toen hij in de opvang de auto’s zag.

In tegenstelling tot anders na mijn vakantie had ik eens geen stress over alle dingen die ik had gemist. Ik had met mezelf afgesproken dat ik gewoon op’t gemakje alles ging bekijken. Ik had maar 97 mails weg te werken en de dag vloog voorbij als een raketje!

Op woensdag kregen we een cadeautje omdat we een doel haalden op’t werk. ’s Middags gingen we eten (ik had kaaskroketjes en pasta pesto met kip) en daarna bowlen! Ik kan dat dus echt niet hé. Mijn team won maar dat lag niet aan mij want ik denk dat ik een keer laatst en voorlaatst was. Maar goed, iemand moet de slechtste zijn hé en het was wel heel erg leuk.

Verder moest er deze week voor de eerste keer gechapt (dat ziet er een raar woord uit zo hé?) worden. Alleen mijn schoonmama kon ons helpen en omdat we maar met drie zouden zijn bedacht het lief dat hij al wat vroeger ging beginnen in zijn eentje zodat we niet tot 22u bezig zouden zijn. Toen ik rond 17u thuis kwam van mijn werk was hij al bijna klaar en moesten mijn schoonmama en ik helemaal niet meer helpen.

En omdat we zo content waren met alles (ik vooral met het lief, de held) haalden we ’s avonds net voor de bedtijd van D nog een ijsje. D at uiteraard alleen van ons ijs en niet van het zijne.

Vrijdag na m’n werk doken we thuis met z’n allen in het zwembad want ik was bijna gesmolten terwijl ik naar huis fietste. Pfoe! Ik deed een poging om snel een boke met choco bij D naar binnen te krijgen maar die had meer zin in traag en dat was ook goed. Toen hij klaar was met eten, propten we ons halve hebben en houden in de auto en haalde ik mijn mama op voor een weekendje aan zee. Zonder het lief helaas maar die ging zaterdag de laatste hand aan de vloer leggen voor de tegels er in kunnen. Ik was blij dat mijn mama mee wou rijden na de horrorrit van vorige keer. Zo had D zijn eigen persoonlijke assistent voor entertainment en tutjesrapen. Het laatste kwartiertje sliep hij en toen hij in zijn bedje lag, haalden we frietjes.

De nacht van vrijdag op zaterdag was echt rot. Te veel muggen in ons kamertje, te warm. D had er ook last van en elke keer ik net terug bijna in slaap was hoorde ik zijn lieve stemmetje ‘mama?’ vragen. ’s Morgens bleek hij echt megaveel muggenbeten te hebben. Ik gok meer dan 50! Ocharme!

Zaterdag trokken we in de voormiddag na het boodschappen doen (muggenbakje gehaald!) eens naar het strand voordat het te heet zou worden. D verbaasde me door gewoon los de zee in te lopen aangezien hij dus sinds kort bang is om in zijn badje of de douche te gaan. Vreemd kind, haha. Maar de zee was dus leuk, meeuwen achtervolgen en zand scheppen ook. Na anderhalf uur werd het toch wel echt iets te warm en gingen we weer naar huis. De rest van de dag speelden we thuis met een emmertje water en de auto’s.

En zo is er alweer bijna een week voorbij zeg! Ik ga ofwel vanavond ofwel morgenochtend naar huis (ik gok morgenochtend). Door het zeetje zit ik terug wat in vakantiestemming terwijl ik helemaal geen vakantie meer heb. Maar dat is op zich dus ook wel een fijn gevoel.