2022 • Week 21

De week begon met een vrije dag en eindigde na een dag werken met vijf vrije dagen. 🤪 Nu ja, de woensdag was niet echt een vrije dag vind ik want ik lag met migraine in bed (maandelijks feestje en dan durft dat al eens voorkomen). Maar hij eindigde wel héél leuk!

Op maandag ging onze Archie naar de kapper en kwam half zo dun terug, bijna onherkenbaar en zo mega fluffy! Het weer zat niet zo mee, veel regen en ook wel wat frisjes, af en toe wat donder erbij maar dat vind ik dan wel weer gezellig. Alleen was ik een beetje bang dat ik midden in zo’n stortbui en de hond en het kind zou moeten ophalen maar gelukkig kon het lief ervoor zorgen dat hij op tijd was zodat dat met de auto kon.

’s Morgens was ik ook al naar’t bos geweest met Fien dus er werd veel gewandeld! En ’s avonds kwam onze Marley Spoon box toe.

Dinsdag werkte ik en was het lief ziek. De beste man is normaal nooit ziek maar hij had er net een belangrijke deadline opzetten waar veel werk bij kwam kijken – en vooral lange dagen – en ik geloof echt dat met het halen van die deadline de weerbots gekomen is. Ik ging dan onder de middag snel soep halen en brood en drinkyoghurt want dat is wel het perfecte eten als je ziek bent, vind ik.

Helaas was ik dan woensdag (normaal mijn laatste werkdag deze week) zelf knock out door een migraine aanval. Ik lag in bed en verhuisde naar de zetel met de rolluik toe en voelde me ook heel erg bleh doordat ik naast de barstende hoofdpijn ook misselijk was.

Nu, die migraine kwam volgens mij niet alleen doordat ik mijn regels had maar ook doordat ik er met het kind zo’n intens slechte nacht op had zitten. JEZUS. Echt. Dat was al lang geleden en de nachten daarvoor waren eigenlijk ook al niet geweldig. Zijn kiezen zijn er nog altijd niet volledig door en ik denk dat hij daar gewoon héél erg veel last van heeft met ontroostbare huilbuien en gejammer als resultaat. Ik hoopte dat het gelleke/zalfje wat verlichting zou brengen maar het aanbrengen is nogal een worsteling dus na twee keer liet ik het er maar bij.

Ik vond het dan weer grappig bij de apotheek toen ik vroeg of ze iets hadden ter verlichting van het kind zijn kiezen en de apothekeres me vroeg of hij toch wel zeker ouder was dan drie maanden.

Ook kreeg ik ein-de-lijk Elfi’s nieuwe boek in de brievenbus. Ik weet niet meer wanneer ik dit precies kocht maar ik denk dat het rond vorige zomer was. Ze heeft het boek volledig in eigen beheer uitgegeven en omdat ik bij de eerste 30 bestellers was, kreeg ik er een regenboog fluoriet hangertje bij.

Donderdag was een feestdag en was ik thuis! Laura kwam in de voormiddag en we gingen met D en Archie naar’t bos. We verdwaalden een beetje maar kwamen uiteindelijk toch weer bij de auto uit. Fioew! In de namiddag installeerde het lief de extra schappen in mijn kledingkast zodat ik D’tjes kleren ook kwijt kon daar. Ik ruimde dan mijn eigen spullen ook wat extra op en deelde dingen wat anders in. Zeer bevredigend kan ik zeggen!

We haalden nog een ijsje en fietsten en speelden echt super veel! D had zo’n goeie dag, echt megafijn. Heel actief en lief en veel knuffels komen geven. Tof! Leuk! Iedereen was in zijn nopjes. ’s Avonds had ik zoveel zin in iets chocoladigs maar ik had niet genoeg eieren meer voor een brownie dus ik stelde mezelf tevreden met een warme chocomelk. Ook goed.

Vrijdag voelde als zaterdag dus deed ik boodschappen met het kind. de winkel was halfleeg en mijn kar lag nog niet halfvol en ik moest toch meer dan 60 euro betalen. ‘k Viel bekan van mijn suske, amai. Thuis speelden D en ik met de auto’s en besloot ik daarna om me maar eens eindelijk aan het nalezen van de bachelorproef van mijn nicht te zetten. Na een tijdje kwam D bij me knuffelen en ik dacht dat hij gewoon heel chill een beetje televisie aan het kijken was maar toen ik naar beneden keek zag ik dat hij sliep. Veel te schattig!

Na anderhalf uur dutten aten we soep en stokbrood, brachten we een bezoekje aan onze baby bamboe die groeit als kool bamboe (dat groeit heel snel en ’t is wel bijzonder om te zien eigenlijk). Daarna haalden we in de Decathlon een step voor het kind want we dachten dat hij dat wel leuk zou vinden. Het is echt een lelijk ding en ik mocht van het lief geen stickers meenemen om ‘m wat op te vrolijken (BOEEEE!) maar kom, het doet z’n werk en het kind kan dus ineens steppen. (ik sta echt vaak te kijken van what the fuck is happening??!! ik vind dat niet normaal hoe snel dat allemaal gaat – niet de step maar het leren van nieuwe dingen enzo, alhoewel de step ook iets te goed bolt naar mijn zin)

’s Avonds maakte ik een vijfsterren maaltje van Marley Spoon (deze) en bakte ik een brownie. We wilden graag iets kijken via Streamz of Netflix maar konden niet kiezen waardoor het ineens al bijna de moeite niet meer was. Nog mensen die dat hebben? 😅

Het weekend begon met een gebalanceerd ontbijtje (HAHA). 😉 Het kind had redelijk goed geslapen en ik dus ook. Zeer fijn! We maakten boven wat plaats zodat we tijdens onze verbouwing tijdelijk spullen van beneden naar boven kunnen verplaatsen. D hield zichzelf ook super goed bezig door al zijn opgeruimde babyspeelgoed weer uit te halen en nu ineens terug zeer boeiend te vinden. Rond een uur of tien ging ik met D zijn buggy afzetten bij mijn tante want morgen zijn er allemaal feestelijkheden in de stad en kunnen we daar niet met de auto heen dus gaan we met de fiets maar het is dan wel handig om de buggy ook te hebben en die kan niet mee op de fiets. Allez, ge verstaat het wel hé. Op de terugweg viel D alweer in slaap en deed hij dus voor de 2de dag op rij een dutje voor zijn middageten.

’s Middags at ik een restje van het avondeten van gisteren en kwam onze voorraad natte doekjes aan die ik met mooie korting via Bol kon kopen.

En dan vandaag, zondag, dé dag! Het hoogtepunt van de afgelopen 12 jaar want het Ros Beiaard mocht nog eens van stal (normaal is dat om de 10 jaar maar door corona… je weet wel). Ik ben geboren in Dendermonde dus dat moest ik meemaken. Alleen – je raadt het nooit – hebben we het ros niet gezien. 🥲 Ik zeg het ook maar gewoon: ik vond het echt een stomme namiddag eigenlijk. Het regende dat het goot toen we met de fiets wilden vertrekken dus besloten we met de bus te gaan. Alleen moesten we daardoor een half uur wandelen om de buggy van D op te halen – want afgezette straten enzo – in plaats van dat we dus gewoon met de fiets tot daar konden rijden. We waren alsnog helemaal nat, ik had al zere voeten van het snelwandelen en mijn hoofdpijn van ’s morgens was er ook weer. Olé. De plek waar we wilden staan – aan het begin van de stoet zodat we alles snel gezien hadden en ook weer snel naar huis konden met D – was niet meer bereikbaar dus werd het een plek middenin de stoet waar we eigenlijk bijna niets zagen omdat er zoveel mensen waren. Toen de stoet een tijdje stil stond besloten we het voor bekeken te houden. D had zich echt super goed gehouden maar er zit ook maar een bepaalde hoeveelheid geduld in een dreumes en we hadden het zelf ook gehad. Bovendien lag het mobiel netwerk plat door al die mensen en kon ik dus ook geen Ketnet Junior opzetten om hem bezig te houden. Oké, op naar huis. Tot we plots hét Ros Beiaard-lied hoorden dat het paard aankondigt – normaal gezien.
“Hm, zouden we toch niet snel teruggaan? Dan zien we het nog, zou toch zonde zijn als we het niet gezien hebben hé?”
Oké, wij terug om dan te zien dat de stoet nog altijd op dezelfde plek stil stond en we waren dan al bijna een half uur verder ondertussen. Foert, we gingen toch gewoon naar huis. Ik vond het gewoon echt niet leuk, vooral ook omdat we D meehadden en het om de haverklap regende en bleh. Gelukkig vond het lief onderweg naar huis zomaar een briefje van 50 euro op de grond dus haalden we frietjes als troostvoer en keken we de rest van het spektakel via de live uitzending op tv.
Balen. Maar kijk, binnen 8 jaar kunnen we nog eens en dan zorg ik voor een zitplaats op een van de tribunes zodat we zeker iets zien. Tegen dan is D ook bijna 10 (what?!) en kan die gerust een uur of drie stil zitten. Denk ik. Bon ja, das nog lang hé.

Wat was het hoogtepunt van jouw week?