Willen willen
Gisteren had ik echt een stomme dag. Ik was ziek (nog altijd) maar besloot heel koppig toch naar mijn werk te gaan. Dat hield in dat ik eerst een eindje moest fietsen zodat een collega me dan kon ophalen met de auto. Daar was ik dan wel blij om want met mijn zieke hoofd had ik niet veel fut om in de trein te gaan zitten.
Sinds eergisteren voegde ik het luisterabonnement van Kobo Plus toe aan mijn leesabonnement. Ik had bedacht dat ik op de fiets of in de auto of tijdens het wandelen weer eens wat vaker een boek kon luisteren en het kwam nog goed van pas ook. Doordat ik ziek was kon ik een kinderboek uitkiezen en laten voorlezen voor de kleine in plaats van dat ik dat met mijn hese stem (alsof ik al jaren kettingrook dat het een lieve deugd is) zelf moest doen, maar daar gaat dit stuk eigenlijk helemaal niet over.
Ik fietste dus op mijn dooie gemak naar de plek waar mijn collega me zou oppikken en had als luistervoer gekozen voor Gun iedere kabouter zijn eigen muts van Aaf Brandt Corstius. Ik had nog nooit van Aaf gehoord, maar het boek passeerde veel op mijn Instagram feed en ik ben inderdaad zo beïnvloedbaar. Alleszins, ik luisterde dus naar dat boek en ergens in het derde of vierde hoofdstuk schrijft Aaf over willen willen.
Want er zijn veel dingen die we willen. De vraag is alleen of veel van die dingen die we willen niet gewoon dingen zijn die we niet echt willen, maar willen willen?
Ik dacht bijvoorbeeld heel lang dat ik een meer minimalistische garderobe wilde, simpelere kledingstukken in neutralere kleuren die allemaal goed bij elkaar passen. Nu weet ik dat dat iets is wat ik niet echt wil, maar wil willen. Ik ben nu eenmaal niet zo’n persoon met een heel duidelijke stijl en mijn kledingkast is chaos, maar het idee leek me fijn en het leven simpeler met zo’n kast.
Ik dacht ook heel lang dat ik koffie wilde leren drinken. Maar ik wil helemaal geen koffie drinken. Ik lust het niet en ik zit niet te wachten op een verslaving. Ik wil het wel graag willen want het lijkt me gezellig en tof en dan kan ik van die fancy koffietjes kopen en ook ons eigen koffiemachien eens gebruiken voor iets anders dan heet water.
Ik kreeg van het lief Hogwarts Legacy cadeau omdat ik dat wilde, maar ik krijg stress van gamen (behalve van The Sims – mijn ventje kan op een haar na dood zijn en ik ben zo chill als … iets/iemand heel chill) en ik kan van mijn leven niet alles onthouden of mijn weg vinden in het kasteel, zelfs niet met alle magische hulpmiddelen en ik moet altijd naar mijn toetsenbord kijken om te zien of ik wel de juiste letters typ voor de juiste spreuken (ook al kan ik blind typen) en tegen dat ik het goed heb, ben ik al gestupified ofzo. Typisch een geval van willen willen want ik ben wel fan van den Harry en dan moet dat spel er toch ook bij?
En nu denk ik elke keer als er een gedachte in mijn hoofd popt over iets wat ik wil (een Nintendo Switch, een nieuw paar schoenen, een vliegreis, leren mediteren, een moestuin): wil ik het wel écht? En eigenlijk is het antwoord dus heel vaak nee. Behalve het t-shirt van Lana Del Rey dat ik online zag, dat wil ik wel héél graag.
Heb je geen zin om een comment achter te laten, maar wil je wel je waardering tonen?
Klik op het hartje hieronder! ↓
DANKJE! ☻︎
Haha goei einde. Ik heb hetzelfde met thee (of ja, ik lust dat wel, maar ik vind vooral het idee gezellig in de winter haha) en ook met ‘Hogwarts Legacy’! Al is de ‘blokkage’ daar dat ik dat op de desktop van m’n lief moet spelen want op mijn laptop marcheert dat niet, maar ja uiteindelijk doe ik dat dan toch niet, dus zo graag zal ik het ook wel niet willen haha. Ben inderdaad ook geen gamer. Interessante gedachtegang!
Gelukkig zijn er heel wat lekkere theetjes, warme chocolademelk én chai latte want net als jij wil ik koffie echt NIET leren drinken. Oh en Hogwarts Legacy heb ik nog steeds niet gespeeld. Ik wil dat spel immers niet spelen ik wil gewoon rustig ronddwalen in dat kasteel (en het domein) en de vele details bewonderen.
Jaaaa, mooi! Ik wil ook veel willen. Naar de sportschool bijvoorbeeld. Wil ik eigenlijk helemaal niet, haha!
Dit geeft zeker stof om over na te denken. Dankjewel voor dit postje!
Haha, mooi is die ja! Hier ben ik ook een tijdje wat serieuzer over na aan het denken. En eigenlijk is het ook meer ontdekken wat je ECHT wil in plaats van je laten beïnvloeden door dingen van buitenaf. Mooi om te lezen in de comments dat er meer mensen mee bezig zijn (dat is een goed iets! ook in het kader van duurzaamheid, haha).
Ik zit zelf nu ook in het vraagstuk, wil ik echt een roeimachine om fitter te worden (en ga ik het dan ook echt elke week gebruiken)? Of wil ik het vooral willen? Wordt vervolgd ; )
Mooi geschreven. En ik ben het met je eens. Vaak is het gewilde toch een beetje een tegenvaller wanneer je het eenmaal hebt. Ik slaap er tegenwoordig meer dan een nachtje over, soms doe ik er maanden over voor ik tot aankoop over ga. Dan weet ik zeker dat ik het echt wil omdat het na die tijd nog steeds in mijn hoofd rondzoemt!
Ja zo’n goed zinnetje. Die blijf bij mijn ook hangen. Ik heb ook allerlei dingen die ik wil willen, zoals een heel actieve blog hebben zoals ik vroeger had Maar eigenlijk wil ik dat helemaal niet meer. En ik wil graag willen dat ik iemand ben die elk weekend taart/desserts/etc bakt
Ja, herkenbaar! Dit is echt zoiets waar ik mezelf ook vaak even aan moet herinneren. Ik moet dan wel weer mijn best doen om niet teveel te blijven hangen in het beslissingsproces (“wil ik dit wel echt? En hoe weet ik dan 100% zeker of ik dit wel wil?”), want anders gebeurt er nooit iets. We mogen ook gewoon dingen proberen en dan tot de conclusie komen dat het toch niet bij ons past. Zoals Hogwarts Legacy spelen (wat ik overigens in het begin ook heel overweldigend vond, want het is zo groot!)
Die laatste alinea vind ik heel leerzaam. Ik zou mezelf ook vaker de vraag moeten stellen of ik iets echt wil of dat ik alleen maar denk dat ik het wil.
Wat een goeie vraag om jezelf regelmatig te stellen. Filtert er een hoop ‘moetjes’ uit denk ik!