Toch maar iets over introvert zijn
Een tijdje geleden schreef ik een blogje over introvert zijn, maar ik heb dat nooit gepost. Ik had het gevoel dat ik het toch niet helemaal goed onder woorden kon brengen. Nu las ik – ook een tijdje geleden – een blogje van Nina, ook over introvert zijn, en ik kreeg plots een soort van Eurekamomentje of zo. Ik bedacht me dat ik er toch iets over wou schrijven omdat ik het heel herkenbaar vond wat Nina schreef. En dat hielp mij dan weer om deze post te schrijven. Hoera!
Zoals Nina zegt zijn er twee soorten sociale gebeurtenissen: stomme en leuke sociale dingen.
En voor mij klopt dit als een bus. En hoe simpel het ook is, ik had het zelf gewoon niet kunnen bedenken.
Stomme en leuke sociale dingen
Stomme Sociale Dingen zijn allemaal dingen waar ik niemand ken. Waarschijnlijk dan ook nog op een plek waar ik nooit ben geweest. Of waar ik wel mensen ken maar niet echt iemand die ik écht echt ken. Of feestjes. No thanks.
Leuke Sociale Dingen zijn een-op-een dingetjes. Zoals taart eten of naar de cinema gaan met een vriendin. Niet te veel prikkels ineens, niet ineens honderd miljoen miljard mensen die allemaal door elkaar praten en waar ik middenin zit.
Nu is het niet zo dat ik zo’n grumpy mens ben die dan in een groepje gaat zitten asociaal zijn en niets zeggen, maar ik vind het echt heel erg moeilijk om van mij te laten horen tegen een hele groep. Hallo? Geef mij gewoon maar één mens, of misschien twee en kom, drie zal ook nog gaan. Want ik kan wel goed praten ( 😉 ), maar in zo’n groep? Nee, dan gaat het niet. Ik klap dicht. Het kost natuurlijk allemaal energie hé, maar als ik dan mag kiezen aan wat ik m’n energie besteed, dan liever aan een paar mensen dan aan een paar honderd mensen.
En het is niet zo dat ik asociaal ben. Ik kan namelijk heel sociaal zijn en ik heb ook best wel goeie sociale vaardigheden, vind ik. Maar daar gaat introvert zijn eigenlijk ook niet om. Voor mij als introvert meisje, gaat het om mijn batterijtje. Mijn batterij laadt heel erg op van die kleine onderonsjes en vooral van me-time. Ik vind het gewoon superfijn om wat tijd in m’n eentje door te brengen, want tijd alleen is de ultieme energiebooster! Maar ‘grote’ bijeenkomsten slurpen vooral energie.
“Ik ben gewoon saai.”
Ik weet eigenlijk nog niet zo heel lang dat ik introvert ben. Ik dacht gewoon altijd dat ik een ‘saai’ mens was. Ik vind het bijvoorbeeld niet zo fijn om uit te gaan. Dan kreeg ik de vraag wat ik in mijn weekend ging doen en antwoordde ik altijd met “niets”. S A A I ! Dat zag ik dan op andere mensen hun gezicht en nu is dat dus eigenlijk nog altijd. Maar niets bestaat voor mij nu uit: lezen, tekenen, bloggen. Misschien een wandelingetje maken. Of met het lief zetelhangen en tv kijken. Ik had me er gewoon al lang bij neergelegd dat ik dan maar gewoon saai was en nu weet ik dat ik introvert ben, wat dan misschien voor andere mensen nog altijd saai is. Maar oké, dat is voor mij niet echt een probleem. Uiteindelijk is het mijn leven hé. En mijn hoofd wat overprikkeld raakt als er te veel tegelijk gebeurt.
Maar zoals ik dus al zei (of zei ik dat nog niet?); ik leer wel heel graag nieuwe mensen kennen. En ook nieuwe plekken, maar net zoals Nina, misschien niet op hetzelfde moment. Al heb ik vorig jaar wel een heeeeeele grote stap uit mijn saaie comfortzone gezet, want ik ging namelijk een half dagje doorbrengen met Melle (van thankgoditismonday.nl). Melle die ik nog niet kende in het ‘echt’. En jeetje. Dat was echt zo enorm spannend! Maar ik heb daar wel heel veel positieve energie door gekregen en ik voel dat nog altijd! Ik weet nu ook dat het soms wel de moeite loont om gewoon even ‘gek’ te doen, even iemand ontmoeten die ik nog nooit ontmoet had. En naar Nederland. Oké, ja, doen we. IN M’N EENTJE! Als je me dat drie jaar geleden had gezegd, ik had je gewoon knettergek verklaard.
Wat wil ik nu dus eigenlijk zeggen?
Goeie vraag. Ik wilde dit denk ik gewoon even van me af schrijven. En ook wel dat ik introvert ben, maar dat ik het wel heel waardevol vind om nieuwe mensen te leren kennen. Nieuwe dingen te doen. Nieuwe plekken te zien. Ik heb gewoon wat meer tijd nodig om die stap te nemen en te wennen. En ik vind het ook wel belangrijk om me niet te veel te laten tegenhouden. Het is zeg maar gemakkelijk om mij te verschuilen achter dat stempeltje. Niet dat ik nu plots mezelf in een groep van 23564 mensen ga werpen en van “Hoi hier ben ik!” ga doen, want zo ben ik niet. En eerlijk gezegd voel ik ook gewoon niet de drang om dat te veranderen. Maar ik kan gewoon wel fijne een-op-een dingetjes doen met lieve mensen die ik al dan niet ken zonder me een hele dag te willen verschuilen in een boek.
O ja, en ik wil ook nog even een misvatting de wereld uit helpen. Ik ben niet verlegen en ik ben niet “de stille”. Ik ben wel traag in echt contact leggen, maar eens ik op m’n gemak ben, gaat de verhaaltjeskraan open hoor. Trust me 😉
Sorry als ik dit een beetje een onsamenhangend geheel is. Of niet heel duidelijk. Ik vind het blijkbaar nog altijd moeilijk om het echt goed onder woorden te brengen, maar deze keer ga ik het wel gewoon posten.
Dit artikel had gewoon ook perfect over mezelf kunnen gaan. Zo herkenbaar. Mijn collega’s vragen altijd wat ik ga doen als ik thuis kom van mijn werk, en als ik dan zeg ‘niets speciaal’ dan zie ik hun gewoon denken dat ik super saai ben. Ik vind het fijn om alleen te zijn en kan daar heel veel energie uit halen. Zeker na een week werken, dan zijn mijn batterijen gewoon compleet plat van al dat sociaal contact. Alleen zijn kan mij dan goed doen. Ik vind het altijd zo jammer dat er zoveel mensen zijn die je meteen als ‘saai’ bestempelen wanneer je graag thuis blijft…
Spijtig hé. Maar je moet je dat gewoon niet te hard aantrekken! 🙂 Ieder zijn ding hé! En we zijn goed zoals we zijn denk ik dan. Uiteindelijk is dat ook iets heel persoonlijks vind ik. Fijn voor iemand anders dat ie veel energie haalt uit feestjes enz maar voor mij (en jou en anderen) werkt dat niet dus dat is gewoon oké.
Wat mooi verwoord meis. Ontrovert betekent niet dat je gelijk saai bent. En echt, ik sta liever voor een paar mensen te praten dan voor een hele klas. Zelf merk ik dat ik dan ga stotteren en dan klap ik dicht, net als jou. Zijn er uberhaupt wel mensen die voor volle zalen durven te praten? Of is dat een kwestie van oefenen?
Volgens mij blijft dat gewoon altijd super spannend! Tenzij je het oprecht heel leuk vind, maar dat zal mij nooit gebeuren. Haha 😀
Om eerlijk te zijn lijkt het net of ik een tekst over mezelf lees. Ik had dit zo kunnen schrijven. Gek genoeg heb ik wel weer altijd jobs gehad waarbij je met veel mensen moet werken en aansturen….
Maar heel herkenbaar dit.
Haha ja bij mij is dat ook zo. Ik werk in een winkel nu waar ik echt superveel contact heb met mensen. Maar ik vind dat contact ook wel leuk. t Is niet altijd zo zwart wit hé 🙂
Nee het is zeker niet zwart wit, zou soms wel makkelijker zijn 😉
Wat een fijn artikel! Ik herken mijzelf hier enorm in terug. Ik ben ook introvert en ik houd er helemaal niet van om in grote groepen met nieuwe mensen te zijn. Ook vind ik het enorm fijn om lekker bank te hangen en te kletsen met vriendinnen, maar uitgaan is ook zeker niet meer mijn ding!
En daar is niets mis mee! 🙂 Bedankt voor je reactie Danique!
Wat ben ik blij om dit te lezen, al die herkenning! Goed dat je hier een artikel over schrijft. Ik ben ook zo introvert als het maar zijn kan. Het liefste ben ik thuis in mijn eigen veilige vertrouwde omgeving, lekker lezen of creatief bezig zijn of lekker fijn series kijken in bed. Verjaardagen of groepen mensen daar maak je me echt niet bij mee. 1 op 1 contact vind ik veel fijner. En dan wel gezellig op de bank met een kop thee, want ergens wat drinken geeft te veel prikkels en kost energie.
Erg leuk om te lezen dat anderen dit ook hebben!
Ja, je bent zeker niet de enige! 🙂
Stoer dat je dit durft te delen, Irene! Je hebt de eerste stap naar contact tussen ons al gezet met je kaartje, dus doe ik de volgende: misschien kunnen we eens ergens afspreken als je dat graag wil? 🙂 Stuur me maar een mailtje bij interesse en geen zorgen, ik neem het je niet kwalijk als je het niet ziet zitten 😉
Ik heb het op m’n todolijstje gezet! 🙂 Je mag volgende week een mailtje verwachten!
Wauw, echt heel erg herkenbaar dit! Ook ik spreek altijd het liefste af met één of twee personen in plaats van met een hele groep. Dan trek ik me gewoon terug en lopen mensen snel over me heen. Ik voel me op zo’n moment ook vaak saai, terwijl dat eigenlijk helemaal niet zo is. Eigenlijk is het dat helemaal niet inderdaad: we zijn gewoon een beetje introvert en daar is niets mis mee 🙂
Inderdaad! 🙂 Ben blij dat zoveel mensen zich er in herkennen. We zijn goed zoals we zijn!
Aangezien je graag nieuwe mensen leert kennen: hallo, ik ben Kaylin en het is leuk jou wat te leren kennen via je blog 😀 En nu serieus. Het leven is soms ingewikkeld hé? Ik beschouw mezelf ook eerder als een introvert persoon. Maar het is echt niet zwart-wit. Ik houd van muziek en concerten/festivals (dus valt dat dan niet onder extravert?). Maar hier is het batterijtje waar je over sprak: daar ben ik achteraf echt wel vermoeid van. Of meegaan naar de drukte in de bowling terwijl ik al moe ben van te werken? Soms niet zo’n goed plan… Of echt helemaal uit m’n comfortzone meegaan naar een club? Op het moment zelf valt het wel mee maar achteraf ben ik kapot… Maar inderdaad, je wilt niet saai genoemd worden. Soms moet ik echt nog de balans zoeken….
Bedankt om mij nog eens tot dit inzicht te brengen en jouw verhaal te delen me ons <3
Het is ook leuk om jou te leren kennen door je reacties! 😀 En ja, ik ken dat. Bij mij is het ook niet allemaal zwart wit hoor 🙂 het hangt vaak af van de sfeer die er omheen hangt voor mij. En of ik op m’n gemak ben. Maar soms ben je eerst op je ongemak voor je op je gemak bent. haha. Moeilijk hoor. En vermoeiend! Bedankt dat je de tijd hebt genomen om zo uitgebreid te reageren! Vind ik superleuk ^^
Hihi heel graag gedaan 😀 Ja, wat je nu zegt is ook wel waar!
En pf, toen ik vroeger op stage moest kreeg ik altijd als feedback dat ik stil en verlegen was. En op mijn eindevaluatie dan: “je bent opengebloeid”. Ja, hallo, ik heb tijd nodig om me open te stellen?! Op die manier voelde ik me wel wat afgestraft op mijn persoonlijkheid.
Ik ben nog nooit zo graag saai genoemd als na jouw blogpost 😉
Want als jezelf een hele dag vermaken met leuke dingen die toevallig binnenshuis en ver van andere mensen plaatsvinden saai is – ben ik dat met liefde!
lang leve een saai leven! 😀
Herkenbaar, en ook dat van “Ik ben niet verlegen of stil”!
Bij mij komt een groot deel ook van mijn ziek zijn, dat ik al die prikkels niet meer kan verdragen. Want ik hou wel van feestjes enzo. Maar niet van praten voor groepen 😉
Mijn man, dat is ook een échte introvert. En dat is ook ok!
Goed dat je dit hebt geschreven en gedeeld! Alleen maar zo gaat de rest zien dat introvert zijn ook normaal is. Net zoals extravert. Iedereen is anders en dat is allemaal ok en normaal.
Inderdaad. Je bent goed zoals je bent! 🙂 ik denk dat mijn vriend wat tussen de twee is. Wat goed is want hij stimuleert me soms om wel dingen te gaan doen.
Heel herkenbaar. Ik voelde en voel me soms nog steeds, een alien. Heb je ooit gehoord van de term HSP? Ik denk dat jij je er ook namelijk in kan vinden.
Heb er al van gehoord maar weet niet precies hoe het zit. Nina vertelde er in haar post ook een beetje over. Ik ga het eens wat beter bekijken! 🙂 en je bent goed zoals je bent!
Niet iedereen die introvert is, is HSP en omgekeerd geldt ook dat niet 😉 Ik ben namelijk hoogsensitief, maar net wel extravert 🙂
Klopt, maar toen ik de term HSP hoorde dacht ik bij mijzelf: “oooh, dus daarom…”. Misschien dat Irene dat ook heeft zonder het zelf te weten 😉 Maar aangezien je extravert bent, ben je dan geen HSS (High Sensation Seeker)? Dat is ongeveer hetzelfde als een HSP-er maar toch iets anders 🙂
Dat denk ik niet. Ik werd getest bij een psycholoog en ze zei dat ze nog maar zelden iemand had getest met zo’n hoge score op hoogsensitiviteit. 🙂