Redenen waarom je wel kinderen moet krijgen
Tijdens het Thanksgiving-etentje dat ik hier thuis organiseerde, raakte ik aan de praat met een paar van mijn schoonzussen en -broers over kinderen krijgen. In het verleden schreef ik al eens een post met redenen waarom je geen kinderen moet krijgen. Toen mijn schoonzus aan mijn schoonbroer vroeg waarom hij kinderen zou willen krijgen, werd het eventjes stil. Er volgde een moment waarin ogen werden geknipperd en er ge-euhm-d werd.
Er zijn genoeg redenen te bedenken waarom je geen kinderen zou moeten krijgen. Veel van die redenen zijn heel rationeel en gebaseerd op feiten. Bijvoorbeeld: een kind kost veel geld en tijd, het is niet goed gesteld met de aarde (wil je daar een kind nog mee opzadelen?) en je moet je hele leven aanpassen. Zelf heb ik ook een tijd gedacht dat ik geen kinderen wilde, vooral omdat ik mijn relatie met het lief erg fijn vond en niet meteen de behoefte voelde om daar iets aan te veranderen.
Waarom wilde ik dan toch wel een kind? Ik kan daar geen rationele reden op plakken. Net zoals mijn schoonbroer heb ik lang nagedacht en het enige wat ik kan bedenken is dat ik graag een kind wilde omdat ik “het” voelde. Een puur egoïstische keuze natuurlijk: ik wil een kind dus voila* dat kind kwam er.
* Ik ben me er van bewust dat ik het privilege heb gehad om snel zwanger te worden en een gezond kind op de wereld te hebben gezet en ik weet dat het niet voor iedereen zo is. Mijn hart gaat naar je uit als het voor jou een moeilijk thema is, om wat voor reden dan ook.
Een rondje internet bracht me op een paar blogposts en artikels met allemaal “goede” redenen om kinderen te krijgen.
- Veel liefde om te geven en delen met een kindje
- Je familielijn voortzetten
- Hoop voor de toekomst
- Je hebt iemand om voor je te zorgen later als je zelf hulpbehoevend bent
- Je leven voelt nog niet compleet
- Je omgeving verwacht dat je kinderen krijgt
- Je hebt een grote behoefte om te zorgen
Helemaal oké als dat voor jou redenen zijn waarom je kinderen wilt/hebt. Voor mij persoonlijk zijn die redenen niet voldoende. Ik kan me niet voorstellen dat ik gewoon een kind zou willen krijgen omdat er dan later iemand is om voor me te zorgen. Ik vind dat persoonlijk nogal een verantwoordelijkheid om een nog ongeboren mens mee op te zadelen. Maar goed, dat is voer voor een andere discussie.
Als je zelf heel zoekend bent of je wel of geen kinderen wilt, is “het” voelen misschien niet meteen het antwoord dat je zoekt, maar ik vind het wel een heel belangrijk iets. Als je het niet niet voelt, moet je er niet aan beginnen vind ik. Nu ik al iets meer dan drie jaar aan het moederen ben, kan ik nog wel een paar andere redenen (of ja, ik zou het misschien niet echt redenen noemen, eerder leukigheden ofzo) bedenken om wel kinderen te krijgen.
Redenen om wel kinderen te krijgen
* Het is super leuk om een kind te zien opgroeien. Ik vind dat een wonder hoe zo’n baby al zoveel kan en op korte tijd zoveel leert. En dan kan ie ineens staan en lopen en praten en voer je daar gesprekjes mee terwijl ie op de wc zit en wow. Echt zot!
* Er gaat niets boven de armen van je kind rond je nek voelen en geknuffeld worden.
* Heel tof en bijzonder om te zien hoe het mens eruit komt te zien dat je gemaakt hebt.
* Het is een fijn gevoel te weten dat iemand je echt nodig heeft. Ook veel verantwoordelijkheid, maar ook fijn. Het geeft een soort van doel in je leven: zorgen dat je kind het zo goed mogelijk heeft.
* Het is fijn om je partner in een andere rol te zien.
* En het is ook fijn om te merken hoe je zelf in die rol van ouder rolt 😉 Hoe je daarin groeit en hoe bepaalde onzekerheden compleet wegvallen en andere erbij komen.
* Er zijn weer veel meer dingen om mee te lachen. Gekke bekken, grappige zinnetjes en woordjes, bijzondere turnkunsten, …
* En ook veel dingen waarvan je hart smelt. Zoals die knuffel van hierboven of dat je er ineens een nieuwe beste vriend bij hebt en dat de patatjes van mama wel de lekkerste zijn.
* Feestdagen krijgen een heel nieuwe dimensie. Sinterklaas bijvoorbeeld. Dat is als volwassene lang niet zo leuk, maar als je je kind blij kan maken, dat is een heel ander level van blijheid unlocked.
* Zoveel liefde! Dat is bijna niet bevatten.
* Je kan dingen doen die je misschien zonder kinderen niet zo snel zou doen. Verven, over de grond rollen, boetseren, verhaaltjes lezen met gekke stemmetjes, naar een pretpark gaan met rollercoasters die niet te spannend of eng zijn, …
* Je kijkt met compleet nieuwe ogen naar random dagelijkse dingen. Alles is weer een soort van nieuw met een kind erbij. Zoals boodschappen doen. Of bijvoorbeeld naar de dierentuin gaan of naar de zee gaan. Dat wordt ineens allemaal heel bijzonder als je het vanuit het standpunt van je kind kan bekijken. Die verwondering, zalig.
* Andere dingen worden veel minder belangrijk. Een kind plaatst alles in perspectief. Je werk bijvoorbeeld (dat is wel nog belangrijk soort van, maar is ook gewoon een manier om geld te verdienen en niet meer je hele identiteit), of wat andere mensen van je denken.
* Het is gewoon keitof om baby- en kinderkleren uit te zoeken en om leuk speelgoed bij elkaar te verzamelen.
* Je bent veel minder snel vies van dingen. Vroeger moest ik zelf bijna overgeven als ik iemand anders dat zag doen, nu doet het me niets meer.
* Je helpt mee de volgende generatie vorm te geven en kan waarden en normen meegeven die je zelf erg belangrijk vindt. Bijvoorbeeld dat alle emoties er mogen zijn, dat we niet te streng moeten zijn voor onszelf, dat er gezonde manieren zijn om met je boosheid of frustraties om te gaan, zorg dragen voor de planeet, nieuwe dingen kunnen ook tweedehands gekocht worden, dankbaar zijn, grenzen aangeven, …
* Het is fijn om samen nieuwe tradities te creëren.
* Het huis is nooit stil of leeg. Er is altijd iemand die blij is dat je er weer bent, die leuke dingen met je wil doen, die over hun dag wil vertellen, …
* Je wordt je meer bewust van je eigen gedrag en vastgeroeste denkpatronen. Ik denk echt vaak na: ‘waarom vind ik dit nu zo belangrijk?’ om dan in te zien dat het helemaal niet belangrijk is. Je mag je kind dingen toezeggen omdat je ze zelf oké vindt, in tegenstelling tot wat je misschien in je eigen opvoeding hebt meegekregen.
* Het is zo fijn als je kind van je eigen gekookte eten eet en het dan ook met smaak opeet en dan achteraf zegt dat je echt lekkere gehaktballen kan maken. Ik wist niet dat ik die bevestiging nodig had, haha.
* Een extra reden om kinderboeken in huis te halen!
* Je kan veel van je kind leren, zoals blij zijn met kleine dingen, complimentjes geven, je emoties eruit laten als ze hoog zitten, van je laten horen als je niet akkoord bent met iets, vragen waar je nood aan hebt, …
* Elke dag is een avontuur. Soms is het saai en tegelijk is het nooit saai.
* Je bent actiever, krijgt meer lichaamsbeweging. Een uur aan een stuk zitten is bijna een utopie.
* Je kan jezelf blijven verbazen. Je houdt toch maar mooi dat kind in leven. Je hebt een zwangerschap en een bevalling doorstaan. Je combineert je gezin met je huishouden en (vaak) je werk en (ook vaak) een partner. Je bedenkt nieuwe creatieve manieren om boterhammen te snijden en groenten in maaltijden te verwerken zonder dat het opvalt dat er groenten in zitten. Je schildert de leukste waterverfschilderijen of boetseert tractors uit plasticine. Je zegt nee tegen een feestje of je gaat vroeger naar huis omdat het kind een dutje moet doen terwijl je dat vroeger nooit zou gedurfd hebben. Je vindt de Minions ineens wel leuk en de meeste programma’s op Ketnet ook.
Dus ja
Kinderen krijgen is niet iets om zomaar op de wilden boef te beslissen. Voel je het of niet? En heb je er daarnaast mentaal, fysiek en financieel de ruimte voor? En soms is het kind er dan en vraag je je af waar je in godsnaam aan begonnen bent. Maar je krijgt er zoveel voor terug 😉
Vul zelf maar aan in de comments wat redenen/leukigheden zouden kunnen zijn om/van kinderen te krijgen.
Heb je geen zin om een comment achter te laten, maar wil je wel je waardering tonen?
Klik op het hartje hieronder! ↓
DANKJE! ☻︎
Hartjes voor dat allereerste *-tje. Gelukkig houdt het metekindje ook van boeken en heb ik dus desondanks een goed excuus om kinderboeken te kopen en/of proeflezen. Al hoef je daar eigenlijk – als we heel eerlijk zijn – uiteraard geen excuus voor te hebben. Gewoon doen. Kinderboeken zijn veel te mooi/leuk om niet te lezen.
Alle redenen die je opsomt om wél een kind te krijgen, zijn natuurlijk pas aan de orde wanneer dat kind er al is. Het zijn pas dingen die je je realiseert na de komst van je kindje.
Op voorhand redenen geven, is echt heel moeilijk. Ik geraakte zelf ook niet verder dan “het voelen”. Bij mij was het een soort intuïtie of instinct dat ik op een gegeven moment gewoon gevolgd heb, zonder er al te veel over na te denken.
Ik zie veel mensen in mijn omgeving die hun beslissing om voor een kind te gaan laten afhangen van rationele argumenten. Als ik het op dezelfde manier gedaan had, zou ik nooit kinderen gekregen hebben.
Ik vind een kind mogen krijgen en het daarna opvoeden voorlopig als iets waarbij geven en nemen en afstand en nabijheid bijna nooit in evenwicht kan zijn. Altijd wel een moment van gemis, overspoeling, twijfels, gevoelens van falen, maar evengoed ook zelfvertrouwen (“ik kan het wel”) en bevestiging (liefste lieveling die mij knuffels geeft). Ergens heb ik het nu ook al moeilijk met het feit dat hij ooit zijn eigen leven zal hebben terwijl ik dat net voor hem wil : een onafhankelijk leven (later he; nog ver weg). Het doet je ook stilstaan bij de vraag : wie ben ik zonder kind? Welke rollen wil ik daarnaast ook vervuld zien? Het dwingt je om bepaalde onzekerheden of beperkingen onder ogen te zien die je tot dan zo lang hebt kunnen wegsteken en die een kindje ineens pijnlijk bloot legt. Het dwingt je om te investeren in een relatie als die tenminste de moeite waard blijft om in te investeren naast de andere drukte. Dus ja , mijn kind maakt mijn leven gelaagder en rijker. Eigenlijk groei je samen.
Ohh dit is iets waar ik deze week toevallig ook over aan het nadenken was! En hier ook de conclusie dat echt niets of niemand in de wereld die knuffel van je kind kan toppen. Als ik dat zou moeten uitleggen aan anderen, dan zou ik twee poppetjes tekenen die knuffelen en waar allemaal zonnestralen vanaf komen, met glitter en regenbogen! Ik leef echt voor dat gevoel <333
Wat mij heel mooi lijkt, is de wereld beleven door de ogen van je kind en samen door al die fases gaan. De ene fase zal vast leuker zijn dan de andere, haha.
Ik vind dit een mooie gebalanceerde blogpost en lees dit vanaf een standpunt van iemand die geen kinderen wil :).
Ik wist ook niet of ik kinderen wou totdat ik vriendlief leerde kennen. Met hem zag ik het wel zitten om een gezinnetje te starten en jawel, dit jaar ben ik bevallen van een dochtertje. Met haar erbij is ons gezinnetje compleet. ♥
Ik denk dat je al veel mooie redenen hebt opgesomd waarom je wel kinderen zou krijgen. Het zet inderdaad je leven op z’n kop, maar ook opnieuw in perspectief. Mama zijn, verandert jou. Je maakt beslissingen met dat kleine mensje dat van jou afhankelijk is in je achterhoofd. Haar gelukkig zien, dat is wat telt.
Echter, ik begrijp ook waarom je niet aan kinderen zou beginnen. Als vriendlief geen kinderen wou, dan was dat ook oké voor mij.
Leuke blog. Ik moest gniffelen om de extra reden om kinderboeken in huis te halen;). En ik verbaas me ook een beetje over de reden ‘omdat de mensen om je heen dat verwachten’ die je hebt gevonden op internet. Dan wil je dus een kind voor de mensen om je heen? Lijkt mij niet helemaal de juiste reden.
Zoals jij ook zegt: dat je het voelt, die drang, die wens om een kind te krijgen, dat is het belangrijkste denk ik. Want die redenen die het internet opsomde, daar zitten er een paar tussen waar ik mijn wenkbrauwen van frons. Die van jou vind ik dan weer heel mooi!