Het leven met een baby er bij
Een tijdje terug vroeg ik jullie op Instagram om wat hulp. De blog inspiratie was wat ver te zoeken maar de goesting om iets te schrijven net allesbehalve. Ik kreeg een paar toffe ideeën binnen – waarvoor dank – en een van de onderwerpen die het vaakst voor kwam: hoe is mijn leven veranderd sinds de baby? (en sowieso kwamen babygerelateerde dingen heel vaak terug wat me een beetje verbaasde omdat ik vaak denk dat veel van jullie dat misschien net niet zo heel boeiend vinden)
Het leven met een baby er bij. Als ik het moet samenvatten: 1 groot avontuur. Haha. Nu weten jullie dat ik niet zo’n avontuurlijk mens ben (doe mij maar micro avonturen) maar dit is iets wat ik toch echt wel leuk vind. Soms moeilijk maar wel leuk vooral.
Hoe dacht ik er op voorhand over?
Het ding is vind ik dat je op voorhand echt geen flauw benul hebt van wat dat precies gaat geven, je leven delen met een baby. Maar echt geen flauw benul. Je koopt babyspullen, installeert een bedje en een park en een verzorgingshoekje en je stelt je voor dat je daar dan binnen afzienbare tijd een kindje hebt liggen maar hoe dat dan in’t echt is? No clue. Ook al denk je op dat moment dat je het wel weet. Dat is dus niet zo. Je weet dat het moeilijk zal zijn soms en dat je slaaptekort zal hebben. Hoe dat slaaptekort dan voelt en hoe moeilijk het precies zal zijn, dat weet je niet. Net zoals je niet weet hoe het voelt om een kind te hebben, qua emoties dan.
Ik denk ook niet dat ik er echt eens goed over heb nagedacht hoe mijn dagen en nachten er uit zouden zien met een kind er bij, gek genoeg.
Hoe denk ik er nu over?
Het lief vroeg het mij laatst of ik het moeilijk vind om te mama’en. Soms wel. Ik ben snel onzeker en vraag me vaak af of ik het wel goed doe. Of ik niet beter zus of zo doe. Maar daarnaast is het ook gewoon moeilijk omdat alles nieuw is en we een nieuwe manier van samen leven moeten zoeken. En als je daar dan net aan gewend bent moet je het weer helemaal omslaan omdat de baby groeit en nieuwe noden heeft en alles zo snel verandert. Het is veel uitzoeken en dingen weeral voor het eerst doen en hoe leuk dat vaak ook is, het is dus ook moeilijk. Langs de andere kant vind ik dat het mij ook vrij gemakkelijk af gaat en dat ik veel geduld heb. En ik vind dat het lief het ook super goed doet.
Het dagelijks leven
We zitten nu een beetje in een moeilijke periode maar hiervoor vond ik de dagen vrij vlot en ook fijn gaan. D’tje is best wel een vrolijk kind en kan nu ook wel eventjes zelfstandig spelen in zijn park of op zijn speelmat bijvoorbeeld. Als ik in de keuken bezig ben zet ik hem vaak bij mij. Ik lette op zijn wakkertijd en legde hem dan ‘op tijd’ in zijn bedje zodat hij kon dutten en dat ging altijd wel goed. Ik neem hem vaak mee naar de winkel als ik boodschappen ga doen en dan zorg ik er voor dat we in de auto zitten op het moment dat hij een dutje moet doen. In de auto valt hij al-tijd in slaap en meestal slaapt hij dan in de winkel en de rit naar huis ook nog altijd. Win win.
Ik heb mijn ouderschapsverlof nog opgenomen wat betekent dat ik tot eind april nog thuis ben. Ik vind het heerlijk dat ik zoveel tijd met hem kan doorbrengen en hem kan zien groeien. We vonden het allebei nog te vroeg en hem vooral nog te jong om hem al voltijds naar de opvang te brengen (al snap ik de ouders die het doen ook. Soms is het wel echt tijd en soms moet het ook gewoon). Hij gaat nu twee dagen per week en ik geef het eerlijk toe: ik heb die tijd zelf ook nodig om wat op adem te komen en nieuwe energie op te doen. Ik kijk er altijd naar uit dat ik hem weg kan brengen en wat dingen voor mezelf kan doen maar ik kijk er ook altijd enorm naar uit om hem weer op te halen.
Wat me wel opvalt is dat we echt veeeeel meer tijd nodig hebben om ons te organiseren. We hebben met de opvang bijvoorbeeld afgesproken dat D daar aan komt tussen 8.30 uur en 9.00 uur. Vaak zeg ik rond kwart na acht dat we gaan vertrekken maar dan moet zijn pampertje gedaan worden, moeten we ons zelf klaar maken, moet ik zorgen dat zijn tas klaar is en dan is het ineens al twintig voor negen en moeten we ons bijna haasten om op tijd te zijn. Vroeger haatte ik het om te laat te komen en wou ik overal veel te vroeg zijn maar dat heb ik laten varen en het gaat verbazend goed om me er gewoon niet meer vaak niet druk in te maken.
De nachten
Ik heb het wel al een paar keer vermeld maar nog nooit volledig uitgelegd denk ik. Wij wisselen de nachten af. In het begin hebben we een paar systemen uitgeprobeerd (samen in bed slapen met D op onze kamer en dan wisselen wie babyduty heeft, apart slapen: iemand beneden in de woonkamer met D en de andere in ons bed en zo de nachten wisselen, hetzelfde maar dan na een paar uur wisselen) en ontdekt dat het voor ons het beste werkt als we apart slapen. Iemand slaapt in onze kamer en iemand slaapt met D in zijn kamer.
Ik vind het ergens jammer dat we niet samen slapen en ik mis dat ook wel maar langs de andere kant is dit ook het fijnste en werkt het het beste voor ons. Je doet een onderbroken nacht en daarna kan je een nacht doorslapen. Dat helpt ons door die onderbroken nachten en beperkt het slaapgebrek. Ik ben er zeker van dat ik daardoor meer geduld kan opbrengen als D niet goed kan slapen ’s nachts. Zo van oké dit is echt een rottige nacht maar de volgende nacht kan ik doorslapen.
Dus
Dus. Een baby krijgen is uiteraard mega ingrijpend (duhuh!) aangezien er een heel nieuw mensje bij is dat heel vaak verzorging nodig heeft. Ik vind het moeilijk om echt duidelijk te krijgen hoe ik het ervaar, ook voor mezelf. Langs de ene kant is het immens intens en lastig soms en vermoeiend en zucht. Langs de andere kant vind ik het vaak ook best wel makkelijk en kost het me allemaal niet veel moeite. Het gaat met ups en downs zeker? 🙂
Hehe er komt best veel op je af als je moeder wordt. Wij kozen ervoor om samen te blijven slapen, maar ik ben een beetje een plakker als het komt op slapen, ik hou absoluut niet van slapen zonder mijn man. Zoals je zegt, zolang het werkt. Iedereen is daarin anders. Leuk dat je meteen ouderschapsverlof koppelt , begrijp je daarin 100%!
Ah, wat een fijn en open artikel inderdaad. Ik herken heel erg wat je schrijft en ik vind het na vijf jaar nog steeds soms echt een uitdaging, ontzettend vermoeiend, één grote leerschool en vooral heel erg leuk. Ik geniet zó van Jula en alles wat ze doet, ziet, proeft, ruikt, aanraakt, wat dan ook. Heerlijk <3
Ik maak er totaal niet van als er af en toe eens een babyartikel verschijnt. Het is een groot deel van jou leven dus het lijkt me niet meer dan normaal dat je erover schrijft.
Twijfel maar niet teveel aan jezelf. David en jij volgen je gevoel en dan kan je het nooit mis doen <3
Ik had dat hiervoor eigenlijk nog nooit gehoord: koppels die apart slapen die eerste maanden. Maar ik vind het wel echt slim en zou dat misschien ook nog overwegen als ik ooit een kind heb. Ik zou dat dan ook wel jammer vinden om niet samen te slapen, maar ik zie toch ook meer voordelen dan nadelen 🙂 Ik heb dat ook echt al aan veel mensen verteld als het over baby’s ging haha. Fijne post!
Poeh ja hier is het ook zo, de ene dag gaat alles heel soepel en makkelijk. De andere dag gaat alles, maar dan ook alles mis en valt het maar allemaal zwaar. Wat ik ook zo bij anderen lees, het is echt een achtbaan haha. Wat ik ook hoor van de meeste ouders, na ongeveer 3 maanden wordt het wat makkelijker. In ieder geval met de nachten en het slaaptekort. Al krijg je dan natuurlijk ook wel weer andere uitdagingen. Ik probeer er maar zo goed mogelijk in mee te gaan allemaal en te accepteren dat niet iedere dag makkelijk is. Al is dat op zich ook wel al een uitdaging 😉 En ik probeer tegelijkertijd zo veel mogelijk te genieten van dat kleine mensje, want ze groeit snel en zal nooit meer zo mini als nu zijn. Dat besef ik me ook maar al te goed!
Echt fijn dat jullie voor de nachten iets gevonden hebben dat werkt! Het blijft toch altijd weer zoeken waar je je het prettigst bij voelt.
Zo heerlijk eerlijk dit! En weet je waarom ik je verhalen over moederschap zo graag lees? Omdat je een eerlijk en echt beeld geeft en niet het ‘alles is geweldig en er is nooit iets waar ik van baal’ beeld dat je veel ziet. Vind ik super van je! Je deelt de mooie momenten en ik voel in alles je liefde en hoe je geniet, maar je laat ook eerlijk zien dat het soms gewoon pittig is.
Heel mooi beschreven – zowel de mooie als de lastige momenten. Ik denk dat inderdaad je leven best wel op z’n kop staat en verandert als er een baby bij komt. Je hebt opeens zoveel meer verantwoordelijkheid, nog naast de gebroken nachten enzo. Wat slim dat jullie de nachten afwisselen! Dan weet je in ieder geval zeker dat één persoon goed heeft geslapen en ben je niet allebei doodop.
En heel knap om te lezen hoe je het allemaal doet – juist ook het tijd nemen voor jezelf door Dallas soms naar de opvang te laten. Als ik je blogs lees, klinkt het alsof het je – ondanks ook de lastige momenten – heel natuurlijk afgaat <3
Ik hou van jouw open en eerlijke artikelen over het moederschap!
Mooi omschreven! Ik was er vooral benieuwd naar omdat je ook al eens geschreven hebt over het niet willen van kinderen. Wel goed om te horen dat het zo goed bevalt en dat je het vaak ook gemakkelijk af gaat. Het is inderdaad lastig voor te stellen.. ik stel het dan ook nog even uit.
Ik vond het allemaal wat cyclisch werken, vroeger. Na een tijdje wist ik: OK, het gaat nu niet lekker, maar dat gaat weer voorbij, er komt een periode dat het allemaal beter draait. Waarbij ik dan ook wist dat ik niet al te hard moest juichen als alles op wieltjes verliep, want daarna kwam weer een periode dat het vierkante wielen waren.
Fijn om te lezen! Ik zit hier een beetje te grijnzen want 5 jaar later ervaar ik het ook nog als intens en vermoeiend en prachtig tegelijk 😀 Ik krijg ook vaak de vraag hoe je leven nu echt is met een kind. Je kan dat gewoon niet uitleggen. Ik behoor ook tot de categorie die er gelukkig niet teveel over nagedacht heeft op voorhand, ik denk als je dat écht zou doen, je er niet meer zou aan beginnen haha.