Gluren bij de buren
Een van mijn favoriete hobby’s naast bloggen en lezen is wandelen met (een van) de hondjes. Er zijn van die wandelingen waarbij ik aan een stevig tempo doorstap omdat ik niet zoveel zin heb om te slenteren of omdat ik gewoon niet zo lang wil wandelen. Maar dan zijn er ook wandelingen waar ik dus wel de tijd neem om op mijn gemakje rond te lopen (of mijn doel van 8000 stappen te vervolledigen). Meestal heb ik dan een muziekje in mijn oren of een nieuwe podcastaflevering en wat ik dan het allerleukste vind om te doen is binnenkijken in de huizen die ik voorbij wandel.
Ik doe dat echt schaamteloos, sorry (niet echt natuurlijk ;)). Tijdens mijn wandelingetjes gluur ik dus al eens bij de buren binnen. Soms zie je grappige dingen (zoals die keer dat ik een motorfiets in een salon zag staan, versierd met kerstlampjes), maar meestal zijn de taferelen heel gewoon. Iemand die staat te koken, een ouder die nog wat speelgoed van de vloer raapt, een vrouw die met haar voeten op het salontafeltje naar het nieuws aan het kijken is, een ouder koppel dat samen aan tafel zit om kruiswoordpuzzels in te vullen (of ze dat echt doen weet ik niet, maar ik stel me dat dan voor), twee kindjes die samen met hun papa een dansje doen, …
Ik vind het leuk om te doen omdat ik op die manier inspiratie op doe van wat ik graag wil – en nog vaker niet graag wil – in mijn eigen huis, maar ook omdat op die manier een beetje kan wegdromen en mijmeren over andere levens.
Hoe ziet andere mensen hun leven eruit? Wie woont er allemaal in dit huis en hoe zou het zijn om hier te wonen? Wat zijn de nadelen van deze ligging en wat de voordelen? Hoe zou de rest van het huis er uit zien? Is er een grote tuin aan? Zou mijn leven er ongeveer hetzelfde uit zien als ik in dit huis zou wonen? Waarom hebben die mensen voor koud wit licht gekozen in plaats van warm wit licht? Zijn de mensen die er wonen gelukkig? Ik ben daar héél nieuwsgierig naar.
En het is niet dat ik zelf niet gelukkig ben in mijn eigen huis of met mijn eigen huisgenoten (hihi). Ik zal zelfs meer zeggen; door dit te doen bekijk ik daarna mijn eigen huis altijd vanuit andere ogen. Als ik weer thuis kom van mijn wandeling, kijk ik ook altijd eens door mijn eigen keukenraam naar binnen alsof ik een vreemde ben.
Dan zie ik een huis dat nog niet afgewerkt is, maar wel mooie ruimtes heeft en veel licht in de woonkamer. Ik zie een toffe keuken waar duidelijk ook in geleefd wordt en ik zie een man en zijn zoontje tv kijken of samen aan de keukentafel puzzelen. Ik zie allemaal foto’s aan de muur hangen en veel planten en het ziet er uit als een warme thuis.
Dat maakt me echt heel blij eigenlijk. En dan besef ik ook dat het in een ander huis niet beter is.
Photo by Ilnur Kalimullin on Unsplash
![](https://i0.wp.com/tussenmarsenjupiter.be/wp-content/uploads/2023/09/krulletje-en-prulletjes-gifje.gif?resize=1080%2C1080&ssl=1)
Heb je geen zin om een comment achter te laten, maar wil je wel je waardering tonen?
Klik op het hartje hieronder! ↓
DANKJE! ☻︎
Heel erg herkenbaar!
Oh ja, heerlijk! Vooral bij valavond, wanneer de mensen hun lichten aansteken maar de gordijnen nog open zijn 🙂
Ooh, ik ben ook echt zo’n binnenkijker! Kan me dan honderduit zitten bedenken wat er in dat huishouden gebeurt. En tegelijkertijd denk ik dan ook altijd “waarom doen die mensen hun gordijnen nog niet toe als het donker is”, haha. Kan ik persoonlijk zelf echt niet tegen. Maar love mensjekijken!
Wat mooi dat je dan als je thuiskomt je eigen huis met andere ogen bekijkt. Hartverwarmend om te lezen <3
Mooi 🙂
Ahh mooi wat je schrijft Irene! Fijn om op die manier naar anderen te kunnen kijken, niet om jezelf genadeloos te vergelijken en altijd tekort te schieten maar juist om te zien hoe iedereen mens is op zijn eigen hoopvolle en troostende manier en wat je zo fijn vindt aan jouw eigen plekje en leven. Prachtig! In Nederland hebben veel mensen de gewoonte om de gordijnen niet dicht te doen waardoor je in de avond heel gemakkelijk naar binnen kunt gluren, haha, hoe is dat in België?
In onze straat zijn zelfs overdag veel rolluiken naar beneden en sowieso zijn de gordijnen bijna altijd toe. Daar kan je wel nog vaak door kijken gelukkig, hihi, maar er zijn maar weinig ramen waar geen gordijnen voor hangen eigenlijk. Wij hebben zelf geen gordijnen en onze overburen ook niet, die interactie is wel leuk! De kindjes kunnen dan naar elkaar kijken en het versterkt de band wel vind ik.
Oh, dus dan is gluren toch nog een groter cadeautje voor jullie in België dan voor ons in Nederland, haha! Leuk dat het voor jullie kindjes zo van toegevoegde waarde is!
Wat een heerlijke blog! Ik kan daar ook zo van genieten, lekker gluren tijdens mijn avondwandelingetjes.