Gelezen #2

Een vrij uitgebreide editie vandaag! Maar ik zit nu weer in een échte leesflow dus het boeken uitlezen gaat hier tegenwoordig van een leien dakje. Ik probeer nu ook thuis wat vaker te lezen in plaats van televisie te kijken of te computeren en dat gaat heel goed (en bevalt me ook heel goed!).

Schone slaapsters | Stephen & Owen King.

Mensenlief. EINDELIJK EINDELIJK EINDELIJK heb ik dit verdomde boek uit gekregen (827 pagina’s!). Het was een moeilijke bevalling. Halverwege vond ik het zo tergend langzaam vooruit gaan dat ik maar besloot om niet meer verder te lezen. Maar na een week kon ik het toch niet meer aan. Ik moest en zou het boek uitlezen want ondanks dat ik me er doorheen moest worstelen, vond ik het hele idee van het boek wel intrigerend.

Schone slaapsters gaat dus over het Amerikaanse stadje Dooling en alle vrouwen van de wereld (maar ook vooral van Dooling). Die vrouwen worden getroffen door één of andere mysterieuze slaapziekte waarbij ze langzaam in een cocon gehuld worden. Ja goed, heel mysterieus dus en de mannen kunnen er niet zo goed mee om. En al helemaal niet als blijkt dat er een vrouw is die wel gewoon kan gaan slapen en weer opstaan.

Waarom ik zo’n moeite had met het boek? Het verhaal spreekt me heel erg aan. Ik vond het mysterieus klinken en wou eigenlijk graag weten wat er aan de hand was. Maar het boek telt dus in de achthonderd pagina’s en dat vond ik eerlijk gezegd niet nodig. Het had naar mijn mening ook in minder pagina’s gekund. Toen ik op ongeveer twee derde zat, begon het eindelijk écht interessant te worden, maar ik had elke keer het gevoel dat ik bijna klaar was en dan moest ik alsnog meer dan 200 pagina’s lezen. Haha. Verder komen er echt idioot veel personages aan bod en op de duur wordt dat wel een beetje ingewikkeld. ‘Oké, hm, wie was dat nu weer?’

Ik las recensies over hoe spannend het boek is maar dat vond ik dus eerlijk gezegd nogal tegenvallen. Je wilt gewoon wel weten hoe het precies zit en op een bepaald moment moest ik me ook inhouden om niet gewoon het laatste hoofdstuk te gaan lezen. Maar echt spannend zoals een thriller? Nee, daarvoor moet je niet bij dit boek zijn.

Dat kleine geluk | Fleur van Groningen.

Ik kocht een tijdje geleden Leven zonder filter van Fleur over hoogsensitief zijn (heb ik nog niet gelezen) en toen zag ik dat ik dit boek kon lezen met mijn Kobo Plus abonnement. Aangezien ik het weer heb stopgezet voor een tijdje, besloot ik nog snel voor het definitief zou aflopen, dit boek uit te lezen.

In Dat kleine geluk beschrijft Fleur in allemaal heel korte verhaaltjes (ongeveer twee pagina’s per verhaaltje) situaties uit haar leven. Ik moest in het begin eigenlijk wel wat wennen omdat het niet één verhaal is maar allemaal aparte stukjes. Maar toen ik er wat verder in las, vond ik het wel een heel mooi boek eigenlijk. Door al die kleine verhaaltjes neemt Fleur je mee in haar lief en leed en je merkt dat er in elk verhaaltje wel iets van een klein gelukje zit. Daarbij staan er in het boek echt een paar mooie quotes die je wel aan het denken zetten maar zonder dat het gekunsteld over komt vind ik.

De zon scheen fel en ik sloot mijn ogen. Na een tijdje wees mijn moeder op een boom: ‘Welke kleur heeft die stam?’ ‘Bruin!’ riep ik enthousiast, zoals me op school geleerd was. ‘Zie je bruin?’ vroeg mijn moeder. Ik keek en zag dat de stam groen was. Paars in de schaduw. Soms grijs. Zelfs donkerblauw. Die dag leerde ik kijken, in plaats van klakkeloos aan te nemen wat me voorgekauwd werd.

Het boek leest super vlot doordat Fleur zo leuk schrijft, maar ook doordat de verhalen zo kort zijn. Ik dacht elke keer ‘Nog eentje!’ en na 10 verhaaltjes zat ik nog te lezen. Bovendien ben ik er nu extra van overtuigd dat ik haar andere boek ook moet lezen want ik herken me eigenlijk wel heel erg in Fleur. Niet zozeer qua leven want dat is totaal anders (Fleur zat onder andere in een soort van sekte), maar gewoon in hoe we zijn.

‘Wij willen dingen alleen doen, of met iemand met wie we écht contact hebben. Het moet zinvol voelen. Anders worden we nerveus.’

Het geheim van mijn man | Liane Moriarty.

Dit is het eerste boek dat ik van Liane lees. Ik heb me een beetje laten leiden door de gekte rond Big little lies (dat boek moet ik ook nog lezen) toen ik dit boek samen met Grote kleine leugens en Bijna echt gebeurd kocht. Ik wou dit boek eens als cadeautje voor iemand kopen (kocht uiteindelijk een ander) en wou het daarom als eerste lezen.

Het verhaal gaat over Cecilia die een brief van haar man vindt die ze eigenlijk pas zou mogen lezen als hij er niet meer zou zijn, maar ze leest hem dus terwijl hij er wel nog is. En ja dat zorgt dus wel voor wat opschudding in haar perfecte leventje. En daarnaast volgen we ook nog Tess wiens perfecte leven ook niet zo perfect bleek te zijn.

Toen ik aan het boek begon, had ik gedacht dat het hele verhaal rond die brief zou draaien en dat je dus pas op het einde de brief zou kunnen lezen. Groot was dus ook mijn verbazing toen bleek dat de brief al in het begin ergens aan bod komt. Ik las wel gemengde ervaringen over het boek, maar ik vond het eigenlijk wel heel fijn! Deze ‘Gelezen’ is de editie met tweedekansboeken want ook in dit boek begon ik al eens te lezen en legde het toen weer opzij. Raar want ik vond het echt goed en het einde is verrassend en vond ik niet voorspelbaar maar ergens dacht ik ook majanatuurlijk!

Paper towns | John Green.

Nóg een tweedekansboek! Dit boek heb ik in het Engels en staat echt al heel lang in mijn kast. Ik begon er ooit eens in maar ik denk dat ik er door het Engels niet goed doorheen raakte. Nieuwe poging dus en die ging meteen goed! Ik snap nu ook niet waarom ik toen niet verder gelezen heb want ook dit vind ik een héél fijn boek!

Het verhaal gaat over Quentin en Margot Roth Spiegelman (een beetje zoals Deborah Leemans 😉 ) die samen een memorabele nacht beleven (niet zoals je denkt), waarna Margot Roth Spiegelman verdwijnt en Quentin en zijn vrienden haar zoeken. Heel simplistisch gesteld. Het was niet echt een spannend verhaal, maar toch weer wel want je wilt gewoon weten waar Margot Roth Spiegelman is en welke clues ze voor Quentin heeft achtergelaten. Aanrader!

Achter gesloten deuren | BA Paris.

Grace en Jack lijken een schijnbaar perfect leven te leiden, maar dat is het dus niet. In werkelijkheid wordt Grace gevangen gehouden in haar prachtige huis en wil Jack binnenkort haar zusje Millie ook in huis halen en dat wil Grace vermijden.

Dit verhaal heb ik een deel geluisterd via Storytel en een deel gelezen via Kobo Plus waardoor ik het boek uiteindelijk wel snel uitgelezen had. Het is een goed verhaal met een beetje spanning. Wel wat voorspelbaar maar toch ook weer niet. Heel veel meer kan ik er eigenlijk ook niet over zeggen.

Iene Miene Mutte | M.J. Arlidge

Dit is een e-book dat ik onlangs kocht. Het zit samen met zijn twee opvolgers rond inspecteur Helen Grace in een bundel dus je krijgt de drie boeken in één boek. Aangezien ik het vaak zag passeren op Instagram en blogs, was ik nieuwsgierig geworden naar dit boek dus ik besloot het een kansje te geven.

Het verhaal gaat dus over inspecteur Helen Grace (waar ik me overigens niet echt in kon verplaatsen) die een paar vreemde moorden moet oplossen. Er verdwijnt telkens een duo waarna één van beide na een paar dagen weer wordt vrijgelaten en de andere dood is. Uiteindelijk blijkt dat Helen toch persoonlijk betrokken is bij de zaken.

Ik moet zeggen dat ik terug wat in de thrillers moet komen. Ik had het al bij Achter gesloten deuren ook, maar om de één of andere reden kan ik er niet zo goed meer me om, met die gruwel enzo. Terwijl het “vroeger” een van mijn favoriete genres was. Ik ga alleszins wel de twee volgende boeken nog lezen ook en zal zien of het me terug bevalt of niet. Ik heb alleszins nog genoeg niet spannende boeken staan om even af te wisselen.

Goed, om nog even over het boek te praten; het leest héél vlot maar ik moet zeggen dat ik het soms ook wat knullig geschreven vond. Al zal dat waarschijnlijk aan de vertaling liggen. Dat stoorde me soms wel maar ik kon er gelukkig ook wel snel doorheen lezen en dan is het dus wel een vlot lezend boek dat je snel uit hebt. Ik ben er donderdag in begonnen en had het vrijdag uit. Ongeveer drie leesuren denk ik. Het was niet heel verrassend maar wel spannend genoeg en je gaat toch wel aan het raden wie de verdachte is en ik had het mis. Haha :p

Las jij laatst nog een fijn boek?