Forever is composed of nows
Ik wou dat ik dit zelf had bedacht, maar deze quote is natuurlijk van de hand van Emily Dickinson. Enfin, ik zeg wel natuurlijk, maar ik wist dat niet dus als je het ook niet wist, it’s all good! 😉
Van onze nog niet bestaande toekomst kunnen we ons alleen dingen inbeelden, fantaseren, plannen en wat in het verleden gebeurde – zelfs een minuut geleden – is een herinnering (of gewoon voorbij want ja, no brainspace om ALLES te onthouden).
Zelf heb ik daar wel een handje van weg, om lang in het verleden te blijven hangen – vooral dan in gênante situaties. Er is me verteld dat dat een autistisch iets kan zijn, maar ik ben zeker dat ook niet-autisten dit hebben. Ik kan met gêne terugdenken aan die keer (een jaar of vijf geleden) dat ik de trein in struikelde en een uitstappende vrouw niet de moeite nam om even te checken of alles oké was omdat ze waarschijnlijk dacht dat ik gedronken had. Of die keer (zelfs bijna tien jaar geleden denk ik) dat ik een ex klasgenootje tegen kwam in de Kruidvat en we in een soort loopje van “hé hoe gaat het? – goed! en met jou? – goed! en met jou?” terecht kwamen.
Maar daarnaast denk ik bijvoorbeeld ook gewoon vaak met een stevige dosis weemoed terug aan mijn kinderloze jaren of de maanden met baby D. aan mijn lijf geplakt. Aan de chirokampen die ik eigenlijk vaak heel ongemakkelijk vond, maar waar ik toch ook een paar fijne herinneringen aan heb. Of aan hoe ik het lief leerde kennen, aan ons huis toen we het net hadden gekocht en de vreugde die dat meebracht of aan die keer dat ik mijn eerste tattoo liet zetten, een tijdje later mijn haar roze liet verven en een geweldige vintage vest vond in een winkel in Antwerpen.
Tegelijkertijd kan ik dromen dromen over mijn huis en hoe het eruit zal zien als het af is. Ik zie mezelf in een huisje in het bos. In de Ardennen, of misschien in Zweden. Ik vraag me af wat voor band ik met mijn kind zal hebben en of het lief en ik in matching outfits wandelingen gaan maken als ons kind uit huis is. Ik ben gezond nerveus voor het concert van The Prodigy in augustus en ik kijk reikhalzend uit naar de twee dagen weg met een vriendin. Ik hou van dromen. Ik hou van voorpret! Maar de toekomst is volledig onder voorbehoud.
Maar wat ik gelukkig ook goed kan is genieten van die nows. Ik zit op mijn terras een boek te lezen en kijk af en toe naar mijn tuin en geniet van het gevoel dat dit het is. Nu. Dit moment. Er is alleen dit. Een beetje intens misschien om daarover na te denken, om het te bevatten. Of ja, dat vind ik toch. Want ik heb dan wel een wandelingetje + ijsje op de planning staan voor vrijdagavond, maar ik heb absoluut geen zekerheid dat dat er komt. Ik heb wel de zekerheid dat ik nu met mijn vingers op mijn toetsenbord tokkel. En ik kies er heel bewust voor om nu, deze nu, op deze manier mijn tijd door te brengen.
Ondanks dat ik dat goed kan, van het nu genieten, in het nu leven (tenenkrommend, ik weet het), valt er toch nog veel te verbeteren ook. Meer met aandacht dingen doen, nog meer genieten en minder bezig zijn met wat er vroeger gebeurde (daar kan ik toch niets meer aan veranderen) en minder bezig zijn met wat er nog gaat gebeuren (daar heb ik geen controle over). Soms moeilijk wel, maar moeilijk gaat ook. En is het geen fijn idee dat al wat telt zich nu afspeelt?
Heb je geen zin om een comment achter te laten, maar wil je wel je waardering tonen?
Klik op het hartje hieronder! ↓
DANKJE! ☻︎
Zo herkenbaar. Dat terugdenken aan genante zaken is bij mij vaak in het midden van de nacht omdat ik dan plots wakker word en weer teruggekatapulteerd word naar een moment dat ik al jaren probeer te vergeten. Stomme versprekingen, struikelen, … Was het bij jou of bij Luus dat ik een tijd terug iets las over het troostende effect van nostalgie? In tegenstelling tot die genante zaken vind ik het immers wel fijn om met fijne gevoelens terug te denken aan van die keerpunten in je leven of gewoon aan toffe momenten. Stilstaan bij dagelijkse geluksmomenten zorgt er dan weer voor dat ik daarnaast ook bewust van het heden probeer te genieten. Bijvoorbeeld van het gebakje dat ik zo meteen ga opsmullen vermits ik al heel wat blogposts heb bijgelezen. 🙂
Ik zou het ook meer mogen doen, in het hier en nu zijn. Met mijn werk vliegen de dagen voorbij. De week is zomaar weer om. Thuis kan ik en probeer ik meer stil te staan. Dromen over de toekomst vind ik lastig, veel teleurstellingen gekend dus niet meer het vertrouwen dat dingen ook gaan gebeuren.
Het is gewoon soms niet heel gemakkelijk…
Hele herkenbare blog. Het brein lijkt er talent voor te hebben om de herinneringen waarin schaamte de hoofdrol speelt, af te spelen (en dan het liefst voordat je gaat slapen). Zijn met wat er nu is, vind ik nog knap lastig en ik betrap mezelf er regelmatig op dat ik verdwijn in die awkward filmpjes in mijn hoofd
Ik denk inderdaad dat het goed is om stil te staan bij het hier-en-nu en niet altijd maar in het verleden of in de toekomst te zitten met je hoofd. Even stilstaan bij hoe fijn iets kleins op het moment is en hoeveel gelukjes je eigenlijk in je leven hebt. Maar ik vind het soms ook heerlijk om nostalgisch door mijn foto’s te gaan, herinneringen op te halen of juist te dromen over mooie dingen in de toekomst. Ik denk dat het meer een probleem is als je blijft hangen in dingen die je anders had gewild/ongemakkelijke momenten of als je je veel zorgen maakt. Wat mij betreft zijn nostalgie en voorpret in ieder geval ook goede tijdverdrijven, net als wanneer je bijvoorbeeld even in een andere wereld van een goed boek duikt (maar dan dus in je eigen leven).
Toevallig had ik het er gisteren nog met iemand over, dit onderwerp. Ik weet juist niet hoe ik in het verleden of de toekomst leef, want ik ben alleen bezig met nu en vandaag. Soms mis ik dan ook wel de voorpret van iets wat gepland staat, want ik vergeet altijd meteen dat er iets leuks aan komt :’ ) Als kind had ik dat niet, dan kon ik al weken uitkijken naar mijn verjaardag. Dat is inmiddels veranderd. En ik vind dit wel een fijne manier van leven, want wat was of nog komt, maakt niks uit. Dan ben ik meer bezig met het nu fijn maken.
Ik denk dat voor beide kanten wel iets positiefs te vinden is. Soms terugkijken naar hoe het was kan ook juist voordelen hebben. En je verheugen op dingen in de toekomst, kan ook juist leuke voorpret geven. Maar voor alle kanten, ook alleen ‘in het nu leven’ is er ook wel wat minder leuks te vinden. Ik denk dat het vooral om balans gaat : ) Maar zo te lezen heb jij die wel wat meer gevonden tegenwoordig!
Lijkt me wel vervelend trouwens, dat als je dan wat meer met het verleden bezig bent, dat het dan die vervelende momenten voor je waren die je dan nog eens herbeleeft!
Mooie quote! Ik kende ‘m nog niet. Herkenbare blog ook. Ik kan ook enorm bezig zijn met het verleden en/of de toekomst, maar leer steeds meer te genieten van het nu.