2024 • Week 10

Hallo jij! Wat een fijn weer was het afgelopen week hé? De zon liet zich zo vaak zien (ik hoop bij jou ook), ik kreeg er mega veel energie van. Zalig! Middenin de week maakte ik iets mee waardoor ik weer 10 jaar minder te leven heb ofzo, maar ik leerde er uit dat ik écht écht écht naar mijn gevoel moet luisteren en dat niet moet negeren. Nu ja, dat zeg ik nu wel, maar je weet ook hoe dat gaat hé? Alleszins, ik ga wel mijn best doen!

We beginnen de week op maandag met prachtig ochtendlicht in de woonkamer. Hier word ik zo gelukkig van! Ik heb echt een zot productieve dag vind ik zelf. Ik breng de kleine naar school, ruim twee wasmanden uit, berg mijn dikke wintertruien op in een vacuümzak die helemaal niet vacuüm blijkt te zijn (ergerlijk), leg mijn iets te krappe jeansbroeken achteraan in de kast (dus eerst alles weer eens passen), doe nog twee wasjes die ik buiten op hang en dan gebeurt het ondenkbare: ik heb zin om te sporten. Ik besluit dat ik daar van moet profiteren en ga gelijk mijn legging en sportmatje halen en doe een workout van Blogilates. Toen ik nog studeerde, deed ik dit bijna dagelijks. Ik vond het nog leuk ook, haha. Ik weet niet goed wat me overkomt, maar ik hoop dat ik het wat kan vasthouden en er een gewoonte van kan maken.

In de namiddag lees ik in mijn boek en worden mijn boodschappen geleverd. Ik bestelde twee zakjes witte paaseitjes met citroen cheesecakesmaak en ik vind dat de lekkerste paaseitjes ooit. Ik jaag er al bijna een heel zakje door in de namiddag (maar zoveel eitjes zijn het nu ook weer niet, toch?). Ik haal D. van school en we gaan op pad naar het CLB. In de auto spreken we af dat hij iets mag kiezen in de Wibra als hij niet roept of boos wordt en het me zegt als hij iets écht niet wilt doen. Er is wat overtuigingskracht nodig en de verpleegster moet op de gang gaan staan bij het meten, maar uiteindelijk lukt alles zonder boos/driftig/huilend kind. Met die tranen heb ik op zich helemaal geen probleem, maar ik ben toch blij dat het op deze manier lukt. En belofte maakt schuld: we gaan naar de Wibra en ook naar de Zeeman en hij kiest een autootje en een Paw Patrol horloge uit.

Dinsdag voel ik me wat opgejaagd omdat ik het gevoel heb dat ik ook vandaag veel dingen moet doen, wat eigenlijk totaal niet waar is en ook helemaal niet nodig is. Ik ruim alsnog was op (dat blijft echt zo’n eindeloos iets hé) en doe weer een nieuwe was en ben dan eindelijk terug bijgebeend. Ik ontpil een paar truien en maak al avondeten klaar en het wordt nasi met satésaus. Het lief en ik hadden nog nooit satésaus op, maar we vinden het allebei super lekker. Ik ben blij dat er nog genoeg over blijft voor een royale portie meeneemlunch voor naar mijn werk woensdag.

Ergens in de late namiddag raak ik een oorbel kwijt en als ik ’s avonds naar de wc ga, vind ik ze in mijn onderbroek. Whut?! Haha, ik snap er zelf echt totaal niets van. Ik heb niets gevoeld en het is nochtans een relatief groot exemplaar. Bizar!

Woensdag ga ik aan het werk! Er komt weer maar een iemand opdagen, maar op de een of andere manier heb ik het zo druk met dingen dat ik niet eens merk dat het bijna middag is. Tot mijn maag begint te knorren 😉 Ik eet mijn restje nasi op en daarna ga ik wandelen met een collega. Als we terug zijn haast ik me naar mijn afspraak met mijn teamleider want ik heb mijn evaluatiegesprek. Ik moest daarvoor een zelfevaluatie invullen ook (zo moeilijk altijd!) en er kwam vooral naar boven bij mij dat ik het soms heel lastig vind om mijn eigen agenda in te plannen, dat ik het gevoel heb dat ik veel (belangrijke) dingen vergeet tijdens mijn gesprekken met klanten en dat ik me vaak onzeker voel, ook al weet ik ergens wel dat ik het wel goed doe.

Maar het belangrijkste dat ik meeneem is dat mijn teamleider tevreden is 😀 Binnenkort verandert er ook iets waardoor een van de taken die ik opneem door een apart team zal worden opgenomen waardoor ik kan kiezen om naar dat team te verhuizen en die taak meer permanent te doen, of in mijn huidige team te blijven. Ook al doe ik die taak heel graag, de keuze is snel gemaakt. Ik heb niet zoveel zin in een nieuw team want ik vind mijn huidige team echt héél fijn.

’s Avonds ga ik wandelen met Archie en dat is ook weer zo’n avontuur dat ik achteraf echt compleet van mijn melk ben. We liepen namelijk een straatje in en ik zie een koppel lopen met een stafford. Nu zegt echt ALLES in mijn lijf dat ik me moet omkeren. Archie is namelijk een aantal jaar geleden al eens aangevallen door een stafford. Dit was wel een andere hond, maar ik heb het niet zo voor dat ras. Goed, ik negeer mijn gevoel want ik wil niet belachelijk doen, die andere hond hangt aan een lijn en de man ziet er wel sterk genoeg uit om het dier tegen te houden. Als we ze passeren heb ik echt dikke spijt dat ik niet naar mijn gevoel luisterde want de hond raakt los en valt Archie aan. Godzijdank heeft onze Archie een dikke vacht aan lange haren waardoor de andere hond hem niet echt pijn heeft kunnen doen. Maar ik schrok echt zo hard van de agressie van die hond, dat aanvallen om te doden en naar onze Archie zijn nek happen. Wow. Na een minuut ofzo slaagt het baasje erin om de hond te vangen en mijn hart slaat echt 9213 slagen per minuut. Ik loop snel door en durf bijna niet meer naar huis of zelfs mijn rondje afmaken uit angst dat ik die mensen weer tegen kom (dat gebeurt gelukkig niet).

Ik had beloofd aan het lief dat ik frietjes zou halen, maar omdat ik zo van slag ben stelt het lief voor dat hij dat gewoon doet en ik ben er wel blij om. Na een grondige check blijkt Archie dus alleen heel veel kwijl van die andere hond aan zijn vacht te hebben hangen, maar ik spot geen bloed en hij kwispelt nog vrolijk met zijn staart dus het zal wel oké zijn.

Op donderdagochtend ga ik meteen aan de slag met een van de dingen die ik tijdens mijn evaluatie heb besproken. En ik trek een digitaal kaartje dat ook nog eens heel toepasselijk is voor wat we allemaal besproken hebben.

In de voormiddag heb ik afspraken en in de namiddag moet ik op verplaatsing voor een vergadering. Ik haal een slaatje onderweg omdat ik me erg opgeblazen voel, maar het wordt alleen maar erger. Mijn broek spant zo hard dat ik ‘m open moet zetten in de auto, haha. Na de vergadering werk ik nog een paar dingen af en daarna rijd ik naar mijn ouders om D. op te halen. ’s Avonds maak ik nog eens gevulde paprika’s met ovenpatatjes en het is ZO lekker! Ik denk een van de beste dingen die ik de laatste tijd maakte. Het lief is ook helemaal enthousiast.

Vrijdag fiets ik naar mijn werk. ’s Morgens nog goed ingepakt met wanten, een muts en een sjaal en in de namiddag konden al die winteraccessoires in mijn fietstas weer mee naar huis. Veel fut om te werken heb ik in de namiddag niet meer, maar ik krijg wel al mijn werk af gelukkig dus het is oké. Jammer genoeg had ik op de terugweg enorme tegenwind! Thuis neem ik nog een uurtje om weer te landen en daarna haal ik samen met het lief ons kind op bij zijn oma. We eten pizza ’s avonds en ik test het lief zijn nieuwe slaapzak uit omdat ik het koud heb. Het grappige is dat er zich op dat moment een soortgelijke situatie afspeelt in mijn boek!

Het is vandaag ook vrouwendag en als cadeautje om deze dag te vieren krijg ik mijn regels en koop ik mezelf een Kinder Bueno in de automaat op het werk, haha. Ik ben er wel blij mee want dat betekent dat mijn cyclus weer op gang is en daar zat ik toch een beetje op te wachten. De buik- en rugpijn neem ik er dan maar bij.

Op zaterdag gaan we ’s morgens met z’n allen naar de turnles en terwijl het lief en ik naar het kind zijn kunstjes kijken, besluiten we dat we daarna naar Planckendael rijden. Nogal impulsief voor ons doen, maar wel heel leuk! We maken wel thuis nog een tussenstop voor bokes en wat koekjes en water en daarna vertrekken we. De kleine vraagt zo ongeveer om de 10 minuten of we er bijna zijn. Hij wil graag de flamingo’s zien en de neushoorns, maar is daarnaast vooral heel erg in zijn nopjes met de kano en alle speeltuigen die er zijn. Het is ook erg mooi weer en ik kan zelfs mijn jas en trui uit doen op een bepaald moment! We gaan op een hoogtepunt weer naar huis onder licht gezeur, maar in de auto valt D. in slaap en daardoor verloopt de rit ook vlekkeloos.

Ik herinner me ’s avonds plots dat we nog twee bekers ijs in de vriezer hebben! Van een gelukske gesproken! De pot brownie ijs gaat open en we kijken darts op tv.

Zondag ruimen we in de voormiddag wat op en halen we ontbijtdingen in de winkel. We brainstormen weer over hoe ons huis eruit moet komen te zien (zoveel ideeën) en zijn wel heel enthousiast deze keer dus ik zeg tegen het lief dat we ons maar gewoon aan dit idee moeten houden (het wordt sowieso heel mooi) en niet meer teveel moeten nadenken over alternatieven.

In de namiddag ga ik eens wandelen met een vriendin die ik al heel lang niet meer gezien heb. Het zou regenen, maar het blijft eigenlijk de hele wandeling droog en als de zon tevoorschijn komt, wordt het zelfs best wel warm. We halen een ijsje (chocola, aardbei, stracciatella) en babbelen veel bij. Onderweg naar huis begint het al wat te druppelen en tegen dat ik thuis ben, regent het goed! Het lief en D. hebben ondertussen de oprit wat opgeruimd en daarna spelen we binnen nog een beetje.

Op woensdagavond na vond ik het best wel een fijne week moet ik zeggen! Had jij een fijne week?

Heb je geen zin om een comment achter te laten, maar wil je wel je waardering tonen?
Klik op het hartje hieronder! ↓
DANKJE! ☻︎