2023 · Week 23

De eerste volledige week van juni zit er op! Ik had gehoopt op mooi lenteweer, zo’n aangename 22 graden ofzo, maar we kregen in de plaats een hittegolf over ons heen.

Maandag 5 juni

Mijn ochtend start fijn en niet fijn tegelijk. Ik word namelijk om 5u al wakker door menstruatiekrampen (boeeee!) en kan daarna eigenlijk niet echt goed meer slapen uiteraard. Maar als het kind ook wakker is rond 7u kunnen we zeer chill aan onze dag beginnen. Ik wil graag om 9u op mijn werk zijn, maar mijn eerste afspraak komt pas om 10u dus ik hoef me in principe niet te haasten. Ik zet D. af aan school en vertrek daarna. Geen file! 🙌🏻

De dag gaat met normale snelheid voorbij. Ik weet niet hoe het komt maar ik vergeet helemaal te eten ’s middags. Na mijn werk ga ik boodschappen doen en ik heb letterlijk 1 grote tas en moet zestig euro betalen. Ik ga ook zonder lijstje (dom dom) en vergeet een deel van de boodschappen natuurlijk. D. is een moe zonnetje, maar wel een zonnetje dus dat is extra fijn. Ik maak gevulde paprika’s uit de oven en om half zeven komt het kind zeggen dat hij wil gaan slapen. Daarna roei ik een kilometer terwijl ik een filmpje op Youtube kijk en daarna eet ik een ijsje ter compensatie! 😉

Ook spot ik een mooie klaproos in onze tuin. Het is een Oosterse Papaver denk ik, maar ik ken er niets van dus het kan ook fout zijn. Ik bedenk later in de week dat ik ‘m had kunnen scannen met m’n plantenapp maar tegen dan zijn de blaadjes er al af.

Dinsdag 6 juni

Vandaag werk ik het grootste deel van de voormiddag thuis. Ik voel me nog een beetje bleh door mijn regels. In de namiddag heb ik een werkding op verplaatsing en ik ga met de fiets! (Whaaaaat? Who is she?!) Onderweg bedenk ik dat ik mijn flesje water vergeten ben en serieus, ik kan echt niet weggaan zonder water mee te nemen, dus ik stop in de Panos en koop daar dan ook maar gelijk een donut.

Het werkding gaat door in een zaal met de meest verschrikkelijke akoestiek ever en er komen best veel mensen dus na vijf minuten ben ik al horendol. Uiteindelijk ben ik ongeveer twee uur later vrij om te gaan, mag mijn masker af en geeuw ik als een gek (dat is zo typisch, als het rolletje niet meer hoeft ben ik ineens super moe) en ik fiets maar gelijk naar huis en eet daar mijn – vind ik zelf – welverdiende donut op.

’s Avonds maakt het lief de lekkerste spaghettisaus die hij ooit maakte en daarna ga ik wandelen met Archie. Ik kijk drie afleveringen van Bones en we kijken samen nog een aflevering van The Sinner en daarna ga ik slapen.

Woensdag 7 juni

Opnieuw een kantoordagje. Ik heb er niet zoveel zin in moet ik zeggen. Ik ben erg moe opgestaan helaas. ’s Morgens doe ik een effort en stofzuig ik een keer. Extra huisvrouwpuntje erbij! 😉 Klein gelukske: het lief moet relatief in de buurt van mijn werk zijn voor een vergadering dus hij zet me af en komt me na m’n werkdag ook ophalen in het station want ik ga met de trein weer naar huis.

Ik ben nog altijd moe. Mijn gesprekken gingen vandaag wel goed maar het waren allemaal mensen die nogal aanwezig waren dus dat kostte me veel energie. We halen samen D. op bij zijn oma en opa. Hij wil super graag een ijsje halen in de McDonalds, maar als we daar dan zijn besluiten we maar gewoon te eten ook. 😉

Terug thuis wordt ons geen rust gegund; D; wil treinen zien dus er zal gefietst worden. We doen een mooie toer. Ergens in een woonwijk loopt er ineens een klein kindje alleen op straat, ongeveer een jaar oud denk ik? Ik ben een beetje van mijn melk want alle deuren zijn toe en we weten niet vanwaar het ventje komt. Er komt een buur naar buiten maar die weet het ook niet. Ik pak het schattig knulleke in mijn armen en babbel er een beetje tegen, maar hij zegt natuurlijk niets terug. Gelukkig lijkt hij het ook allemaal niet zo erg te vinden. Een straat verder zie ik nog een kindje in een tuin lopen en hoor ik precies een volwassene dus ik roep naar de vrouw of ze soms weet van wie het kindje in mijn armen is. “Ah, ja van mij.” Oké… Ze leek totaal niet van slag ofzo. Er kon zelfs geen bedankje af, maar ze wordt wel boos op het andere kindje dat ongeveer D’s leeftijd heeft omdat hij niet op zijn broertje gepast had. 😶

’s Avonds kijken we nog een aflevering van The Sinner. Het is weer zo’n goed seizoen! Ik vond het vorige een beetje te creepy maar hier zit ik echt goed in!

Donderdag 8 juni

Ik begin de dag met een digitale klas over “communiceren met anderstaligen”. Er zit iemand in de opleiding die veel te uitgebreide verhalen vertelt over dingen die niet per se iets met de opleiding te maken hebben, en ik heb daar eerlijk gezegd geen geduld voor. Maar ik kan niet echt anders dan volgen dus ja. Verder wel interessant, maar niets echt nieuws voor me omdat ik ooit mijn bachelorproef deed over communiceren met anderstalige ouders. Bovendien duurt de opleiding tot half een (+ extra omwille van bovenvermelde persoon) en ik eet normaal rond twaalf uur dus ik ben erg hongerig als het eindelijk klaar is.

In de namiddag haal ik D. van school en we gaan samen naar de winkel om de vergeten boodschappen van maandag nog op te halen. Daarna werk ik nog een beetje verder tot mijn to do lijst af is en tegen dan is het lief ook thuis. We eten wraps als avondeten en ik wandel een uurtje met Archie terwijl het lief D. in bed legt. Het is nog altijd super warm buiten (al een beetje té eigenlijk voor mij 😅). Thuis lees ik in de nieuwe Psychologie Magazine en daarna kijken we twee afleveringen van The Sinner. Het lief en ik maken er een sport van om te gokken wat er aan de hand is.

Vrijdag 9 juni

De dag begint echt in- en intriest met het nieuws dat de dochter van een collega overleden is aan een hartstilstand. Ze was even oud als mij, had ook een kindje van ongeveer D’s leeftijd. Ik ben er echt eventjes door van mijn melk en zit er de hele dag aan te denken. Het zet je wel eventjes met je voeten op de grond moet ik zeggen.

Door het nieuws lijkt alles waar ik verder over wil klagen zo banaal: dat we nu al in een hittegolf zitten, dat mijn afspraken er weer niet waren (what’s new) en dat al het glazuur van mijn donut aan het deksel van mijn doosje bleef kleven.

Na mijn afspraken rijd ik naar huis en ik werk daar nog een beetje verder. Het lief besluit dat hij al zijn gedane werk aan het terras opnieuw wil doen want het moet anders dus we gaan naar de Hubo nieuw spul halen om dat te realiseren.

Het lief gaat klimmen en D. heeft het nogal lastig ’s avonds. Hij is van 20u tot 22u aan het huilen. Ik denk dat hij krampen heeft maar het is helemaal niet duidelijk wat er aan de hand is. Wat wel duidelijk is is dat hij zijn papa wil en die is er natuurlijk niet. Typisch dat het dan net op een avond gebeurt dat ik eens alleen thuis ben. Hij wil wachten tot papa thuis is en valt dan uiteindelijk toch in slaap.

Zaterdag 10 juni

We beginnen de dag om 6.30 uur. Een van mijn collega’s gaat onze roze zetels overkopen en die moeten nog verhuisd worden voor ze opgehaald kunnen worden. Ik heb een afspraak met mijn coach en D. gaat naar zijn oma en opa. Hij valt in de auto in slaap en slaapt thuis nog een uurtje verder. Top! Het lief werkt verder aan het terras. Ik zou graag wat buiten zitten maar ik mis een fijne schaduwplek, zéker aan ons terras waar tot 16 uur de hele tijd zon op schijnt. Misschien moeten we sparen voor een luifel (of een zwembad! 😀).

De rest van de dag vind ik eigenlijk niet zo leuk. Ik voel me moe en een beetje bleh. We halen in de namiddag een plonsbadje voor het kind. ’s Avonds maak ik de meest simpele pastasaus ever met spekjes en kerstomaten (zo lekker). Warm eten smaakt mij toch altijd, ook al is het 2456°C buiten.

Het is wat te warm in de slaapkamer en doordat het raam open staat (het gordijn kan dan niet goed meer dicht) ook te licht én daarnaast is er in de buurt een feestje aan de gang met te luide muziek dus D. wordt om de haverklap wakker. Om half tien ga ik maar bij hem liggen en ik kan daarna door de muziek zelf tot 2u niet slapen. Mijn oordoppen maken het allemaal iets minder luid maar het is alsnog te veel. En ik vind dat echt zo asociaal eigenlijk. Ik had dat graag op voorhand geweten en snap niet dat het echt zo luid moet allemaal. Mijn acceptatiemeter is Shazam; als ik liedjes kan Shazammen, staat de muziek te hard. 😜 Ja ja, ik ben een oma, I know.

Zondag 11 juni

IK BEN MOE! Maar ja, dat is niet bepaald een wonder natuurlijk.

Het is vaderdag vandaag! Shoutout naar de liefste papa van de wereld, we love you! En mijn eigen papa is ook een held natuurlijk! 💚D. en ik plukken ’s morgens bloemetjes voor zijn papa en hij geeft zijn cadeautje af maar is zijn versje vergeten dus zegt dan zijn moederdagversje nog maar een keer op. 😂

We ontbijten en daarna maken we een fietstocht. D. wil nog altijd liefst van al fietsen en treinen gaan kijken en de temperatuur valt nog relatief mee rond 9 uur (ik raak toch overhit – ik krijg boven de 20 graden meteen een tomatenhoofd als ik een beetje inspanning lever 🍅).

Na de middag doen we een dutje. Voor mij heeft het niet veel zin, ik kom er zo mogelijk nog moeër uit dan dat ik er in ging. 🥲 En daarna gaan we op bezoek bij mijn ouders waar we cake eten. Thuis vul ik het hittegolfbadje nog een keer en rond 17 uur ga ik op pad met de auto om houten jaloezieën op te halen. Gisteren deed ik wat onderzoek en bedacht ik dat ik dat wou voor aan ons keukenraam (de zon zit daar vanaf de namiddag op en dat wordt erg warm) maar ik vond het vrij prijzig. Het lief vond er tweedehands, nog nieuw in de verpakking en perfect het formaat dat we nodig hebben voor 1/3de van de nieuwprijs. Score! 🙌🏻 No brainer! Dat gaan we hopelijk komende week installeren.

Zeg eens, hoe gaat het met jou?

Heb je geen zin om een comment achter te laten, maar wil je wel je waardering tonen?
Klik op het hartje hieronder! ↓
DANKJE! ☻︎