2023 • Week 5

Voor mij klopt het wat ze zeggen, dat januari een lange lange maand is. Ondanks dat ik het gevoel had dat elke week supersonischsnel voorbij is gevlogen, leek januari eindeloos lang te duren. Ondertussen zijn we in februari en (hout vasthouden) komt de lente precies een beetje piepen! 🌳

Het was best wel een leuke week, afgelopen week. Ik startte met een dag thuiswerk wat ervoor zorgde dat het lief en ik D nog eens samen te voet naar de opvang konden brengen. Tijdens mijn vorige werk ging elke dag met de fiets of te voet en nu neem ik de auto of de trein. Een groot verschil en ik wist niet dat ik mijn wandelingetjes zo miste. Ik voelde gelijk mijn somberheid om het donker waarin januari gehuld was wat verdwijnen.

Ondanks de fijne week kom ik wel altijd heel moe thuis van mijn werk. Het helpt dan ook niet echt dat onze buurman iets in zijn huis aan het boren of kappen is en daarmee erg veel lawaai maakt maar goed, die mens heeft van ons ook heel wat moeten doorstaan door de verbouwing dus ik hoop maar gewoon dat het snel voorbij is.

Ik nam deze week een paar keer de trein naar mijn werk en had het geluk om mooie luchten te zien. Ik lees het liefst maar het loont toch ook om af en toe eens door het raampje te kijken. 😉

De afgelopen week genoot ik heel erg van mijn dagelijkse portie warme choco. Dé perfecte manier om mijn kleine hongertje tussen ontbijt en lunch te stillen en om mijn handen te warmen. Die 19°C op kantoor vind ik toch echt te weinig. En daarnaast hadden D, het lief en ik veel kwalitijd samen. D gaat dan na het avondeten spelen en beveelt ons dan met een “mama poep!” en “papa ook poep!” om bij hem te zitten en mee te spelen. En eigenlijk is dat precies wat we nodig hebben! De keuken eens even rommelig laten, de tv nog uit laten en gewoon auto’s sorteren of boekjes lezen.

Met twee van mijn collega’s bracht ik ook een werkbezoekje aan Gent. We hadden nog wat tijd over voor onze afspraak en plantten onze kont op een bankje in de zon om ons broodje te eten. Echt waar, als je in de mogelijkheid bent om onze de middag eens naar buiten te gaan, doe dat. Dat doet zo’n deugd! Sowieso ga ik elke dag ik samen met collega S aanwezig ben onder de middag wandelen met haar. Die frisse lucht doet deugd, het zonnetje doet deugd en daarna voelt die 19 graden binnen veel warmer aan, haha.

Vrijdag ging ik ’s middags wandelen met Laura (had haar al zo lang niet gezien, was echt fijn!) en ’s avond had ik een fijn avondje voor mezelf met een chocomousseke en Eat Pray Love want het lief ging klimmen.

Minder fijn deze week was dat D’s oogjes ontstoken raakten. In het begin leek hij er nog niet zoveel last van te hebben maar als hij moet slapen is het hels. Ik ging zaterdagochtend naar de huisartsenwachtpost met hem omdat hij er zoveel last van had. Het kind krijste voor de volle 45 minuten de hele wachtzaal en de dokter doof. Ik doorstond bozige blikken van andere zieke mensen maar was erg content met mezelf omdat ik zo rustig en geduldig en lief bleef voor hem, ook al raakte ik compleet overprikkeld. We kregen zalf mee om in zijn ogen te doen dus naast hem troosten omdat zijn oogjes pijn doen, moeten we nu ook worstelen om die zalf er in te krijgen. Joy!

Zaterdag bracht ik ook voor ’t eerst een bezoekje aan mijn autismecoach. Deze eerste sessie heb ik héél veel gepraat, echt. Ik was een spraakwaterval en het was gewoon heel fijn om eens alles te kunnen zeggen aan iemand die het allemaal echt begrijpt. Ze denkt dat ze me kan helpen om mijn autisme in kaart te brengen en om me sterker te maken in grenzen aangeven. Daarna kwam ik echt moe thuis en besloot ik – terwijl het lief en D een dutje deden – om mijn lievelingsnoedels klaar te maken en te lezen.

Gisteren gingen het lief en D naar een verjaardagsfeestje en bleef ik thuis. Ik flanste een budgetvriendelijk cadeautje in elkaar voor de jarige job (een pot met ingrediënten en instructies voor onze lievelingskoekjes) en nam eindelijk de tijd om mijn bullet journal voor februari klaar te maken.

Fijne week jullie! ♥ Dank om hier te zijn, dat apprecieer ik zo hard!