2022 • Week 48
Het was me het weekje wel weer hoor mensen! Pfoe. Allez, de week begon op zich wel goed maar we eindigden toch een beetje in mineur. Ik maakte weinig goeie foto’s, mede ook door het grauwe weer en dat het al donker is als ik klaar ben met werken.
Maandag maakte ik naar nieuwe gewoonte terug lasagne en in de namiddag was ik 3 uur zoet met een IQ test en een diagnosegesprek. Ik moet het officiële verslag nog krijgen maar het werd door de psychologe toch al bevestigd: ik bevind me op het autismespectrum. Ik vind het moeilijk om dat zo in een gesprek ter sprake te brengen – schrijven gaat me allemaal wat makkelijker af. Deze weg vind ik zelf fijn (sorry mama en papa). Misschien schrijf ik er nog wel eens wat uitgebreider over, misschien ook niet. Er verandert eigenlijk niets (en tegelijk toch alles) en voor mij vallen alle puzzelstukjes op hun plaats. Ik vind het zelf erg fijn om te weten.
Eerlijk gezegd is de rest van de week een beetje een blur. Midden in de week kreeg het kind weer enorme last van zijn darmpjes en lukte kaka doen weer niet. Alleen had hij er nu echt veel buikpijn van. We hadden een afspraak bij de kinderarts (vandaag, maandag) maar dat vond ik nog wat lang wachten. Ik kon last minute bij de huisarts terecht die – je raadt het nooit – diarreeremmers voorschreef… GELUKKIG LAS IK DE BIJSLUITER! Jongens toch. Vrijdag kreeg ik dan wel telefoon van een stotterende dokter om te melden dat hij me het verkeerde medicijn had voorgeschreven. Zucht.
Alsof dat allemaal nog niet kak genoeg was (hehe), was het kind snip- maar dan ook echt supersnipverkouden met intense hoestbuien erbij. Ik vreesde eventjes voor RSV, ook omdat hij vrijdag koorts kreeg en we hem van de opvang moesten ophalen. Ik smeerde hoestjesbalsem dat het een lieve deugd was, we bingewatchten Spirit en het ventje viel een paar keer in slaap in de zetel. Veel leven zat er niet in. De nachten waren slecht (5-6 keer wakker worden) en ik moe want het was al een paar dagen maar zo zo qua slapen.
Deze week wilde ik bij wijze van afscheid cheesecake trakteren op mijn werk omdat het de laatste teammeeting zal zijn dat iedereen aanwezig is. Ik besloot eens een nieuw recept te proberen maar die moest ik natuurlijk eerst uittesten. Hij smaakt gelukkig goddelijk en mijn ouders kwamen zondag een stukje proeven.
Wat deed ik verder nog? Ik sprak nog eens af met Evelien en kocht via haar van Young Living de deep relief roller voor m’n spieren en hoofd. Ik heb natuurlijk nog geen hoofdpijn gehad (’t is een wonder eigenlijk) maar de olie ruikt super lekker. Daarnaast bakte ik woensdag ook nog een brownie en kocht ik voor het kind een nieuwe (kerst)pyjama.
Het bezoekje aan de kinderarts vandaag leerde me dat D een zeer ernstige oorontsteking heeft en dat hij een tijdje geen melkproducten mag om te zien of dat beter is voor zijn buik. Voor zijn ontstoken oor moet hij 3x per dag twee siroopjes krijgen en neusspray en dat is me toch altijd een enorme worsteling! Ik vraag me af hoe we dat een week gaan doen dus ik hoop maar dat hij er aan went en het – hopelijk morgen al – gemakkelijker gaat. Hij moet een weekje uitzieken dus veel zal er langs mijn kant ook niet gewerkt worden dat vind ik ook lastig omdat het mijn laatste weken zijn op mijn werk en ik nu onverwachts een week een ziek kind thuis heb.
On the bright side: het lief zorgde er voor dat onze verwarming weer werkt en ik wist niet dat dat precies wat ik nodig had maar amai, ja, ik had het nodig. Haha. Het is gek hoeveel meer een huis als thuis voelt als het warm is. Het is zo fijn om niet meer met mijn muts en sjaal binnen rond te lopen! Niet normaal. Nu apprecieer ik dubbel zo hard de warmte in huis.
Ik zou het fijn vinden mocht je er meer over schrijven, maar you do you. Fijn dat er openheid is. En zoals je zegt: je blijft jezelf. Er verandert niets en tegelijk alles. Maar ergens ben ik blij voor je dat je wellicht eindelijk wat de puzzelstukjes nu hebt die je misschien al een tijdje zoekt.
En pffff onze kinders! Rhea is net terug beter na ook 2,5 weken thuis zijn. Tis crazy, de ziektekiemen zijn deze winter precies extra sterk.
Het klinkt als een heftige week! Het lijkt me ook toch wel even heftig om zo’n diagnose te horen, maar wel heel fijn dat alle puzzelstukjes voor jou nu op z’n plek vallen!
Ik hoop dat de ontdekking van je diagnose je meer rust gaat brengen enzo.
Ben wel benieuwd naar die cheesecake!
Hopelijk is deze week beter 🙂
Heftig, zo’n diagnose maar ook helpend denk ik? Het arme kind, een oorontsteking… zo pijnlijk!!
Mooi dat je dat deelt, van je diagnose. Ik kom uit een familie met veel mensen in het autismespectrum (ik wilde typen: een autistische familie, maar dat klinkt dan weer zo alsof het een scheldwoord is?!) en herken ook redelijk wat trekjes bij mezelf. Tot nu toe ben ik bewust niet op zoek gegaan naar een diagnose. Ik ben wel benieuwd: wat gaf voor jou de doorslag of hoe kwam je erbij om het (officieel) ‘uit te gaan zoeken’? In elk geval een dappere keus, ik hoop dat het je rust & acceptatie brengt. En, wat eerder ook al gezegd is: autisme heeft ook veel mooie kanten. Ik werk met (zeer) autistische kinderen die allemaal ook weer uniek en heel verschillend zijn, ik vind het mooi – en soms ook lastig – hoe hun brein werkt. Ok tot zover dit lange bericht. Doei!
Toch wel een heftige week. Veel beterschap voor Dallas. Wel een flater van de dokter. Allez, het zijn ook maar mensen natuurlijk maar wel mooi dat hij belde om zijn fout toe te geven en zich te verontschuldigen.
Ik wens jou veel warmte toe (geniet van de verwarming!) en veel virtuele liefde. Je bent en blijft dezelfde Irene maar je bent een dosis zelfkennis rijker.
Ach, die arme D.
En wat betreft dat autisme: ik snap wel dat dat moeilijk is om in een gesprek ter sprake te brengen en dat het ‘makkelijker’ is om te schrijven. Ik hoop dat de ‘diagnose’ je rust gaat geven op een gegeven moment (dat was bij mij zo en gun ik jou ook…)
Best een pittige week zo. Veel beterschap met D!
En ik kan me voorstellen dat het fijn is om zo’n diagnose te weten, het kan wel wat duidelijkheid geven.
Mooi hoe je tegen de autismediagnose aankijkt, en goed dat er gelijk wat puzzelstukjes op hun plaats vallen. Hopelijk helpt het weten dat je nu nog beter voor jezelf kan zorgen.
Oh arme D, en die dokter… gelukkig zeg dat je de bijsluiter gelezen hebt. En dan ook nog zo verkouden, en hoesten en oorontsteking. Hopelijk is hij snel weer beter.
Beetje jaloers op jouw bak en kookkunsten hoor!
En die verwarming, dat is echt wel goed nieuws. Knap dat je het al die tijd uitgehouden hebt zonder. Ik woon momenteel naast de verwarming in mijn werkkamer moet ik bekennen. Ze krijgt meer omhelzing dan mijn man.
Wel een heel gevarieerde heftige week zo te lezen. Het is echt de periode van de ziektes precies. En zo’n oorontsteking kan flink lastig zijn, hopelijk is hij snel beter.
Wat een drukke week heb je gehad zeg. Fijn dat je je diagnose hebt gekregen, ik kan je uit ervaring vertellen, dat het heel fijn is om te weten, ook al veranderd er idd niets, toch veranderd het ineens alles en wordt alles ineens begrijpbaarder. In mijn geval heeft het voor rust gezorgd en is het leven na de diagnose er beter op geworden. (ik heb zelf geen autisme overigens, maar wel iemand zeer nabij in mijn omgeving) Ik hoop dat D. snel opknapt met zn medicijnen en gun jouw wat rust om alles te verwerken.
Aiz aiz, wat een pech allemaal! Lieve beterschap groeten aan D-tje. Ik weet hoe pijnlijk een oorontsteking is, hier nog eentje met deze week druppeltjes om het te verhelpen.
De lasagne ziet er dan wel weer goddelijk lekker uit! <3
Autisme dus. Het zal even wennen zijn om je ware identiteit te vinden en balans te vinden in wat hoort bij jou en wat is echt autistisch. Weet dat je mij alles mag vragen – ik ben een beetje een ervaringsdeskundige onderhand en help graag waar ik kan – en weet wel wat mooie boeken waar je veel herkenning en troost uit mag halen. Weet wel, autisme heeft ook heel veel mooie kanten en hoop dat je ook kan omarmen.