Ik ga niet elke “recensie” die ik op Novelette schreef hier ook publiceren, maar deze wou ik hier toch een plekje geven omdat het een boek is vanop m’n lijstje met klassiekers dat ik voor The Classics Club graag wou lezen.
EINDELIJK! Eindelijk heb ik dit boek uitgelezen. Het heeft me een aantal weken gekost maar het is gelukt. Ik heb zelfs een paar keer op ’t punt gestaan om er maar gewoon mee te stoppen maar aangezien dit boek op mijn Classics lijst staat, wou ik het niet zomaar opgeven.
In Woeste Hoogten volgen we het “liefdes”verhaal van Catherine en Heathcliff, verteld door huishoudster Ellen. Ik houd het bij deze extreem korte samenvatting van het verhaal. 😉
Ik vond het geen goed boek. Voila! Ik heb het gezegd. Ik gaf al aan dat het me een aantal weken had gekost en dat ik een paar keer wou stoppen. Dat zegt al veel vind ik. Man, nee, dit was echt mijn boek niet. In het begin was ik al in de war met de personages. Ik vond het vertelperspectief niet aangenaam lezen en het verwarde me soms. Het voelde allemaal nogal afstandelijk ook en om eerlijk te zijn vond ik het ook gewoon niet bijzonder goed geschreven.
Daarnaast, Jezusmina, wat een irritante, onuitstaanbare mensen zijn het allemaal??!! Ik vind het stuk voor stuk assholes eigenlijk, haha. Ik kon nul sympathie opbrengen voor de hoofdpersonages. Iedereen zeurt, is gemeen, kleinzerig, narcistisch, dom. De personages maken geen ontwikkeling door en in tegenstelling tot wat de halve wereld vindt, is dit voor mij absoluut geen liefdesverhaal. Ik vind het ronduit deprimerend.
Ik sluit af met dit stukje uit de recensie van Kellie op Goodreads want ik kan het zelf niet beter verwoorden:
“The characters are so self-absorbed and posses an unprecendeted lack of intelligence, yet are still portrayed as intelligent by the literary world, that it seemed like the only fitting ending would be the characters realizing their stupidity and engaging in a mass suicide. No such luck.“
Ik heb dat dus met heel veel van die oudere klassiekers. Zullen vast wel meesterwerken geweest zijn, maar we zitten gewoon in een heel andere tijdsgeest nu. Ik heb dit niet gelezen (denk ik), maar ik had denk ik wat hetzelfde met ‘Pride & Prejudice’. Is mijn tijdperk denk ik gewoon niet, iets te mierzoet en romantisch haha.
Dit boek is mij ook echt enorm tegengevallen. Blij om te lezen dat ik niet de enige ben!
Alleen al de opluchting die van je bericht af dondert dat je hem hebt uitgelezen zegt voor mij al genoeg. Maar ik ga gewoon netjes zwijgen want ik heb nog nooit een klassieker gelezen dus. Ik hoop dat je komende boeken iets meer meevallen 🙂
Ik heb indertijd de film gezien en vond er ook niet veel aan. Als dat een liefdesverhaal is???
Dus het boek laat ik maar aan mij voorbij gaan, klassieker of niet.
(eigenlijk heb ik dat vaak dat de personages in ‘literatuur’ me totaal niet aanstaan, dat ik er echt geen connectie mee heb en dus het boek me niet raakt (of vaak vooral ergert).
Ohnee wat jammer! Het is lang geleden dat ik dit boek gelezen heb, het was in het eerste jaar van mijn studie letterkunde (dus zeker meer dan tien jaar geleden…. au). Ik vond het destijds geweldig! Het ligt misschien ook aan je eigen leeftijd en de periode waar je in zit. Ik vond het toen namelijk onwijssss romantisch en ik zat er helemaal in.