Tamara bracht me op het idee om hier ook eens een post aan te wijden. Ik vind dat van andere mama’s altijd interessant om te zien wat zij zoal meenemen naar het ziekenhuis voor de bevalling. Ik had lang op voorhand al een lijstje gemaakt met wat ik dacht dat dé essentials waren en veel dingen had ik op voorhand ook al verzameld. Mijn bevalling is ondertussen wel al bijna negen maanden geleden maar ik deel toch nog graag wat er in mijn tas zat!
De baby en ik hadden elk een aparte tas (dezelfde maar dan in verschillende formaten, een witte duffle bag van The North Face, daar kon lekker veel gerief in). Ik vond dat handiger zo, ook voor na de bevalling, dat mijn vriend dan onmiddellijk wist waar het babyspul in zat en waar mijn spullen in zaten.
Wat zat er in mijn tas:
- Twee oversized mannen t-shirts voor na de bevalling
- Een stuk of drie onderbroeken
- Een bh topje
- Een losse broek, t-shirt en een kleedje (dan kon ik nog kiezen waarmee ik naar huis ging)
- Een pyjama
- Dikke kousen
- Een verlengkabel met zo’n blokje aan omdat de stopcontacten soms erg ver weg zitten
- Verzorgingsspullen (haarborstel, douchegel en shampoo, deo, lippenbalsem en dagcrème)
- Maandverband
- Oplader van mijn gsm, iPad, e-reader, puzzelboek en een paar tijdschriften
- Koeken, yoghurtjes, een paar meeneempotjes granola en een pot choco (haha, nu moet ik daar wel om lachen maar ik heb daar wel deugd van gehad)
Achteraf gezien was ik dus totaal niet voorbereid op een operatie of een verblijf van langer dan drie dagen. Ook had ik geen handdoeken mee wat wel nodig was in ons ziekenhuis maar dat wist ik niet. Mijn vriend heeft op dag twee nog een paar grote, losse t-shirts van hem meegebracht en mijn eigen hoofdkussen. Ik sliep sowieso al belabberd omdat ik alleen maar op mijn rug kon liggen maar toen ik mijn eigen kussen had ging het toch al beter.
Mijn eigen onderbroeken en maandverband heb ik niet nodig gehad. Ik kreeg in het ziekenhuis een paar gaasbroekjes en heb heel de periode daar én thuis kraamverband gebruikt. Die gaasbroekjes stonden me enorm tegen in het begin maar ik ben ze toch gaan waarderen, haha. Ik heb er zelfs voor thuis ook een paar gekocht. Die kon ik lekker hoog optrekken zodat ze – in tegenstelling tot mijn eigen onderbroeken – niet op mijn litteken vielen.
Een broek heb ik eigenlijk in heel mijn ziekenhuisperiode niet gedragen. De t-shirts die ik droeg vielen tot over mijn poep en ik had van die enorm lange witte steunkousen (heel sexy 😉 ) waardoor ik het gevoel had dat ik toch een broek droeg en ik het altijd veel te warm kreeg.
Als ik een tip mag geven zou ik zeggen dat je qua verzorging zoals bijvoorbeeld je douchegel een ander geurtje moet meenemen dan je lievelingsgeur, maar uiteraard wel iets wat je graag ruikt. Als ik gewassen werd voelde ik me altijd fijn doordat ik mijn lekkere douchegel nog rook op mijn huid maar eenmaal thuis kon ik de geur niet meer ruiken omdat het me altijd deed denken aan die verschrikkelijke periode in het ziekenhuis.
Wat zat er in de baby zijn tas:
- Een geboortepakje van de Hema in maat 50 en 56 omdat ze me hadden gemeld dat ik een groot kind kreeg en ik bang was dat zijn maat 50 niet zou passen
- 2 outfitjes (body’s, sokjes, mutsje, pyjama / broekje + truitje), ook in maat 50 en 56 (dus in totaal vier outfits) waardoor ik uiteindelijk toch genoeg kleren mee had voor vijf dagen ziekenhuis
- Tutjes
- Een hydrofiele doek om mee te nemen naar huis zodat de hondjes er konden aan snuffelen
- Dekentje
Op zich had ik genoeg kleertjes mee voor D’tje om vijf dagen te overbruggen. We hebben wel mijn schoonzus nog een extra overslagtruitje en -body laten kopen in de Zeeman omdat kleine D een grote wond op zijn hoofd had van de vacuümpomp en we daar geen kleertjes over wilden trekken.
Verzorgingsproducten hadden we niet mee. We kregen in het ziekenhuis een tasje met producten van La Roche Posay. Ik was heel blij dat wij ook een eigen dekentje mee hadden voor kleine D. Bij het nemen van zijn temperatuur bleek vaak dat hij het heel fris had dus ons fleecedekentje kwam goed van pas. Al kreeg hij daar vaak ook nog een elektrisch dekentje op zich.
Daarnaast hadden wij ook de geboortekaartjes mee naar het ziekenhuis zodat mijn vriend de geboortedatum daar op kon stempelen tijdens een rustig momentje.
Dat was het denk ik! 🙂
Ah wat leuk dat je er ook een post aan besteedt! Die hoofdkussen is echt wel een goede tip! Fun fact: ik was dus normale kledij vergeten op de bevalling, hahaha. Een mens maakt dan al eens een lijstje. Ik had dus enkel mijn jurk die ik aanhad voor ik beviel (had hem gelukkig wel niet aan tijdens de bevalling)
Leuk om te lezen! Ik had buiten de standaard dingen ook een bluetooth boxje mee, omdat ik graag mijn eigen playlist wilde horen tijdens de bevalling. De verpleegkundige die bij de bevalling was heeft later nog de namen van de albums opgeschreven, omdat ze er zo kalm van werd, haha. En wat ook goed van pas kwam, was een schoon shirt voor de wederhelft.
Verder heb ik de laatste keer weinig nodig gehad uit mijn tas, we waren er om 12:00 en om 20:00 reden we weer naar huis, mét baby (die tegen de verwachtingen in nogal fors uitgevallen was, niet in haar warme berenpakje paste en daarom gewikkeld in mijn sjaal en een dekentje in de maxi-cosi zat). Bij mijn eerste bevalling was ik blij met mijn overvolle tas, toen duurde de bevalling heel lang en moesten we twee dagen blijven.
Ja, voor die douchegel! Ik ervaar dat ook zo (#teamheavybevallingplusongeplandlangziekenhuisverblijf)
Ik zou ook nog aanvullen: een nachtlampje. In ons ziekenhuis was het het groot licht ofwel pikkedonker ’s nachts.
Het is een beetje vaag in mijn geheugen maar ik denk dat het bij ons ziekenhuis wel mogelijk is om een klein lampje aan te doen. Ik herinner me precies achter m’n bed zo’n richel in de muur waar een lamp achter zat zodat het licht gedimd was. Maar inderdaad, als dat er niet is is zelf een lampje meenemen een goed idee. Daar zou ik totaal niet aan gedacht hebben!
Wat leuk om te lezen dit! Ik had ook zeker heel wat in mijn vluchtkoffer zitten en uiteindelijk bijna niks nodig gehad :’) We waren binnen een paar uurtjes weer thuis. Maar was blij goed voorbereid te zijn, je weet maar nooit 😉