Ik schrijf dit op woensdag 16 september. De datum waarop ik uitgerekend ben en de datum waarop het aftellen naar Kerstmis kan beginnen want dat is nog maar 100 dagen verwijderd. Q-Music vierde het met All I Want For Christmas van ons Mariah en ik met een coronatest en mijn standaard chocolade-havermoutpapje.
Misschien denken jullie dingen als daar is ze weer met gepraat over de baby maar ik meen het, ik kan er echt niets aan doen. Het is sterker dan mezelf! Ik zeg elke dag wel een keer tegen mijn lief hoe zot ik het vind dat we misschien nu, als jullie dit lezen, een baby in onze babykamer hebben liggen knorren (of krijsen, ik houd alle opties open 😉 ). Ik kan dat ergens niet geloven dat het dus echt bijna zover is en tegelijkertijd kan ik ook echt niet meer geduld opbrengen.
Ik zit te wachten jongens. Echt. Ik probeer mezelf wat af te leiden zodat ik van gekkigheid niet tegen de muur op ga lopen. Ik bracht gisteren een bezoekje aan de Ikea met mijn schoonzus, ik ging boodschappen doen, ik wandelde nog eens in plaats van te fietsen want ineens heeft mijn lijf het precies terug gemakkelijker, ik kook, ik typ stukjes om ze dan wel terug te verwijderen maar ik typ en ik volg tekentutorials om mijn Procreate-skills aan te scherpen. Ik ga om 9 uur ’s morgens worstenbroodjes halen omdat ik daar ineens zo ongelooflijk veel zin in heb en ik zit al te kijken naar kerstpakjes voor de baby want ’t is nog maar 100 dagen tot kerst en ik heb daar eigenlijk ook wel al zin in, in die gezelligheid en knusheid en lampjes en kaneelrollen en vooral in de voorpret want het beeld dat ik van deze kerst heb is waarschijnlijk ietwat geromantiseerd maar laat mij maar in de waan.
Maar eerst dus wachten op de beeb. Sinds zaterdag heb ik wat ik noem menstruatie-achtige krampjes. Ik dacht yes ’t is zover, of toch bijna maar we zijn nu alweer vijf dagen verder en meer dan die krampjes heb ik ook niet. Mijn coronatest zit er op en dat voelde effectief alsof ik cola door mijn neus heb gesnoten maar het was ook twee keer niets (laat je niet bang maken), de babykamer is klaar, onze voorraadkast is aangevuld met noodzakelijke essentials zoals kruidnoten met chocola, schweppeskes van de Lidl en tomatenblokjes en mijn buik neemt ’s morgens zulke gekke vormen aan dat ik me afvraag of het wel een mensenkind is dat er in zit, haha (ik lach maar serieus, ’t is een gek zicht soms). Ik krijg een mail dat iemand een cadeautje van onze babylijst heeft gekocht en ik moet wenen want mijn hormonen zijn een zottekeskot en ik word van alles emotioneel (ik meen het, nu dus ook omdat ik de foto hierboven in mijn stuk heb geplakt en zo’n allesoverweldigend gevoel mij – euh – overweldigd. WAT IS DIT??? HELP MIJ! Nee het gaat wel hoor, ben gewoon zwanger en ’t zijn de laatste loodjes zeker, haha).
Nee maar goed, alle gekheid op een stokje. Ik heb zin om onze baby te ontmoeten. ZOVEEL ZIN! En ik heb dus ook zin in Kerstmis. Met de baby. En das een gek gedacht. Dus ik wacht en wacht en wacht en het gekke is dat mijn bevallingsstress volledig weg is en ik doe heel hard mijn best om geen 98873 keer per dag naar die mini pyjamaatjes in de commode te gaan kijken.
Bij deze nu toch ook een kleine melding: dit is voorlopig mijn laatste post 🙂 Niet dat er iets aan het gebeuren is maar ik wil hier even een – ik weet het niet hoor – afsluitmomentje nemen ofzo. En dan ben ik terug van de partij als de baby er is en ik weer een beetje uit de kreukels ben!
Aah lieve Irene, ik hoop dat je geniet van elk momentje!! <3 maar dat gaat vast wel lukken… Alvast veel plezier op de roze wolk en tot gauw in de blogwereld!!
Wat een mooi artikel! Het lijkt me ook echt ontzettend onwerkelijk dat er elk moment een kleintje in je armen kan liggen. Hoe bizar eigenlijk, net als alle eerste keren die daarna komen.
Geniet van deze intens bijzondere periode, lieve Irene! En geniet vooral van jullie kleintje <3 Stiekem kan ik ook niet wachten om jullie kleintje (via je blog) te ontmoeten 🙂
Oooh ja, ik snap je! Ik was ZOTBLIJ dat Remus zich aankondigde op zijn uitgerekende dag want dat is uiteindelijk toch ergens wel de dag waarnaar je aftelt. Alles daarachter is gewoon echt, ja, wachten. Haha. Maar de baby is er nu wel echt heel erg bijna (of misschien is hij/zij er al intussen!). Ik wens je een fijne bevalling toe (ja, zo’n bevallingen bestaan zeker, heb er zo eentje gehad).
En ik snap je rond babyposts! Ik had nu echt iets van: oké ik moet echt iets anders gaan vertellen dan over moederschap, haha. Meer dan mama…. Not :p
Oh wat zenuwslopend spannend moet dat zijn! En misschien is de baby er nu wel al, en misschien moet je nog wel een week wachten wie zal het zeggen.
Zo spannend zeg!! Ik hoop wel dat je toch iets (kleins) post over jullie kindje. Want ook ik ben er heel benieuwd naar 🙂
<3
Oh zo spannend! Ben echt benieuwd of de beeb er al is intussen. Voor ons dus nog even spannend afwachten of het een jongen of een meisje is en welke naam jullie uitgekozen hebben.
Haha, ik herken het van bij mijn vriendinnen, die gingen allemaal overtijd bij hun eerste kind. Ze probeerden de zotste dingen uit omdat ze ongeduldig werken, maar niets bleek te werken. Behalve wachten dus… Ik wens je alvast een vlotte bevalling toe en een gezond kind!
Haha ik weet dat je je posts meestal inplant, dus ik denk echt elke keer: zou ze dan al bevallen zijn??? Of misschien op dit moment wel??? If not: alleszins veel courage met de bevalling en veel mooie momentjes en nieuwe eerste keren binnenkort!
Aah ik kan geloven dat je er op zit te wachten. Ik hoop dat jullie kindje inmiddels gezond ter wereld is gekomen, en anders gauw komt 😉
Ma ooh, zo leuk om te lezen Irene! Ik dacht vanmorgen nog serieus “hmm zou de beeb van Irene er al zijn”, maar woensdag was hij er dus alvast nog niet. Super benieuwd naar hoe het met je gaat -wie weet heb je intussen je zoontje al ontmoet-, maar mocht je nog moeten bevallen: toitoitoi! Enne, groot gelijk dat je om 9u om worstenbroodjes gaat: waar je zin in hebt moet je eten! Neem jullie tijd en dan zien we je binnenkort wel weer <3 Enorm veel liefs!
PS: amai ik moest echt efkes denken bij die rekensom om mijn reactie te plaatsen, haha
Oh man, wat spannend. Kerst hoeft van mij nog lang niet, maar die baby mag opschieten hoor. Ben heel benieuwd! En sterkte met die allerlaatste dagen. Of stiekem hoop ik natuurlijk voor je dat je nu al heerlijk in je bed zit te genieten met een baby op schoot.
Geniaal, die foto van jullie samen! Is zo’n coronatest standaard als je bijna moet bevallen?
Ik vind het ook echt zo spannend! Ik weet gezien de timing van je reacties bij anderen vrijwel zeker dat je nog steeds wacht, dus ik zou zeggen: veel sterkte daarmee. Ik zou ook echt mega-ongeduldig zijn!
’t Is niet te doen hoe spannend ik dit vind!! Ik ben ook al benieuwd hoe die honden gaan doen en uiteraard naar hoe dat nu eigenlijk verder zit met die baby! SUCCES, jij gaat dat keigoed doen!
Mijn zoon lag tot op de uitgerekende datum dwars in mijn buik. Een paar dagen later heeft hij zich nog netjes gekeerd naar de goede positie. Heel vreemd gevoel was dat, en ik had ook het gevoel dat er een buitenaards wezen in mijn buik zat te woelen 🙂
Veel succes met de bevalling! Ben echt benieuwd naar jullie baby’tje 🙂