Ik ga al beginnen met mijn excuses aan te bieden want zoals dat bij mij vaak het geval is, vind ik het moeilijk om alles wat ik hierover denk in een beetje structuur te gieten. We zien wel hoe het gaat 😉
Oké, waarom is mijn werk niet het belangrijkste in mijn leven? En wat is dan wel het belangrijkste? Makkelijke vraag: mijn levenskwaliteit en mijn relatie. Versta mij niet verkeerd. Mijn werk is voor mij ook belangrijk. Ik breng daar namelijk 5 van de 7 dagen toch gemiddeld 7 uur per dag door. En dan reken ik de reistijd niet mee. En met belangrijk bedoel ik dan dat het een groot deel van mijn tijd kost (heb ik er graag voor over hoor) maar het zorgt er ook voor dat hier geld in het laatje komt, ik elke ochtend geroosterde bokes kan eten en ik een abonnement op de Flow kan hebben.
Maar zoals ik al zei vind ik mijn relatie en mijn levenskwaliteit véél belangrijker. Toen ik eind 2017 en begin dit jaar een beetje in de knoop zat (understatement van het jaar), volgde ik bijvoorbeeld op Instagram en online ook een paar powervrouwen die allemaal hun eigen bedrijfje hadden. Zogenaamde #bossbabes zeg maar. Daardoor voelde ik mij vooral mislukt want ik deed mijn werk niet graag en zat even later ook effectief werkloos thuis en kijk iedereen succesvol zijn. Zonder dat ik het door had, begon ik werk op zich op een heel hoog voetstuk te plaatsen. Ik zag werk toen als hét belangrijkste en ik vond het nog belangrijker dat mijn volgende job dé job zou zijn, ook al wist ik absoluut niet wat voor job dat dan precies was. Dat kwam mede ook door mijn omgeving. Als je al twee keer van job bent gewisseld hebben mensen op de duur ook de verwachting dat je nu eindelijk wel weet wat je wilt en een “echte” job kiest.
Weeeeeeel ja. Nu heb ik wel de chance dat mijn huidige job echt iets voor mij is en dat ik daar heel gelukkig ben, maar als dat niet zo zou geweest zijn, dan was ik gewoon op zoek gegaan naar iets anders. Dat is iets wat ik leerde van mijn loopbaancoach én dokter:
Werk is ook gewoon maar werk.
Voila. Is het niet leuk? Zoek iets anders. Geen ambities? Oké, goed, dat hoeft niet. Deeltijds werken om meer vrije tijd te hebben? Super! Wat ik leerde is dat mijn werk niet mijn waarde bepaalt maar dat het voor mij gewoonweg een manier is om een fijn leven te kunnen leiden. En ja dan is het leuk als het werk zelf ook leuk is. Ik zou zonder problemen een dag of twee minder per week willen werken. Of zelfs alles even on hold zetten als dat nodig zou zijn. Ik zou daar serieus geen moeite mee hebben. Natuurlijk is het qua financiën niet heel handig, maar voor alles zijn oplossingen.
Ik vind een fijn leven hebben véél belangrijker dan job met aanzien of een loon met weetikveelhoeveel nulletjes. Ik vind op mijn gemak zijn véél belangrijker dan altijd drukdrukdruk zijn. Ik vind in mijn element zijn véél belangrijker dan stress hebben. Mijn werk is niet mijn doel maar een middel om mijn doel te bereiken. Toen ik dat door had, was ik er ineens veel chiller in. Maar ik ben dan ook niet heel ambitieus. Ik wil geen topfunctie, ik wil gewoon gelukkig zijn. Ik wil niet hard werken en geen of weinig vrije tijd meer hebben. Ik wil net genoeg werken en meer tijd hebben om te besteden aan de dingen die ik leuk vind: mijn relatie, mijn blog, wandelen, uitstapjes maken, thuis zijn, lezen, … Werken op zich maakt mijn leven niet de moeite waard maar daardoor kan ik andere dingen doen die het dat wel maken. En tegelijk maakt mijn werk toch ook wel mijn leven de moeite waard omdat ik iets doe wat ik écht leuk vind. Mijn job past bij mij. Maar als dat niet zo was, dan zou ik gewoon dingen blijven uitproberen tot ik iets had gevonden wat wel bij me past.
Ik ben deeltijds gaan werken, net omdat ik mijn werk inderdaad niet het belangrijkste vind. Zelfontplooiing dan weer wel. Omdat ik dus wel zo’n 40u per week op het werk doorbreng (enfin 90% daar dan van), is het idd belangrijk dat ik het graag doe en tot nu toe is dat wel het geval 🙂 We moeten niet allemaal carrièrejagers zijn, toch?
Heel mooi en herkenbaar! Op mijn studie (geneeskunde) is voltijd werken en ambitieus zijn de norm, en hoewel ik dat heel leuk vind, merk ik ook dat ik als ik heel eerlijk ben een fijn leven met familie/vrienden/mijn vriend om me heen het belangrijkste vind. Het wordt nog een uitdaging om te ontdekken hoe ik dat het beste inricht.
Goh ja, dat zal uitproberen zijn denk ik! 🙂 Zien waar je je goed bij voelt. Hier is dat ook nog niet perfect hoor maar ’t is maar door te doen dat je ontdekt wat bij je past en wat fijn voelt. En er dan uiteindelijk ook wel voor durven gaan en je niet laten tegenhouden door wat ‘iedereen’ denkt. Das vaak nog het lastigste.
Ik snap helemaal wat je bedoelt, het is bij mij net hetzelfde. Natuurlijk wil ik mijn werk goed doen en het past bij wie ik ben, maar het is zeker niet het belangrijkste in mijn leven. Dat wordt nochtans verwacht, want ik heb geen kinderen… Maar net als jij wil ik gewoon genieten van de dingen die ik leuk vind en een fijn leven leiden. Werken maakt dat mogelijk. Ik ben omgeven door mensen die allemaal carrière willen maken en hoge functies ambiëren en ik voel me soms zo abnormaal. Maar gelukkig zijn er ook andere mensen op de wereld. Echt, je blogpost made my day!
Ja jong tuurlijk zijn er andere mensen! Maar ik snap het wel want ik had dat gevoel ook, dat ik de enige was die gewoon chill wou zijn. Toen ik deeltijds werkte snapten veel mensen dat ook niet want ik was (en ben) nog jong, wij hebben geen kindern en wat moet je dan thuis zitten doen. Maar ja, uiteindelijk moet jij wel blij zijn met je leven hé en als dat op die manier lukt voor jou dan lijkt mij dat het belangrijkste!
Knappe evolutie die je bent doorgegaan, Irene! Werkloos zijn en/of het helemaal niet weten is eeecht geen leuke periode als je de verwachtingen en dat niet-weten an sich zo voelt.
Omgekeerd, als ik nu merk veel druk te zetten op mijn werk, à la “het moet hier perfecter!”, is dat soms een signaal dat ik gewoon weer wat meer in vrije tijd moet investeren 🙂
Rot hé maar ik ben blij dat ik er uit ben 🙂 En pas op, ik wist niet dat ik zo perfectionistisch was maar op mijn werk wil ik ook alles super goed doen en kan ik ook best wel wat druk op mezelf zetten om het nog beter te doen maar dan heb ik het ook snel door en weet ik ook dat het prima lukt als ik wat rustiger doe. Super fijn dat jij dat zelf ook aanvoelt. Dat lijkt mij toch een belangrijk ‘inzicht’! 🙂
Ik heb enkele mooie en waardevolle quotes gelezen. Wanneer komt je eerste boek? :p 😉
Nu ik in totaal iets meer dan een maand werkonbekwaam zal zijn, besef ik wel dat werken belangrijk is voor mijn eigenwaarde en goed voelen. Door mijn job als verpleegkundige heb ik een betekenis voor anderen. Hier thuis begin ik te twijfelen aan mezelf en kan ik maar beetje per beetje me bezig houden met het huishouden. Bovendien mis ik zowel mijn collega’s als bewoners. Ik vraag me geregeld af hoe het met hen gaat…. Dat het maar snel januari is!
Hahaha 😀 Ik hoop voor jou ook dat je snel beter bent en terug kunt gaan werken! Goed rusten hé nu dat het snel herstelt 🙂
Ik ben het helemaal met je eens. Al ben ik wel een beetje een workaholic. Mijn grtend ligt op voortdurend overwerken, daar wil ik niet mee beginnen. Er zal altijd werk zijn dat nog gedaan moet worden. Maar tijdens de uren ga ik er volledig voor en kan ik slecht nee zeggen.
Ik las ergens eens dat we moeten stoppen met alles wat er op het werk gebeurt te zien als breaking news. En dat is het net: zo belangrijk is het allemaal niet
Nee inderdaad, het is niet zo belangrijk. Ik heb wel geluk op mijn werk dat ik gewoon naar huis kan gaan en de volgende dag met een propere lei kan beginnen omdat ik zelf niets moet opvolgen ofzo. Voor nu vind ik dat een heel fijne manier van werken! Het is al goed dat je het zelf beseft dat dat een valkuil is, dan kan je het denk ik sneller afwenden of omkeren als je over je grens zou gaan.
Ik vind mijn werk gelukkig heel leuk, maar het is niet het allerbelangrijkste. Levenskwaliteit, relaties en de balans tussen werk en privé vind ik drie dingen die veel belangrijker zijn. Het vervelende kan wel zijn dat als je je werk niet leuk vindt, het veel invloed heeft op je leven. Je brengt er toch een groot deel van je tijd door. Maar wat je zegt: je kunt altijd weer op zoek naar iets anders.
Ik snap helemaal wat jij bedoelt. Werken moet, maar het moet ergens ook fun blijven. Als je je niet kan amuseren op het werk en steeds met tegenzin gaat werken ga je er aan ten onder. Ook mijn omgeving snapt dit niet. Werken is geld verdienen, maar in mijn ogen is werken niet alleen geld verdienen maar ook jezelf op een plaats zetten die je graag doet.
Ja inderdaad! Zo denk ik er ook over!
Wat een mooie post! Ik ben het er helemaal mee eens, kwaliteit van leven zou voor alles moeten gaan. Alleen dan kan je gelukkig zijn! Liefs