Ik heb zo van die dagen, of nee, eerder weken dat ik niet goed voor mezelf zorg. Ik ben me er op die momenten ook zelf altijd heel goed van bewust dat ik ‘niet goed’ bezig ben. Ik weet het, ik wil het aanpakken maar het lukt niet altijd.
Als ik nadenk over de mogelijke redenen waarom ik ineens niet meer goed voor mezelf zorg, vind ik het moeilijk om die te vinden. Ik denk dat de grootste factor een gebrek aan zelfvertrouwen is. Maar waar dat dan weer door komt… Vaak zijn het kleine dingen die mijn zelfvertrouwen een knauw geven. En onbewust zorgt mijn gebrek aan zelfvertrouwen er voor dat ik er allemaal geen zin meer in heb. Ik laat alles versloffen. En dat zorgt er dan weer voor dat ik slechter in mijn vel zit en nog minder zelfvertrouwen heb en alez, je kent het wel, in een vicieuze cirkel terecht kom.
Hoe weet ik dat ik niet goed voor mezelf aan het zorgen ben?
Er zijn een paar dingen waaraan ik instant kan merken dat ik niet goed bezig ben.
+ Ik ga laat slapen. Of ja, laat is het vaak nog niet, maar wel te laat voor mij. Ik heb toch wel 8 à 9 uur slaap nodig om me ’s morgens goed uitgerust te voelen. Dat betekent dat ik eigenlijk om 22u in bed zou moeten liggen en dus graag om 21.30u aan mijn avondritueel wil beginnen.
+ Ik zit te veel met mijn ogen aan mijn schermpjes gekluisterd. Ik ga letterlijk van het ene naar het andere scherm: van mijn pc op’t werk naar mijn gsm onderweg, thuis de tv, na het eten m’n tablet of de pc, in bed mijn gsm.
+ Ik doe alles op automatische piloot. Douchen, tanden poetsen, eten, …
+ Ik vind het moeilijk om ’s morgens op te staan.
+ Ik eet ongezond of te veel.
+ Ik ga niet elke dag wandelen.
+ Ik lees minder.
+ Alles voelt als een moetje. Poetsen, koken, naar mijn werk gaan, aankleden, douchen.
+ Ik stel dingen uit die ik eigenlijk evengoed meteen zou kunnen doen.
+ Ik heb nergens zin in en wil alleen maar in m’n eentje thuis zitten. Nu zit ik meestal wel liefst in mijn eentje thuis maar laten we zeggen dat ik toch een verschil merk 😉
+ Ik ben sneller geïrriteerd. Ik kan minder goed dingen verdragen. De honden die lawaai maken door het spelen, honderdeneen berichten in Whatsapp of Messenger, dat er niets op tv is, het weer, te veel vliegen, te veel haar op de grond, …
+ Ik voel me vaak neerslachtig.
+ Ons huis is een rommel.
Laat ik maar even eerlijk zijn: ik zit nu in zo’n periode. Het is alsof ik het yoga’en alweer vergeten ben en ik niet meer weet hoe ik gezonde keuzes moet maken. Ik kan mezelf er niet toe zetten om direct op te staan als de wekker gaat en ik lig ’s avonds in bed nog een spelletje te spelen op m’n telefoon. En wat ik misschien nog het ‘ergste’ vind: ik besteed niet de aandacht aan mijn blog die ik er eigenlijk aan wil geven. Ik weet gelukkig wel dat het een periode is en dat het ook weer voorbij gaat. Soms heb ik zin om echt iets te veranderen, soms denk ik iets als ach, het gaat wel weer over en wentel ik me een beetje in zelfmedelijden. Soort van.
Voor mezelf zorgen is een kwestie van lichamelijke dingen doen en een fijne plek vinden in mijn hoofd. Het een helpt mee met het ander en door er nu iets over te schrijven, heb ik alleszins wel echt zin om het roer weer wat om te gooien.
Heb jij hier soms ook last van?
Nog even een andere mededeling! Vandaag is de laatste dag dat je kan meedoen aan mijn winactie waarbij je 24 rollen toiletpapier kan winnen!
Ja hoor, ik ben zelf volop uit een dal aan het op krabbelen en herken je rode vlaggetjes maar al te goed! Het is heel moeilijk maar tegelijk o zo belangrijk om naar je lijf te luisteren en efkes op de rem te gaan staan. Om niks te moeten, maar enkel datgene te doen waar je zin in of nood aan hebt. So what dat je huis niet is opgeruimd of dat je al de vijfde dag op rij aan take out doet… Neem de tijd om te ontspannen. Vervelen is een kunst 😉
Heel herkenbaar. Zit er momenteel ook in en hoewel ik weet wat de reden is (thesis), is die niet zomaar even op te lossen. Gelukkig zorgt mijn vriend er wel voor dat een paar dingen tenminste nog ok zijn (hoofdmaaltijden bijvoorbeeld, al boef ik tussenin evengoed veel chocolade, maar bon, op zijn minst krijg ik door wat hij kookt toch iets gezonds binnen), ’s avonds er op letten dat ik niet te laat ga slapen… Maar toch, het is zo moeilijk om weer uit die vicieuze cirkel te geraken. Veel succes jij, hou je goed!
Wat rot dat je nu even in zo’n periode zit! Ik herken het helaas wel. Als ik super geïrriteerd raak in de stad (want: drukte en mensen) weet ik dat ik even rustig aan moet doen. Het helpt mij dan om gewoon thuis te zitten en zo lang alleen te zijn dat ik daar weer helemaal gek van word. Haha. Alsof ik dan weer even helemaal ‘gereset;’ ben, zo raar!
Heel herkenbaar wat je beschrijft! Zodra ik me ga ergeren aan piepkleine dingen als dat er niks op tv is of dat “mijn” brood op is bij de supermarkt, weet ik gewoon dat het eigenlijk niet helemaal goed gaat en dat ik wat beter voor mezelf moet zorgen. Vaak gaat het dan bij mij om rust pakken, iets wat ik nogal eens vergeet, maar wat o zo belangrijk is. Goed dat je hierbij stilstaat! Hopelijk gaat deze fase langzaamaan voorbij en zit je dan ook weer wat lekkerder in je vel <3
Begrijp ik helemaal. Het is zo’n periode waarin je wel weet wat je moet doen om gelukkiger te zijn, maar je het daarom niet doet. Zo denken “eigenlijk zou ik moeten wandelen of sporten want endorfines bla bla” en dan toch gewoon blijven hangen in de zetel. Als ik het heb dan voelt het alsof ik gevangen zit in mijn hoofd met mijn eigen gedachten. Goed dat je erover schrijft idd, de wil om uit je dip te kruipen is stap 1!
Wat naar dat het even niet zo goed met je gaat. Hopelijk helpt het uiten ervan, zoals je schreef, want iets neerschrijven maakt soms dat we het meer beseffen en concreter zien.
Ik herken het ook wel. Bij mij komt het meestal door vermoeidheid en energiegebrek, gecombineerd met onrust in mijn lijf en kop. Dan wil ik vanalles doen maar de concentratie is er niet. En dan doe ik de ‘verkeerde’ maar makkelijke dingen: voor tv hangen, veel snoepen, en heb dan ook een drang om vanalles te kopen (maar daar probeer ik niet (al te vaak) aan toe te geven) dus surf dan online naar allerlei winkels. En dan daarna weer schuldgevoel dat ik niet ver geraakt ben met werk, dat ik zo’n ongezonde dingen gegeten heb, en tijd verprutst heb…
Wat helpt bij mij is in de tuin werken, liefst klussen zonder veel nadenken of klussen waar voor en na een groot verschil zijn. Opruimen en poetsen helpt soms ook. En hopelijk motiveert het weer starten met joggen binnenkort (na de hittegolf) ook weer tot gezonder leven.
Ah, wat rot dat je in zo’n periode zit. Lief zijn voor jezelf is soms gewoon ontzettend moeilijk. Ik hoop dat het dipje niet te lang duurt!
Oh dit is zeker wel herkenbaar hoor. Ik neem dan nu ook vaker bewust tijd om eventjes tijd voor mezelf te nemen en echt aan mezelf te denken.
Heel herkenbaar! Ik zit momenteel ook in zo’n dipje. Of zeg maar ‘dip’, want het duurt al eventjes. Normaal weet ik mijzelf er altijd vanzelf wel weer uit te halen, maar nu ben ik toch ook in die vicieuze cirkel beland. Heel vervelend. Zelfs voor mijn blog weet ik de energie niet meer te vinden tegenwoordig, en dan is het al heel erg! In ieder geval wel leuk om te lezen dat ik niet alleen ben. Hoewel ik oprecht hoop dat je je snel weer beter in je vel voelt zitten. Veel succes dus met het omgooien van het roer! x.
Ik herken dit gevoel maar al te goed. Ik zat vorig jaar in net dezelfde dip en zorgde ik ook heel slecht voor mezelf en mijn lichaam. Een vicieuze cirkel waar je moeilijk uit kunt, maar gelukkig is die cirkel ondertussen bij mij doorbroken. Gelukkig maar. Komt wel weer goed, met de nodige frustraties 😉
O ja, daar heb ik ook regelmatig last van. Soms voor een korte periode, en soms wat langer. Meestal begint het “omkeren” van die vicieuze cirkel met gewoon maar erkennen dat ik me sh*t voel.
En bij mezelf na te gaan waar ik op dat moment echt behoefte aan heb. (Da’s lastig, als alles als een “moetje” voelt, maar er is meestal nog wel iets te vinden waar ik mezelf tevreden mee kan stellen.)
En meer in het nu te leven. (Al is dat echt zoveel moeilijker dan het klinkt. :O )
En praten. Schrijven. Niks opkroppen.
<3
Dit is zo herkenbaar. Ik heb zelf last van depressies en ik heb dan ook regelmatig periodes waarin het me allemaal niks meer kan schelen en ik slecht voor mezelf zorg. Tegenwoordig probeer ik dan de drang om slecht voor mezelf te zorgen te negeren, en toch lief voor mezelf te zijn. Door juist op tijd naar bed te gaan en er juist Selfcare tegenaan te gooien. Is niet altijd makkelijk, maar ik voel me er vaak wel ietsjes beter door als ik toch lief voor mezelf ben.
Super herkenbaar, ik zit momenteel ook in zo’n periode en dat zorgt er zelfs voor dat ik al twee weken lang een bronchitis heb die maar niet geneest. Letterlijk door te weinig rust, te laat naar de dokter gaan, medicijnen niet nemen. Ik heb sinds enkele dagen het lezen weer opgepakt om toch een half uur voor het slapen niet op een scherm te zitten. Maar ik ben er nog lang niet.
Ik herken het. Wat mij de laatste keer een beetje heeft geholpen: mijn gewoontes bijhouden in de app Daylio om me bewuster te worden van die gewoontes en mezelf te motiveren om toch de deur uit te gaan en gezond te eten. Hopelijk lukt het je snel om de vicieuze cirkel te verlaten.
O ja, het is ontzettend herkenbaar! Soms gaat het gewoon even niet… Vaak herpak ik me vanzelf, wanneer ik genoeg heb van het lummelen en weer vooruit wil. Wees niet te streng voor jezelf!
Hoe weet je dat zo’n periode weer voorbij gaat? Hoe lang duurt dat dan gemidddeld? Ik zou daar zelf niet op durven vertrouwen merk ik.
Omdat ze een cyclisch patroon herkent, vermoed ik.
Trouwens Irene, heel herkenbaar, wisselingen zijn sowieso eigen aan ons humeur , moest alles vlak zijn (=dus altijd hetzelfde) zou geluksgevoel uberhaubt geen term zijn. Er moet dus verschil zijn om onderscheid te merken (= logisch). Vraag is hoe keer je dat? Voor ieder verschillend denk ik, voor de ene kan dat zijn een goede vriend bellen, enz. Voor mij persoonlijk merk ik dat ik iets kan doen keren als ik iets productief doe , zoals het huis opruimen, iets kuisen of sporten. Ik ben een neurotisch type en ik denk dat dit dingen zijn die voor mij werken omdat ze mij het gevoel geven dat ik ergens controle over kan nemen. Maar evengoed voel ik me daarna nog prut hoor, that’s life 🙂 Dan denk ik echt : morgen is er weer een dag en er maar gewoon aan toegeven 🙂
Wat vervelend. Maar wel goed dat je dit weet, want dan kun je er wel mee aan de slag. Succes!
Niet druk in maken. Zoals je zelf zegt: dit is een fase. Niet te streng zijn voor jezelf, stilletjesaan komt dit wel weer in orde. Je kunt niet altijd ‘shinen’, en dat is okee.
Wat vervelend Irene, maar ook heel herkenbaar. Als ik slecht voor mezelf zorg dan merk ik dat ik veels te veel wil doen, maar zonder dat ik het echt wíl. Snap je? Dat ik dan mega productief probeer te zijn en dan volledig moe ben aan het eind van de dag. Ook het gesleep van mezelf naar schermen herken ik héél erg. Ik probeer dan wat meer naar buiten te gaan en te sporten maar dat lukt ook niet altijd. Weet je wat wel gek is? Als het mooi weer is voel ik me wel vaak beter. Ohhh als het dan zo donker en grauw buiten is, dan wil ik ook niet meer haha.
Ja, ik heb hier ook zeker wel eens last van. Vooral lastig omdat het vaak zo’n vicieuze cirkel is. Dan doe je bepaalde dingen, waardoor je alleen maar gefrustreerder door jezelf raakt.
Ik herken het ook. Vaak is er bij mij wel een oorzaak, iets wawaar ik mee zit maar niet echt onder ogen lijk te kunnen komen. Als dat opgelost is dan heb ik direct weer meer zin om het ‘goed’ te doen. Wat mij heel erg helpt is om ’s ochtends te schrijven. Ik schrijf van die ‘morning pages’ waarbij je elke ochtend een paar pagina’s schrijft zodra je wakker word, echt wat er maar in me opkomt. Daarin vind ik vaak terug waar ik mee zit en hoe ik het eigenlijk wil doen. Als ik drie dagen achter elkaar opschrijf waar ii van baal dan heb ik al snel dat ik er iets aan doe ipv er langer mee rond te lopen in mijn hoofd. Later kan je die pagina’s gewoon weggooien/versnipperen/verbranden, dus gebruik ook gewoon een simpel schrijfblok ervoor en niet een mooi boek.