Soms open ik mijn blog en begin een nieuw bericht te typen. Gewoon schrijven. Waarna ik alles wat ik schrijf de grootste onzin vind en het dan maar weer verwijder. Ik sla het zelfs niet op hé. Ik mieter het meteen mijn digitale prullenbak in. Om de een of andere reden vind ik de losse schrijfsels minder waard dan posts die echt over een onderwerp gaan. Dan denk ik: ‘Wie wil dit nu in godsnaam lezen?’ om mezelf dan meteen daarna een beetje op de vingers te tikken want ik moet me dat niet aantrekken. Als ik wil schrijven, dan schrijf ik.
Dus bij dezen, een soort van leuterpost over gewoon schrijven en misschien nog andere dingen ook maar dat weet ik nu nog niet natuurlijk. We gaan het zien hé. Ik kwam eigenlijk nu voor deze post op het idee om gewoon wat te gaan schrijven doordat ik las over Annes droom om een boek te schrijven. Dat vind ik dus mega stoer en ik zou haar boek ook sowieso kopen en lezen want als Anne iets schrijft, droom ik altijd een beetje weg. Maar Anne zegt dus dat ze hele lappen tekst schrijft zonder dat ze ze publiceert. Een beetje zoals mij, alleen gooi ik ze dan gewoon in de prullenbak. En toen kwam ik dus op het lumineuze idee om daar dan gewoon iets over te schrijven en het deze keer maar gewoon te publiceren.
Ik heb een soort van rare liefde voor letters. Ik vind het heel satisfying om met mijn vingers op mijn toetsenbord te tokkelen en dan letter per letter te zien verschijnen. Van zodra ik die eerste letters typ, krijg ik meteen zin om een heel epistel te schrijven. Alleen vraag ik mij dan dus altijd af wie het wil lezen. Maar oké, dat doet er nu even niet toe. Daarnaast vind ik het dus ook heel fijn om gewoon een getypte tekst te zien. Is dat raar?
En het gevoel van mijn vingers die over het toetsenbord vliegen vind ik ook heel tof. Ik heb dat ook wel met geschreven letters. Als in echt met een balpen op een blad papier geschreven. En liefst zo’n zachte pagina waar je goed in kunt drukken. Call me weird. Ik snap dat.
Ik vind dus gewoon schrijven eigenlijk ook heel heilzaam. Gewoon alles wat in je hoofd zit op papier smijten. Zalig! Maar ik doe het nog wat te weinig en nochtans helpt het me altijd aan inspiratie voor andere schrijfsels. Dus bij deze, na mijn semi vernieuwde ochtendroutine, ook een een beetje een voornemen om wat vaker gewoon te schrijven.
Die vingers op het toetsenbord…daarom werk ik zoveel liever op een laptop dan op mijn telefoon , ook voor sociale media enz. Dus apps die enkel op gsm kunnen (whatsapp) probeer ik te vermijden in vergelijking met messenger of skype of …
Losse schrijfsels zonder duidelijk doel of strategie zijn best fijn om te lezen hoor, maak je daar geen zorgen over.
Aaah wat grappig! Hoe je dat gevoel beschrijft over je vingers je die over het toetsenbord vliegen en de letters die zo op het beeldscherm verschijnen etc. Vind ik ook heerlijk! Dit was wel leuk om te lezen ik zou zeggen lekker ‘ gewoon’ blijven schrijven! 🙂
Precies dat! Ik heb net exact hetzelfde gevoel, met mijn vingers over een toetsenbord vliegen en de letters een woord of zin zien vormen op je scherm. Magisch vind ik dat. En soms verlang ik gewoon naar dat moment, maar kan ik het niet omdat ik ergens ben waar ik geen laptop tot mijn beschikking heb. Zo heb ik dat al vaak gehad tijdens het werk, plots gewoon verlangen naar je toetsenbord. Een boek zou ik ook wel willen schrijven, omdat ik ook wel eens graag in de fictieve wereld leef waar alles mooi en zorgeloos is. Of mij dat ooit zal lukken is een andere vraag 😉
Inderdaad heerlijk, dat geratel op de toetsen!
Je kunt door (semi-)oeverloos te schrijven ook verrassende dingen ontdekken. Bijvoorbeeld met een oefening als deze: “Schrijf 15 minuten lang, zonder onderbrekingen, zonder jezelf te corrigeren of je te bekommeren om de publiciteitswaarde van je verhaal, over je drie favoriete muzieknummers.” Al typend kwam ik erachter dat mijn drie favoriete nummers allemaal (expliciet of impliciet) over koningen en koninginnen gaan. Geen idee wat dat precies betekent – een verlangen naar macht? een royaal leven? nooit meer afwassen? – maar toch. 😀
Ik hou juist van dit soort heerlijke schrijfsel artikels! <3
Ik begrijp je precies, ik hou ook van letters, en de vingers die over het toetsenbord heengaan.
Liefs,
Evelien
Mooi geschreven en herkenbaar. Ik hou ook ontzettend veel van schrijven en werk ook aan een boek.
Prima blog geworden;). En veel dingen zijn herkenbaar. Ik was vroeger op school de enige die dictees leuk vond en dat was dus alleen maar omdat ik zo hield van al die pagina’s vol geschreven woorden…