Over 9 jaar samen en dat dat soms met ups en downs gaat.

Persoonlijk

David en ik zijn sinds maandag alweer negen jaar bij elkaar. Negen jaar. Ik vind dat al heel lang eigenlijk en tegelijk lijkt het alsof al die jaren in een oogwenk gepasseerd zijn. Zot hoe dat gaat.

Het grootste deel van de tijd zijn wij ook heel gelukkig met elkaar. Soms nog gelukkiger zelfs dan gewoon gelukkig. Dan gaat alles vanzelf, zijn we lief voor elkaar, strooien we met complimentjes en knipoogjes, maken we veel tijd voor leuke dingen en qualitytime en appreciëren we heel erg wat de ander allemaal doet.

Maar weet je, soms gaat het ook eens wat moeilijker of stroef. Ik toon dat hier nooit maar het gebeurt natuurlijk wel. Soms lijkt het alsof we elkaar niet verstaan. We weten hoe de ander werkt maar kunnen er ons op de een of andere manier niet toe brengen om daar naar te handelen. Ik weet dat hij alleen wil zijn en als de gemoederen bedaard zijn alles wil uitpraten. Hij weet dat ik het er direct over wil hebben. Het moet NU onmiddellijk opgelost worden. Dat macheert soms niet. We denken op een andere manier over sommige dingen. We willen dat dingen op onze manier gebeuren. We discussiëren over de idiootste dingen. Het begint vaak om te zwanzen maar dan escaleert het in sneltempo. En soms zijn we zo met onszelf of bijvoorbeeld ons huis bezig dat we gewoon naast elkaar leven.

Maar wij zijn een goed team. We hebben geleerd dat we dingen toch echt moeten uitpraten. We leren dat we allebei wat water bij onze wijn moeten doen. Dat je soms ook gewoon moet zwijgen. Je battles moet picken. Als de ene met iets zit, snapt de ander van waar het komt. We doen ons best om dingen op te lossen en we leren nog altijd om met elkaar te communiceren op een manier die de ander ook fijn vindt.

Ondanks dat ik die bulten en kuilen niet fijn vind, helpt het wel om in te zien dat we het wél fijn hebben samen. Dat we er over raken. Dat het soms eerst erger wordt voor het beter gaat. Achteraf is het dubbel zo fijn. Het gevoel dat je iets wat zo’n groot obstakel lijkt zonder kleerscheuren bent doorgekomen. Samen.

27 thoughts on “Over 9 jaar samen en dat dat soms met ups en downs gaat.”

  4. Erg mooi en herkenbaar.. wij gaan over een maand trouwen. Op de traditionele manier zeggen dan de meeste mensen, wij trouwen vanuit huis en zijn al ruim 6 jaar bij elkaar. We houden vreselijk veel van elkaar, hebben de nodige tranen gelaten, zijn zeer blij met elkaar maar soms kunnen we niet met elkaar. We proberen het altijd wel zo snel mogelijk uit te praten. Mijn vriend sluit het liever altijd gelijk af en ik ben altijd iemand die zich sneller gekwetst voelt en waarbij het langer blijft hangen. We vullen elkaar enorm aan en we zijn een leuk stel, dat hoor ik ook vaak genoeg.. maar toch haat ik irritaties of ruzies, maar ze horen erbij. En communiceren is echt de sleutel van iedere relatie/huwelijk en daar blijf ik voor vechten. Tegenwoordig geven sommige mensen het te snel op.

  5. Proficiat Irene en David! Dat naast elkaar leven herken ik wel. Kan soms soms zo frustrerend zijn maar soms voel ik me dan door iets heel kleins toch terug verbonden.
    Ik zag gisteren Ertebrekers live en vind het liedje ‘In Theorie” wel passend. Hopelijk versta je het West-Vlaams :p

  6. Wat mooi en eerlijk geschreven. Mijn vriend en ik zijn dit jaar vier jaar samen en soms denk ik ‘wow das best veel!’ en soms is het ‘het voelt nog als gisteren’. En dan is negen jaar nog eens meer dan het dubbele. Mooi hoe jullie er samen altijd weer uit komen, dat is uiteindelijk altijd het belangrijkste. Gefeliciteerd met jullie jubileum!

  7. Heel mooi omschreven Irene! En oh, die eeeeeuwige hobbels en bulten in de weg, zo herkenbaar. Vooral vanaf het moment dat je samenwoont, want dan kun je ineens gaan kibbelen over, jawel, het huishouden. Woohoo! 😉 Ik kan het ene moment over m’n vriend denken “wat ben jij toch ook een ontzettende dommerd, hoe kun je mijn punt nu niet begrijpen?!” en het volgende moment “aaah wat ‘n lief muppie ben je eigenlijk ook!” De wondere wereld van een relatie hè? Op nog 9 fijne jaren!

  8. Heel mooi en eerlijk artikel. Elke relatie heeft zijn ups en downs, maar ik denk dat jullie liefde er sterk genoeg voor is om er telkens terug uit te klimmen. Proficiat met jullie 9-jarig samenzijn. Vier het samen met elkaar 😉

  11. Zo mooi verwoord! Het is stil waar het nooit waait, zo van die koppels die nooit ruziemaken, ik vertrouw dat niet ;-). Ik hoop dat jullie samen een heel mooie toekomst tegemoet gaan.

  12. Gefeliciteerd met dit jubileum! Op naar de volgende, zou ik zeggen. Over een af en toe hobbelige weg, maar wel een mooie. Ik heb nog nooit een lange relatie gehad en kom ook genoeg kuilen en bulten tegen in mijn leven. Hoe dat eruit zou zien als ik mijn leven zo lang met iemand zou delen… Moeilijk voor te stellen, maar ik kan me er wel een beeld van vormen. Dat ’t zeker niet altijd makkelijk is. 😉
    Wendy schreef laatst over De vier leukste plekken om de zomer te vierenMy Profile

  14. Gefeliciteerd met jullie 9 jarige samenzijn 🙂 Hopelijk volgen er nog heel veel fijne jaren samen!

    En wat mooi geschreven… want ja, hoewel het ‘bij anderen’ soms altijd perfect lijkt te gaan (zie zoetsappige berichten op fb), dat is niet het echte leven denk ik dan… Ook hier loopt het wel eens niet lekker, maar gelukkig overwint het positieve nog steeds de mindere momenten 🙂
    Geke schreef laatst over Day Zero Project #8 – 33. Drie kledingstukken aanpassen zodat ze beter (bij mij) passenMy Profile

  20. Ooh, zo mooi en eerlijk geschreven! En tegelijk ook enorm herkenbaar, dus je bent zeker niet alleen. Doet altijd wel deugd om te zien dat het bij de rest van de wereld niet altijd picture perfect is. Enne, dikke proficiat hé! 9 jaar al, wowie. Liefs!

  21. Wat een mooi en oprecht artikel. Ik kan me eerlijk gezegd ook niet voorstellen hoe t is om 9 jaar met iemand samen te zijn, maar wel mooi dat jullie elkaar toch respecteren zoals jullie zijn en dat jullie vaak een heel goed team vormen.
    Ik las laatst een tekst van een man die 60 jaar getrouwd was met zijn vrouw, in die tijd was ze zo veranderd dat het voelde alsof hij 8 verschillende vrouwen had gehad. En het mooie aan zijn verhaal was dat hij zei; dat als je met de ander meegroeit en diegene laat zijn wie hij is, het helemaal oke is als iemand veranderd. En je niet per se uit elkaar hoeft te groeien. Vond dat zo’n mooi stukje.
    Ilona Wielinga schreef laatst over Rust in de bergen | gedichtMy Profile

  26. Wat vind ik dit mooi. Echt waar. De bulten en de kuilen zijn er sowieso, altijd. Als je weet dat er ook stukken mooi pad zijn, dan weet je dat je er ook wel doorgeploeterd geraakt. Met tijd en boterhammen.

Comments are closed.