En zo heb ik het ook vlaggen. Voor al mijn medebloggers: ik weet bijna zeker dat jullie ook al eens in mijn schuitje zaten. En voor al mijn lezers: ik weet zeker dat jullie al bij menig blogger dezelfde boodschap hebben zien verschijnen. En nu is het dus ook mijn beurt. Mijn inspiratie is op.
Daar, ik heb het gezegd. Weten jullie nog dat ik mee deed aan #40dagenbloggen? Inspiratie met hopen toen. En nu is alles foetsie. Weg. Misschien met David mee naar Nederland? Wie zal het zeggen. Dus bij dezen komt er nu een hele zwetspost online maar ik ga mijn best doen om niet te veel woorden meer vuil te maken aan het ontbreken van inspiratie en gewoon te schrijven want daar krijg ik hopelijk weer wel inspiratie van. En als dat niet zo is, heb ik op zijn minst toch iets geschreven. Snap je?
’t Is momenteel de tweede preselectie (of hoe noemen ze dat) van Eurosong. San Marino staat op het podium met een beetje een vreemde act met robotjes en een lied waarmee ze willen zeggen dat we zijn wie we zijn en dat dat is wie we willen zijn. Zoiets. Ik weet ook niet waarom ik hier naar kijk want het valt altijd zo tegen maar om de één of andere reden heb ik liever gewoon de tv op de achtergrond dan Netflix.
Ondanks dat ik heel blij ben dat ik nieuw werk heb, vind ik het wreed kut dat ik morgen opleiding moet volgen. Als ik dat niet had moeten doen, dan zat ik nu samen met David en Archie en David zijn familie op een camping in Nederland. Niet te genieten van het mooie weer want het is daar vrij koud blijkbaar, maar ik zou alleszins wel genieten van vier dagen vakantie. Thank god voor mijn papaatje (again) dat hij mij morgenavond nog naar daar wil brengen zodat ik toch twee dagen een beetje semi vakantiegevoel heb. Olé. Ik vind het wel idioot spannend om te kamperen met Archie maar David test het nu al een beetje uit zodat ik weet of ik nog moet gaan of niet. Nee, mopje! Ik ga natuurlijk nog naar daar! Maar Archie sliep nog nooit in een tent en hij heeft nogal de neiging om op dingen te gaan kauwen ’s nachts dus ja. Heel benieuwd hoe dat zal gaan!
Het is eigenlijk raar (of niet) maar ik mis Archie al in huis. Als je mij gisteravond had gevraagd of ik hem zou missen had ik waarschijnlijk nee gezegd. Maar vergeef mij want het was zo’n avond waarop en ons tapijt werd ondergekotst en onze cactus van de vensterbank werd getrokken (lees: potgrond everywhere). En dat terwijl ik stond te koken en dus op mijn eten moest letten en ja, laten we zeggen dat mijn tolerantiegrens wel bereikt was toen. Maar nu kan ik er wel weer om lachen. Het voelt ook raar om te gaan wandelen en geen leiband in mijn hand te hebben. En ik mis mijn gezelschap hier thuis. Baloe blijft nu liever in de garage en komt af en toe eens piepen of dat crazy grote zwarte beest er nog is. En als dat niet het geval blijkt, gaat hij alsnog liever in de garage liggen. Ik weet niet goed hoe ik me er bij moet voelen dat hij het gezelschap van de bunnies boven dat van mij verkiest. Haha.
En ik was dus eigenlijk ook van plan (heb ik deze ochtend bedacht) om op tijd in mijn bed te kruipen vanavond. Want al die ochtenden om kwart voor 7 opstaan wegen wel. Haha. Al zijn er vast ook mensen die véél vroeger op staan, ik ben dat niet gewoon hé. Dus ging ik om 22u slapen maar ’t is nu al tien voor een we zijn nog maar aan Georgië als tiende land. Ben ik de enige die het een beetje raar vind dat die artiesten hun nummers niet zelf moeten schrijven? En dat die muzikanten op dat podium staan met een elektrische gitaar zonder kabel aan (of werkt dat tegenwoordig ook met bluetooth enal)? Dat trekt toch op niets?
Trouwens, nu ik dat zo schrijf, moet ik plots aan iets denken. Ik merk dat ik de laatste tijd vaker in spreektaal wil schrijven. Ik had aan het begin van deze post bijna geschreven ‘En zo heb ik het ook vlaggen se‘ of ik schreef ‘Dat trekt toch op niets?’. Want dat zeg ik zo in’t echt (net zoals ‘in’t‘). Of ik wil woorden gebruiken als eigenste en zekers maar ik vraag mij dan af of dat oké is of niet. Dus verlos mij uit mijn lijden en dan ga ik nu toch maar gewoon met Het geheim van mijn man in bed kruipen zodat ik morgen met een fris hoofd achter mijn laptopje herhalingsles kan volgen.
SLAAPWEL EEH!
PS: Ik mis David ook natuurlijk! Duh! Zoals ik tegen hem zei; ik voel mij een beetje ontheemd zo zonder mijn maatje aan mijn zij. Maar morgen meeten we again en dan is alles weer goed. YES!
Photo by Florian Klauer on Unsplash
Ik blijf schrik hebben voor het moment waarop ik plots zonder inspiratie ga vallen. Niet dat bloggen een verplichting is of ik me daadwerkelijk verplicht voel om een minimum aantal blogposts te delen. Nee, ik vind het gewoon een heel fijn gevoel wanneer me een nieuw ideetje te binnen schiet en ik daar vervolgens mee aan de slag kan. Voor mij persoonlijk helpt het vooruitplannen en het feit dat ik echt elk van die ideetjes bij hou in een bestand. Soms doe ik er jarenlang niets mee terwijl andere ideeën meteen worden uitgewerkt. Gek genoeg krijg ik meer inspiratie sinds ik meer ben beginnen bloggen. Dat blijf ik vreemd vinden want je zou dan toch verwachten dat je inspiratiebron op een gegeven moment uitgeput geraakt. Waar ik wel soms bang voor ben is dat mijn terugkerende rubrieken teveel als herhaling zouden gaan aanvoelen.
Awel, tijdens #40dagenbloggen had ik ook echt zo enorm veel inspiratie! Niet normaal! Ik had totaal geen moeite om elke dag een post online te zetten en heb geen enkele skipdag gebruikt maar nu heb ik het dus een beetje moeilijker. Haha :p
Ik zit in het clubke van Joni. Het bloggen is wat op de achtergrond verdwenen sedert 40 dagen bloggen. Ik moet mij toch wat “overdaan” hebben. Zie ik gebruik ook West-Vlaamse slang. Gewoon doen, jong. Enne wie kijkt nu naar het eurosongfestival? 😉 graptje
Awel se dan zijn we al met drie in Joni haar clubke 😀 en ja, ik vraag mezelf ook altijd waarom ik daar naar kijk 😉
En ik heb dan super veel inspiratie maar geen goesting om het allemaal in een blogpost te gieten 😉
Haha ach en zo is er altijd wel iets hé 🙂
Herkenbaar! Ik heb de laatste 3 weken ook een beetje moeite met het vinden van blog inspiratie, soms komt er dan niets online, andere keren komt er ineens iets voorbij waarvan ik denk, oh ja daar kan ik over schrijven. Komt vanzelf wel weer 🙂
Heb af en toe ook zo’n last van dipjes. Gebeurt als het druk is, of in stressvolle periodes. Geeft ook niet! Ik plan m’n onderwerpen sinds een paar maanden altijd vooruit. Zodat ik voor zeker twee maanden iig de onderwerpen heb klaarstaan. Dat scheelt me zoveel gedoe en gezoek naar inspiratie!
Ik heb hier ook last van, hoe onvoorstelbaar het ook lijkt want er staan iedere week trouw drie artikelen online. Maar soms plan ik mijn blogposts in en besef ik hoe blij ik ben dat ik weer net op tijd inspiratie heb gekregen. Zoiets geks. Maar veel plezier met kamperen! En ik vind spreektaal alleen maar leuk om te lezen, ik moet er altijd mee lachen als je dat doet 🙂
Het gebeurt de beste bloggers, ook ik (waarmee ik niet wil zeggen dat ik de beste blogger ben, want dat ben ik niet!) Kom even tot rust en wie weet komt het wel terug 😉
Schrijf maar gewoon hoe jij wilt, als er daar een paar “platte” woorden tussen zitten maakt dat voor mij helemaal niet uit. Ik hou echt van mijn West-Vlaams dialect, heeft zo’n charme, net als alle andere!
Schrijf maar gewoon hoe jij wilt, als er daar een paar “platte” woorden tussen zitten maakt dat voor mij helemaal niet uit. Ik hou echt van mijn West-Vlaams dialect, heeft zo’n charme, net als alle andere!
Ik zit ook al even zo, sinds vlak na de 40 dagen bloggen feitelijk.
“We hebben een club’ke opgericht”, zegt. 😀
Helaas is die inspiratiedip hier ook herkenbaar! Komt vooral doordat ik heel veel deadlines deze maand heb, dus mijn focus ligt bij mijn studie.
Ik vind het juist leuk om dingen in spreektaal te lezen! Ik heb ook wel eens een boek gelezen (weet even niet meer welke) en het hele boek was in spreektaal geschreven. Die afwisseling met ‘normale’ schrijftaal was echt heerlijk.
Een dipje met inspiratie is helaas heel herkenbaar! Achja, kan gebeuren. Ik ben mezelf nu aan het voorbereiden voor eurovisie door hapjes voor morgen te maken, want niks is beter dan een gehaktbal op zo’n avond 😉 Liefs!