Duuuus hallo daar lieverds. Twee weken geleden ging mijn licht uit. Laten we zeggen dat het nog niet aan is maar dat ik nieuwe bedrading aanleg en alles fix. Een beetje zoals in ons huis momenteel!
Ik wou even pauze nemen van mijn blog omdat ik gewoon absoluut geen idee meer had van wat ik moest schrijven. Ik vond zelf niets meer leuk en had ook geen energie om blogposts te typen. In plaats van typen nam ik er een van mijn 9283 lege notitieboekjes bij en begon ik een dagboek. Een echt dagboek waar ik ongeveer elke dag iets in schrijf om mijn gedachten uit mijn hoofd te halen.
En nu heb ik al een paar dagen ergens wel zin om iets te schrijven maar weet ik ineens niet meer hoe ik moet bloggen of waarover. Way to go. Die witte pagina die me vanop mijn schermpje aan staart, die cursor die knippert, ik heb echt geen idee wat ik moet schrijven. Waar ik nu in real life mee worstel lijkt gigantisch groot en dat lijkt me ook niet zo aangenaam voor jullie om alleen daar over te lezen, maar al de rest lijkt zo banaal.
Vorige week had ik mijn eerste sessie bij de psycholoog. Ik vertelde haar over mijn blog en dat ik ‘m even op pauze had gezet maar ze raadde me aan toch te blijven schrijven. Ik heb een paar notities op mijn laptop staan en ik schrijf natuurlijk in mijn dagboek. Ik doe best wat inspiratie op in deze rare periode van mijn leven maar ik wil ook niet dat dit mijn blog overneemt. De meeste dingen die ik schrijf zijn niet zo positief of rooskleurig omdat mijn dagelijks leven dat ook niet is.
Het lijkt voor mij alsof ik hier al een eeuwigheid niets heb geschreven terwijl twee weken best wel meevalt. Het voelt goed en raar tegelijk. Ik weet ook niet of ik nu regelmatig iets ga posten of niet maar dat zien we dan wel weer. Anyway, ik ben er dus weer. Soort van.
Wat fijn dat je je eerste sessie bij de psyscholoog hebt gehad <3 Ben blij dat je 'terug' bent, maar doe vooral lekker rustig aan. Dikke knuffel!
Flikkerlichtjes passen wel bij deze periode hé. Ze zorgen ervoor dat de kerstboom veel warmte uitstraalt. Al hoop ik uiteraard wel dat je een goede klik hebt met je psycholoog en dat zij er voor kan zorgen dat je niet meer het gevoel hebt dat alles je zomaar overkomt zonder dat je het bewust kan beleven. Het najaar en de winter zijn altijd moeilijker om doorheen te spartelen hé. Het is natuurlijk iets dat je in de eerste plaats zelf moet doen maar ik hoop dat zowel je psycholoog als de lieve mensen om je heen je daar toch een beetje bij kunnen ondersteunen.
Ik heb aan je gedacht<3
Fijn dat je zo snel terecht kon! En fijn toch, dat het schrijven zo goed helpt. En ik denk dat het bloggen ook vanzelf wel weer komt.
Hee Irene, ik stond enkele keren op het punt om je een berichtje te sturen en heb veel aan je gedacht! Blij om je hier weer terug te zien, take it easy en dan komt het wel weer terug! Ik moest normaal onlangs ook voor het eerst naar een psycholoog maar die was mijn afspraak domweg vergeten haha. Succes alleszins! Liefs, Silke
Wat fijn om weer iets van je te horen! Heel begrijpelijk dat het in je hoofd even een chaos is en dat schrijven en bloggen daardoor even wat lastiger is. Maar ik denk wel dat je psycholoog gelijk heeft: soms kan schrijven (gewoon wat je wilt schrijven, niet per se heel geordend) ontzettend opluchten en fijn zijn. Neem in ieder geval alle tijd en rust die je nodig hebt, doe wat voor jou fijn is en pas goed op jezelf! Dat is voor nu het allerbelangrijkste! Knuffels! <3
De reden dat ik jouw blog volg en altijd zo blij ben als er een weekoverzichtje online staat (al verwacht ik dat niet nu meteen, neem je tijd 😉 ) is omdat je altijd zo echt overkomt. Onze berichtjes op Whatsapp helpen mij wel. We hebben het allebei moeilijk op een compleet andere manier. En toch steunt dat en inspireer je me. Mijn blog loopt wel door, maar ik denk dat dat echt voor iedereen anders is. En je zoals velen hierboven al voor me zeiden moet doen waar jij je goed bij voelt. Het is misschien een advies waar je weinig aan hebt, maar het is wel zo. Jij alleen kan voelen wat er best is voor je. Mensen kunnen je dingen adviseren, maar ’t is uiteindelijk jij die het moet doen. Mijn blog heeft me de afgelopen tijd heel veel geholpen, maar dat betekent niet dat het voor iedereen zo is. Dus nogmaals, doe waar je je goed bij voelt. Dikke knuffel! <3
Joepie! Misschien leuk om te onthouden dat ik je blog net zo tof vind omdat ze zo echt is. Je zegt niet dat je echt wil zijn maar je merkt het gewoon, snap je? Dus ’t maakt mij alleszins niet uit wat voor zin of onzin je zal schrijven, zolang het maar goed voelt voor jou.
mijn humeur ligt op dees moment ook in mijne kelder , zal wel weer overgaan ma kwas blij iets van u te lezen en (zoals vaak op jouw blog) herkenbaarheid te vinden … oke tzal wel ni krak tzelfde zijn ma tis een soort van fijn om te horen da het bij anderen ook ni altijd roze slingers en confetti is .. hopelijk klinkt da laatste nu ni al te anti sociaal 🙂
Kleine stapjes zijn ook stapjes lieve Irene. X
Goed weer iets van je te lezen, al had ik je natuurlijk gegund dat je je wat beter voelt dan nu is.
En over het al dan niet bloggen, als jou dat zou helpen en je het wil, dan zeker doen. In het leven is nu eenmaal niet alles positief (jammer genoeg), dus ook minder goeie momenten mogen gedeeld worden (als je daar behoefte aan hebt natuurlijk).
Veel sterkte nog en zorg goed voor jezelf (en laat anderen dat ook maar wat doen)…
Neem je tijd om hier doorheen te komen. Ik worstel eveneens met het feit dat er niet veel op mijn blog komt en ik mijn tweedagelijks ritueel doorbreek.. Maar, niets moet besef ik nu. Ik kom ooit ook weer dubbel en dik hard terug, alleen is het nu nog wat zoeken 😉
Doe wat voor jou fijn voelt, lieve Irene! Sterkte voor nu.
Leuk om een teken van leven te zien. Ik dacht: “Da’s snel!” 🙂 Doe vooral dat wat je zelf leuk vindt. Of waar je zelf iets aan hebt. Het hoeft ook best niet altijd positief te zijn hoor. This is your kingdom. Je doet er wat je zelf wil.
Ik denk ook dat je moet schrijven als het jou helpt. Dat het geen rozengeur en maneschijn is, hoeft echter geen reden zijn om je tegen te laten houden. Integendeel, het leven zoals het is, met ups en downs.
Hoi! Een dikke knuffel, meid. Hopelijk ben je goed omringd. Schrijven is ook therapie, dus daar doe je al zeker niets verkeerd mee. Neem je tijd en schrijf hier vooral wat en wanneer je zelf wil.
Fijn om weer iets van je te lezen. Ik denk dat je vooral moet doen wat voor jou goed voelt. Als je liever voor jezelf schrijft in een notitieboekje, zou ik dat zeker doen. Met ons kun je delen wat je wilt.
Sterkte!