Zoals ik al eens zei, ik ben best nerveus door die hele coronacrisis. Een voordeel van een rasechte introvert zijn? Ik vind het niet zo erg om thuis te blijven (of om het met Maggie’s gevleugelde woorden te zeggen: ik blijf in mijn kot). Thuis is mijn comfortzone. Ik ben nergens liever dan thuis. Ik ben blij als ik eens een weekend niets gepland heb en gewoon thuis kan blijven of als ik na een dag werken of op zwier zijn thuis kan komen. Ik vind niets leuker dan met mijn laptop of een boek in de zetel hangen, bij voorkeur met wat chipkes erbij. Of aan mijn eettafel wat zitten tokkelen. Zeg mij dat onze plannen afgelast zijn en ik doe een inwendig vreugdedansje (sorry vrienden, ik zie jullie wel héél graag!).
Ik ga dat eerlijk zeggen, ik moest serieus wat begrip en empathie oproepen om mensen die moeite hebben met thuis blijven serieus te nemen. Ik begreep dat niet. Zo enorm moeilijk is het toch niet om niet om de haverklap uit te gaan, je vrienden te zien, op café te gaan of te gaan winkelen? Ik vond al die tips die op Instagram de revue passeerden nogal overbodig: een boek lezen, een puzzel maken, een playlist maken, opruimen, koken, … Duh. Ondertussen kan ik me wel enigszins inleven in onze waarschijnlijk voornamelijk extraverte medemens die wel degelijk sociaal contact nodig heeft om een blij eitje te zijn.
Als introvert ben ik dus graag thuis. Maar dat neemt niet weg dat ik geen ‘hinder’ ondervind van die hele coronoacrisis. Ik zet dat maar tussen haakjes want ik ben gezond en ik heb een fijn huis, nog veel ongelezen boeken, geen geplande – en dus nu afgeschafte – reizen de komende weken, geen kinderen en nog genoeg wc papier (ik heb niet gehamsterd! geloof mij!) dus hoe erg is het eigenlijk? Niet zo erg maar kom, toch hier en daar wat ongemakkelijk want:
+ Ik ‘moet’ thuis werken (ook tussen haakjes want in principe zou ik naar mijn werk mogen maar ik wil niet meer met de bus en de trein reizen dus veel keuze heb ik niet) en ik vind dat niet zo fijn. Ik wil mijn werk liefst zoveel mogelijk gescheiden houden van mijn privé en dat is moeilijk als je in je living aan het werk bent. Daarnaast, als ik thuis werk ga ik me om de een of andere reden de hele dag volproppen met voornamelijk bucht eten.
+ Bij alles wat ik aanraak denk ik: “Corona!” en wil ik mijn handen ontsmetten. En dan raak ik mijn telefoon aan en denk ik: “Dju! Wat als dat op mijn telefoon zit?” and so on. Best vermoeiend en stresserend zo.
+ We hadden eindelijk een datum geprikt om de peter van mijn lief eens in ons huis uit te nodigen. Ik bedoel maar, wij wonen hier al bijna drie jaar en die mens is hier nog nooit geweest. Wij moeten nog het een en ander vertellen (trouwen!) en dat gaat nu niet face to face en dat is op zich geen ramp (zoals ik zei, I love gecancelde plannen) maar wel wat lastig dat het maar weer eens uitgesteld moet worden.
+ Ik moet zelf terug kuisen want onze huishoudhulp heeft geen opvang voor haar kindje en moet dus thuisblijven.
FIRSTWORLDPROBLEMS I KNOW.
Maar elek nadeel heb se voordeel (of hoe zeggen ze dat) dus ik lijst ook even op waarom ik uitermate blij ben dat we eens gewoon collectief de pauzeknop induwen.
+ Ik kan dingen afzeggen zonder mij schuldig te voelen. Veiligheid boven alles! Ik vind dat ook echt dus ’t is niet alleen omdat ik graag plannen annuleer of zo.
+ Ik ben thuis om mijn pakketjes aan te nemen en moet niet altijd naar de supermarkt in onze buurt terten om ze te gaan ophalen. Ik heb daar meestal 0,0 zin in.
+ Extra veel qualitytime met mijn lief. Alleen maar positief!
+ Ik hoop dat mijn medemensen hierna allemaal wat liever voor elkaar gaan zijn als ze blij zijn dat ze terug buiten mogen komen.
+ Ik vermoed dat het milieu er wel baat bij zal hebben dat nu alle niet-essentiële reizen afgelast zijn en dat mensen massaal thuis werken. En ook: er is geen file meer = mijn lief doet er minder lang over om naar zijn werk te gaan = meer tijd met mij.
+ Dit is eigenlijk ook een goeie wak-up call om eens stil te staan bij de dingen die écht belangrijk zijn en daar gewoon meer van te genieten en dankbaar voor te zijn.
En dan hoop ik dat jullie allemaal gezond blijven en lief zijn voor jezelf en elkaar en dat we binnen een paar jaar kunnen zeggen: “Wete nog daar met die coronacrisis?”.
❤️
Gisteren kregen we de allereerste invite voor een housewarming na de lockdown (ergens in juni). Los van het feit dat dat met ne man of 20 gaat zijn (insert paniek), voelde ik mijn stresslevel omhoog gaan want AAAAAH nu moet ik iets in mijn maagdelijk lege agenda schrijven! Ik vind de rust heerlijk. Ben al een paar weekends volop in mijn tuin aan het prutsen en wanneer had ik dat moeten doen met alle familiefeesten, concerten en afspraakjes met vrienden?! Maar ooit, ooit gaan we terug naar het ‘normale’ leven moeten. Ben ik zo niet klaar voor…
Ik merk dat ik het ook wel best fijn vind om zo een lege agenda te hebben en enkel gezins quality time. Af en toe eens videobellen met wat vrienden helpt me al goed om het sociale gemis te overbruggen en ik voel me tamelijk ontspannen als ik al het nieuws wat kan vermijden.
Ik hoop eigenlijk dat deze periode een soort kantelmoment zal zijn. Dat mensen gaan beseffen dat zaken die ze/we als vanzelfsprekend beschouwen dat eigenlijk niet zijn. Dat we meer in het heden gaan leven in plaats van volop plannen te maken voor wat nog komt en daardoor de helft te missen van wat er op het moment zelf gaande is. Als tiener heb ik een aantal weken in isolatie moeten doorbrengen in het ziekenhuis dus ik vind deze quarantaine echt een luxe-situatie. Want we hebben super veel zaken bij de hand om ons mee af te leiden, kunnen in contact blijven met familie/vrienden via allerlei kanalen, … Natuurlijk zijn er ook heel wat zaken die ik mis. Knuffels van vrienden, familie, mijn metekindje (ik denk dat manlief ondertussen het gevoel heeft dat hij met een knuffel-stalkster samenwoont) … en ik vind het uiteraard ook jammer dat heel wat fijne zaken (Londen, een familiefeest, een weekendje weg, …) niet door kunnen gaan. Maar als ik dan stilsta bij al wat we wel hebben en anderen jammer genoeg niet dan prijs ik mezelf heel gelukkig (en eigenlijk ook schuldig naar die andere mensen toe die het momenteel een pak moeilijker hebben).
Ik moet eerlijk zeggen dat ik als introvert toch wat last heb van het hele dagen thuis zijn. Vooral rond 16 uur krijg ik het lastig van teveel in mijn hoofd te zitten. Het scheelt ook omdat ik alleenstaand ben. Normaal heb ik daar weinig last van, maar nu toch wel.
Zorg goed voor jezelf, David, de baby en de hondjes. We zitten allemaal spijtig genoeg in hetzelfde schuitje dus we helpen elkaar erdoor 🙂 <3
Het is zeker een wake up call om zo te zien wat écht belangrijk is. Altijd jammer als er zoiets ingrijpends voor nodig is om daar nog extra bij stil te staan. Ik heb een vitaal beroep; wat maakt dat ik de hele week aangepast aan het werk ben. Erg slopend, elke week een ander rooster of idee met daarbij nog de zorg en het wegbrengen van Noa…
Hoe langer dit duurt hoe beter voor het milieu, dat is in elk geval positief! Ik ben ook zo’n introvert die moeite heeft te begrijpen dat dit voor extraverten heel zwaar is, maar ik voel me ook wel een beetje opgesloten nu ik niet meer naar mijn super leuke stage kan en ook niet thuis kan werken want ik loop stage op een labaratorium. Dus dan maar heel veel boeken lezen en inderdaad meer quality time met mijn vriend.
Door de drukte ben ik sneller moe en het is best chaotisch op het werk nu. Maar doordat we niet buiten kunnen en mogen hoef ik ook geen duizend afspraken te cancelen en kan ik rust nemen. Ik werk in een supermarkt dus mijn werk valt gewoon niet stil te leggen en thuiswerken is geen optie bij mij natuurlijk. Zie je me al thuis de rekken vullen voor de mensen :p
Ik probeer ook positief te blijven en de hoop hoog te houden. Want nee, dat gaat Corona niet genezen. Maar het zal deze periode wel een stuk draagbaarder maken. We hebben nu geen negativiteit en haat nodig. De wereld heeft nu hoop, positiviteit en vooral heel veel liefde nodig
Haha heel herkenbaar! Ik ben toevallig ook bezig aan zo’n post :p zéér bizar dat mensen niet weten wat te doen thuis, maar ook wel schoon dat iedereen anders is. Ik heb er weinig problemen mee om thuis te zijn, alleen vind ik het wel anders omdat het ineens niet meer MIJN beslissing is. De rebel in mij komt dan precies boven en denkt dan: maar allez, ik ging nu echt just naar de zee gaan seg! Terwijl ik uiteraard gewoon in de zetel zou hangen hè.
Mooi en herkenbaar Irene! Ik heb het er ook niet ontzettend veel moeite mee, zolang ik nog maar gewoon naar buiten kan gaat het met mij goed! Liefs 🙂
Mooi artikel. Ik ben ook graag thuis, maar ik moet nu wel op mijn werk aanwezig zijn. Ik weet ook niet of ik echt thuis zou kunnen werken. Zou denk ik de structuur in de dag missen en het sociale aspect.
Wat een prachtig en herkenbaar artikel! Ik ben ook pro plannen annuleren, haha, geen idee wat dat toch is :p. Ik merk eigenlijk nog niet heel veel van de coronacrisis, in de zin van, er zijn ook weken dat ik niet uit ga of uit eten, winkelen e.d. Maar nu het echt niet kan is dat natuurlijk wel een heel ander gevoel. Ik verveel me ook totaal niet, ik kan me thuis dagenlang vermaken. Als online ondernemer gaat mijn werk gewoon door en ik werk ook nog 2 dagen op kantoor, zo lang dat mag/kan. Heerlijk die lege treinen, mij hoor je niet klagen :p. Ik probeer mijn telefoon trouwens ook om de dag ongeveer te ontsmetten met een doekje. En ik ben ook goed klaar met al die hamsteraars. Ik was dankzij hen dus mijn handen met afwasmiddel, een mens moet toch wat :p.
Voor mij is het dubbel. Ik ben ook écht graag thuis, maar heb nu ook wel eens te meer door dat ik dat meestal zo apprecieer omdat ik mijn weken best vol prop. Ik probeer zo’n 3-4 avonden/dagen per week iets te gaan doen, en de overige 3-4 thuis te zijn (pre-coronatijden hé haha). Ik kijk dan ook écht uit naar die dagen dat ik gewoon thuis kan puzzelen, series kan inhalen etc. Thuiswerken vind ik doorgaans ook superleuk. Maar nu werk ik thuis, en dan zit ik daarna de komende acht uur ook nog eens thuis. Series kijken voelt een beetje alsof ik het niet ‘verdien’ omdat ik toch al de hele dag zit te rotten haha. Maar kijk, binnen een paar weken is het vast wel weer over en kan ik weer genieten van niksen in de zetel haha 🙂
Hier nog een echte introvert die het normaal gesproken heerlijk vind om binnen te zitten, tot nu. Ik mis de gesprekken met mensen op school en de structuur die nu totaal ontbreekt. Ondanks dat ik me best vermaak, ben ik er wel een beetje klaar mee.
Ik ben ook graag thuis, maar het idee dat alle leuke dingen buitenshuis nu zijn afgezegd (op wandelen na natuurlijk) vind ik gewoon echt heel stom. Maar goed, wat moet dat moet…
Ik vroeg gisteren nog tegen mijn lief of dit nature’s way is om weer wat balans in de wereld te brengen. Ikzelf heb ook weinig problemen met thuis blijven en zelfs thuiswerken (doe sowieso al 3/5 dagen thuiswerk). Maar dat wil niet zeggen dat ik geen schrik heb. Ik vind die corona doodeng!
Dat laatste is ook iets wat ik deze week tegen mijn vriend zei. Er komt vast een moment waarop dit alles niets meer dan een herinnering aan een bizarre periode zal zijn.
Mooi artikel! Zowel je struggles (ik denk echt dat nogal wat mensen hier permanent smetvrees aan overhouden – opeens zie je overal bacteriën…) als je mooie dingen. Aan de ene kant ben ik best wel angstig, maar aan de andere kant kan ik gelukkig ook de positieve dingen zien die deze situatie met zich meebrengt en vermaak ik me gelukkig thuis hartstikke prima. Neemt niet weg dat ik het natuurlijk extra ga waarderen als we hopelijk over een tijdje wel weer zorgeloos naar buiten kunnen.
Ik vind het ook niet zo erg om thuis te blijven en verveel me voorlopig niet. Hopelijk blijft dat zo 😉
Mooi artikel. Ik ben altijd veel thuis en heb daar nooit moeite mee, maar merk dat ik het nu soms beklemmend vind. De hele dag alleen thuis en ik ‘mag’ nergens heen. Niet dat ik normaal veel wegga, maar even bij iemand op de koffie zou nu wel fijn zijn. Maar ja, we komen er wel doorheen.
Zo herkenbaar! Aan de ene kant ervaar ik een soort rust, nu alle ‘verplichtingen’ weg vallen, maar tegelijk is de grens tussen werk en privé wel veel dunner geworden. Thuiswerken met kleuter, het is een uitdaging, en we moeten vooral ook werken op momenten dat we anders vrije tijd hadden. Nu, het moet, en we nemen onze verantwoordelijkheid. En we zijn heel erg dankbaar dat onze bazen ons maandag al lieten thuis werken.
Zorg goed voor mekaar, en duimen dat we snel allemaal terug beter zijn (en zoals je zegt: dat iedereen hierna wat liever voor mekaar is)!