Laatst zag ik een blogartikel van Romy waarin ze tips geeft die je kunnen helpen bij het nemen van rust als je geen zittend gat hebt (zoals wij dat zeggen). Laat me maar meteen één ding duidelijk maken: als er iets is wat ik absoluut WEL heb, is het een zittend gat. Liever lui dan moe hierzo. Maar dat buiten beschouwing gelaten ga ik ook elke dag naar mijn werk, doe ik het huishouden en dat soort dingen. Alleen, als je mij vraagt hoe het met mij gaat zal je mij zelden tot nooit horen zeggen: ‘Goed! Druk hé.’ Oh ik haat het!
Ik wil niet druk zijn. Ik vind druk zijn verschrikkelijk. Ik doe liever dingen op een rustig tempo. Op’t gemakje. Dat liever lui dan moe zijn klinkt heel negatief eigenlijk. Ik bedoel dus ook niet dat ik zo’n tam zeemvel ben die hele dagen in de zetel hangt. Maar het klopt wel dat ik niet zo’n moeite heb om dingen gewoon te laten. Liever dat dan dat ik mezelf uit de naad werk. En waarvoor? Mijn missie is zeg maar gewoon een fijn, comfortabel leven hebben en voor mij werkt dat niet als ik van hot naar her moet rennen en druk druk druk moet zijn.
Ik vind het belangrijk om de vrije tijd die ik heb (en eigenlijk ook wel zo goed als al de rest van mijn tijd), ontspannen door te brengen. Dingen doen die ik leuk vind. De ene dag is dat een hele dag zetelhangen en 96 boeken uitlezen, de andere dag is dat boodschappen doen, blogjes typen en wandelingen maken. Ik weet héél goed wat ik leuk vind en misschien nog beter wat ik niet leuk vind.
Als ik er over nadenk, kan ik denk ik wel vaststellen dat ik gewoon een beetje hooggevoelig ben. Druk betekent veel prikkels en daar ga ik niet zo goed op. Na een etentje met 10 mensen / een dag met allemaal nieuwe indrukken / veel activiteiten in één dag gepropt / … zit mijn energiepeil letterlijk op -5632. Ik krijg enorme hoofdpijn als het me te veel wordt. Ik ben stil. Ik kan me niet focussen. En dat is lastig want veel van die dingen kan ik niet echt weigeren. En dat wil ik ook vaak niet want dan zou ik bijvoorbeeld mijn familie niet meer kunnen zien (♥♥♥ voor mijn familie, en die van David!). ’t Is heel dubbel. Ik kijk bijvoorbeeld heel erg uit naar bepaalde gebeurtenissen of activiteiten en langs de andere kant ook totaal niet omdat ik op voorhand al weet dat het veel energie zal kosten. En ja dan vind ik het dus ook super belangrijk om daarnaast me alleen maar op mezelf te focussen en 100% voor mezelf te kiezen. Dus ik durf dan wel gewoon een afspraakje te verzetten. Of eens niet te koken. Of gewoon zonder schaamte een hele dag te Netflixen. Of gewoon dingen te doen waar ik die dag of dat moment wél zin in heb.
Tegenwoordig raakt het toch wat meer ingeburgerd, dat niet altijd druk hoeven zijn, maar alsnog krijg ik wel de indruk dat je pas écht meetelt als je super ambitieus bent en honderdmiljoenmiljard dingen te doen hebt buiten je werk. Maar eerlijk? Voor wie moet ik meetellen? Ik vind het zelf echt helemaal niet boeiend of mensen mij belangrijk vinden of niet, of mensen van mij denken dat ik iets wil bereiken. Het belangrijkste vind ik gewoon dat ik zelf goed in mijn vel zit en gelukkig ben. En ontspannen dus. Als dat dan betekent dat ik even onder een dekentje in de zetel moet gaan liggen of dat ik even alleen met David op pad wil, dan is dat maar zo. Mensen begrijpen dat vaak niet maar op zich moet ik mij daar ook niet druk om maken.
Klinkt het egoïstisch? Ja waarschijnlijk wel. Maar is daar iets mis mee? Ik vind van niet. Ik leef toch voor mezelf? Het is toch mijn leven? Ik wil dat graag indelen hoe ik het wil. Ik vind het jammer voor anderen als ze er niet mee om kunnen maar dat is op zich niet mijn probleem.
Ik vraag me af hoe dat bij jullie is. Zie je het ook zo of herken je het net totaal niet?
Alle afbeeldingen komen van Magdeleine.co
Mooi omschreven! Dit is ook echt wel een werkpuntje van me. Doordat ik niet kan gaan werken wil ik thuis alles goed in orde hebben én kom ik eigenlijk nooit echt tot rust. Ik ben me immers steeds heel goed bewust van wat er nog allemaal moet gebeuren en kan me daardoor niet echt ontspannen. Wat dus vrij stom is vermits af en toe foert zeggen net heel goed is om je batterijen weer even op te laden. Ik ben ook een introvert en merk dat ik wat vaker aan mezelf moet denken in plaats van met iedereen rekening te willen houden.
Mooi gezegd! Wijze woorden.
Dit is heeel herkenbaar! Je hebt het heel mooi omschreven, precies zoals ik het ook ervaar momenteel.
Wow, jouw visie. Ik kom hem stelen. Echt waar. Zeker de laatste tijd bekeken zou ik die visie goed kunnen gebruiken. Ik ben hooggevoelig en dat weet ik nu al vier jaar. Bijna vijf. Maar ik hou er veel te weinig rekening mee. Meestal jaag ik mezelf door omgevingen vol prikkels ‘omdat het moet’. En zal ik na een drukke schoolweek ook gewoon uitstappen doen omdat het ook moet en mijn familie dat verwacht. Het gevolg is meestal dat ik ’s avonds uitgeteld op bed lig en eigenlijk erdoor zit. En dat is een visuele cirkels waar ik al enkele weken inzit en niet uit geraak. En dat is echt niet fijn. Soms wou ik dat ik na mijn schoolwerk gewoon kon gaan zitten met mijn boek en tegen mezelf kon zeggen: Tis goed Nikita, je hebt je best gedaan. Hoe vaak ik dat ook tegen mezelf zeg, meestal komt het niet genoeg binnen om er iets mee te doen
Dat is echt oefenen dat je moet doen! In het begin voelt dat altijd ongemakkelijk maar als je het vaker doet, dan voelt het na een tijdje heel ‘gewoon’ om voor jezelf te kiezen. En veel mensen snappen je vaak niet maar dat geeft niet want ik snap bijvoorbeeld zelf ook niet altijd waarom andere mensen bepaalde keuzes maken. Maar dat moet ook niet want iedereen moet voor zichzelf leven.
Héél herkenbaar! Blij om te lezen dat ik niet de enige ben 🙂
Wat een mooi artikel zeg! Ik was iemand die altijd onwijs druk was en nooit echt de tijd had om bij te komen, waardoor ik uiteindelijk op mijn bek ben gegaan en in een depressie belandde. Sindsdien heb ik wel geleerd om het rustig aan te doen en af en toe ook gewoon even niks te doen.
Wow ja, door zo’n situatie word je denk ik wel even met je voeten op de grond gezet. Jammer natuurlijk dat het inzicht door zo’n negatieve gebeurtenis komt, maar dat zijn vaak de beste leerscholen. Alleszins fijn dat je het nu ook rustig aan kan doen!
Wijze woorden!
Herkenbaar, en dat heb ik eigenlijk allemaal pas geleerd het laatste anderhalve jaar… Ja bepaalde zaken moéten gebeuren, maar niet per se NU DIRECT. Zoiets 🙂
Voor jezelf kiezen is nooit verkeerd & het beste wat je kan doen. Ik deed net ook een dutje. 😉
Lang leve dutjes! 😀
Ik ben beide denk ik. Ik ben én druk én ik ben liever lui dan moe. Doordeweeks ben ik amper thuis ’s avonds omdat ik heel mijn week volplan en vandaag is zo’n dag dat ik letterlijk niet buitenkom (als in: vanavond Uber Eats bestellen hehehe) en daar kan ik dan ook zot hard van genieten (lees: Expeditie Robinson van vijf weken geleden inhalen). Ik heb beide écht nodig 🙂
Lang leve een introvert zijn. Ik verlang soms zo enorm naar en kan zo genieten van gewoon thuis te zijn. Tv of laptop of lezen of schrijven. In mijn onderbroken uren doe ik praktisch altijd een power nap om even tot mezelf te komen. Ok zei ook eens op het werk dat ik mezelf overprikkeld voelde. Toen stoot ik wel op onbegrip (vooral bij oudere collega’s). Die dachten meteen dat ik een burn-out bedoelde ofzo en zeiden ook “wacht maar tot je onze leeftijd hebt”. Gelukkig is m’n vriend op dat vlak helemaal hetzelfde: zit ook graag op het gemak thuis en dat vind ik zo geweldig 😀 Samen genieten van de kleine dingen
Veel mensen snappen het niet hé, die denken dan dat je je aanstelt ofzo. Ik ben ook blij dat David ook héél graag in de zetel hangt. Haha 😀
Ah mooi. Jij bent echt zo’n persoon waar ik wat van kan leren (L) good vibessss
Zeker herkenbaar. Ik vind het heerlijk om rustig aan mijn eigen ding te doen. Als dat betekend dat ik binnen op de bank een boekje lees terwijl anderen grote dingen inplannen en nachten doorhalen, hoor je mij niet klagen. Een saai leven heb ik echt niet, ik doe wat ik leuk vind ook al klinkt dat voor anderen misschien wat saai. Af een toe een feestje vind ik niet erg trouwens, maar dan wel met mensen die ik ken en waar ik me prettig bij voel.
Dat! En wat is saai? Veel mensen vinden een boek lezen saai terwijl ik dat net super fijn vind. ’t Is allemaal heel subjectief hé en aangezien we de enigen zijn die in onze eigen schoenen staan, moeten we maar gewoon doen waar we zelf zin in hebben en ons goed bij voelen. Een feestje met mensen die ik ken en waar ik me fijn bij voel, vind ik ook geen ramp trouwens 🙂
Heel herkenbaar. Al kan ik enorm genieten van een sociale avond en kijk ik daar soms wekenlang naar uit. Maar soms heb ik er helemaal geen zin en ik bewaak het laatste jaar die grens best goed. Het moet leuk blijven he, vooral voor jezelf!
Ik herken mij daar héél erg in. Bij mij is het zelfs zo extreem dat ik de positieve kant van een hele hoop sociale aangelegenheden totaal niet kan inzien omdat ze mij zoveel energie kosten. Heel vaak blijf ik dus ook gewoon thuis, en daar heb ik tegenwoordig vrede mee. Ik kan enorm goed alleen zijn en ik heb daar ook (belachelijk!) veel nood aan. Mensen in mijn omgeving hebben het daar dan wel wat moeilijker mee. Die denken dan dat ik pretentieus ben en niet met hun mee op stap wil. En dat is dus absoluut niet waar. Heel cliché, maar het ligt altijd aan mij en niet aan hun. Ik kan het dan gewoon niet opbrengen om naar buiten te komen. Zelf leer ik mezelf op die manier elke dag beter en beter accepteren (want ik ben nu eenmaal zo, en dat is oké), maar het feit dat andere mensen het daar moeilijk mee blijven hebben blijft toch wel pijn doen af en toe.
Lastig hé dat mensen dat niet begrijpen? Ik heb dat ook wel hoor dat ik echt niets positiefs zie aan bepaalde aangelegenheden maar als ik er dan eenmaal ben, vind ik het vaak ook wel leuk hoor. Alleen, als ik naar huis wil, dan wil ik ook echt nu naar huis. Maar ik vind het het belangrijkste dat ik blij ben en als iemand het stom vindt dat ik eerder weg ga, dan is dat vooral jammer voor die persoon.
Heel mooi onder woorden gebracht en ik herken heel erg wat je omschrijft! Ik ben vaak enorm druk bezig maar ik merk dat het mij leegzuigt. En ik wil het inderdaad loslaten, wordt er ook steeds beter in, maar precies zoals jij omschrijft tóch lijkt het alsof je pas meetelt als 1000 dingen bijzondere dingen tegelijkertijd doet. En ach inderdaad, voor wie hoef ik mee te tellen behalve mijzelf en mij dierbaren:) Mooi geschreven dit!
Eén en al herkenning. Soms twijfel ik of ik hooggevoelig ben, maar ik denk dat ik gewoon aspecten van hooggevoeligheid heb. Of hoe je dat ook zeggen moet, haha. Ik heb gewoon introverte en hooggevoelige trekjes. Maar niet altijd. En ik vind het totaal niet egoistisch. Je moet goed voor jezelf zorgen, want anders kun je ook niet voor anderen zorgen!
Wat jij hier beschrijft is exact wat ik voel. Ik heb ook van die dagen dat ik nergens zin in heb en alleen even een dag wil spenderen aan luieren. En zoals Tamara hierboven vermeld, wanneer er een feestje (als ik al eens word uitgenodigd à propos) is met vrienden en/of familie dan heb ik de volgende dag nodig als uitrustdag ookal heb ik niet extreem wild gedaan. Ik kan dus bv ook niet ’s avonds uitgaan en ’s anderendaags vroeg terug gaan werken. Dan zit ik innerlijk te stressen omdat ik ’s anderendaags moet gaan werken en ik niet voldoende zal uitgeslapen zijn. Dat vinden de meesten echt zo vreemd, maar ik wou echt dat ik kon uitgaan en werken tegelijk. Het gaat gewoon niet. Mijn lichaam kan dat niet aan. En zo heeft ieder zo z’n dingetje in het leven 😉
Heel erg herkenbaar! Ik denk niet van mezelf dat ik hooggevoelig ben maar ben helemaal geen fan van een teveel aan prikkels. Als ik een soort van feestje of grote sociale activiteit heb op zaterdag heb ik de ganse zondag nodig om te ontkateren van al die prikkels. Ik heb net hetzelfde als jij, ik kan zowel uitzien naar iets als er tegen opzien. Het leven van een introvertje, denk ik dan. 🙂