Sinds ik een tijdje geleden Kobo Plus inruilde voor Storytel, ben ik helemaal into boeken luisteren. In het begin moest ik wel een beetje wennen. Ik merkte bijvoorbeeld dat mijn gedachten vaak alle kanten op vlogen en ik dan elke keer weer wat moest terugspoelen om te kunnen volgen. Maar eens ik in die luisterflow zat, ging het goed hoor! Ik vind het super ontspannend en heel fijn om mee naar m’n werk te fietsen of te koken.
Mijn eerste boek werd Het meisje in de trein van Paula Hawkins. Ik had de engelstalige versie al een hééééééle tijd op m’n e-reader staan maar ik geraakte er niet goed door. Nieuwe poging dus. En gelukkig ging het luisteren veel beter. Al moest ik ook hier even wennen aan de stem van de voorleesmevrouw. Die vond ik in het begin niet zo fijn maar ik kon haar uiteindelijk toch wel appreciëren.
Ik ga hier dus mijn best doen om een review te schrijven, maar ik ben er, vrees ik, niet zo goed in. Haha.
Waarover gaat het boek?
Voor wie de hele hype gemist heeft: het boek gaat over Rachel. Rachel neemt elke dag de trein naar Londen. Zogezegd om naar haar werk te gaan, maar eigenlijk is ze al een paar maanden werkloos doordat ze te veel drinkt. Haar trein stopt elke dag aan een rood sein waardoor ze tijd heeft om de huizen en hun tuinen aan het spoor te bestuderen. Ooit woonde ze ook in één van die huizen met haar man Tom. Nu woont ze in een kamertje bij een vriendin en is Tom haar man niet meer. Terwijl haar trein stilstaat aan het sein, observeert Rachel de huizen en vooral één huis waarin Jess en Jason wonen. Twee mensen die in Rachel’s hoofd een romantisch en liefdevol leven leiden. Jess is eigenlijk Meghan en raakt op een avond vermist. Als blijkt dat Rachel die avond toevallig in de buurt was maar zich totaal niets meer kan herinneren, gaat ze op onderzoek uit.
Verder heeft ze het dus super moeilijk met het feit dat haar man haar verlaten heeft voor een andere vrouw, Anna, en dat die twee samen een kind hebben. Veel onverwerkt verdriet bij Rachel want zij en Tom hadden problemen om een baby te maken. Daar komt dan ook bij dat Anna geen al te hoge pet van Rachel op heeft doordat Rachel’s gedrag wat stalkerige proporties aanneemt.
Conclusie: Rachel lijkt een beetje op een stalker, doet elke dag alsof ze naar haar werk in Londen gaat, drinkt veel te veel en heeft een doel in haar leven als blijkt dat de vrouw die ze bijna elke dag vanuit de trein ziet, vermist raakt.
Wat vond ik er van?
Het verhaal wordt verteld door drie personages: Rachel, Meghan (de vrouw die vermist is) en Anna (de nieuwe vrouw van Tom, Rachel’s ex-man). Zowel in tegenwoordige tijd als in de verleden tijd. Je zou denken dat het, doordat je luistert, ingewikkeld wordt, maar dat valt best mee. Je kan het verhaal goed volgen.
Voor Rachel kon ik wel sympathie opbrengen. Haar leven zit eigenlijk keihard in het slop. Ze is haar baan en haar man kwijt, woont bij een vriendin in een kleine kamer en drinkt waaay too much. Klinkt heel irritant en zielig, maar ik vond haar net sympathiek. Ze bedoelt het goed maar alles loopt in het honderd waardoor ze in de problemen komt. Je wilt zo graag dat het beter met haar gaat en dat ze zichzelf weer een beetje in de hand krijgt. Je voelt gewoon haar pijn. Ik vind alle personages wel heel menselijk omschreven. Ook al vind je ze irritant, je kan je toch inleven in die persoon.
Het einde vond ik wel en niet voorspelbaar. Ik kwam niet uit de lucht gevallen toen het me duidelijk werd, maar ik had er eigenlijk, stom genoeg, zelf nog niet aan gedacht. Haha.
Ik had wel verwacht dat het boek wat spannender zou zijn. Ik vond dat het de hele tijd een beetje kabbelde en dan plots was het einde daar. Desalniettemin vond ik het wel een fijn boek eigenlijk. Het was dus niet héél spannend, maar wel intrigerend genoeg om te blijven verder luisteren. Misschien dat de spanning wat meer oploopt tijdens het lezen?
Las jij het boek al?
Ik vond het boek prima, maar de film echt bagger. En zooooo traag. Ik zou nooit naar een boek kunnen luisteren, denk ik, daarvoor hou ik te veel van mooie woorden en zinnen! Die wil ik opnieuw en opnieuw en opnieuw lezen. Non-fictie vind ik meestal wel tof om te luisteren tijdens de lange autorit van/naar België! Dat gaat dan toch vaker om de inhoud natuurlijk.
Ik heb het boek ook gelezen, Nja “The girl on the train” dan. Ik vond Rachel maar een vervelend mens eigenlijk 😉 En het boek kabbelde ook zoooo traag voort. Uiteindelijk heb ik het wel uitgelezen, maar ik zou het niet aanraden. Het is niet zo’n boek wat je niet meer kunt wegleggen als je er mee begint, maar ja, ook niet tegenkrommend slecht ofzo 😉
*tenenkrommend, dus 😉
Ik heb hem nog niet gelezen, maar hij staat al even op het lijstje. Meestal zijn thrillers wel niet zo mijn ding.
En boeken luisteren dat weet ik zo nog niet. Ik zou dan het gevoel krijgen dat ik ondertussen nog 100 andere dingen moet doen en mijn focus op het verhaal verliezen ofzo
Ik heb het een paar jaar geleden ook gelezen! Ik vond het echt goed.
Ik heb ook ooit eens geprobeerd om naar ‘Het smelt’ van Lize Spit te luisteren, maar ik dwaalde constant af met mijn gedachten … Ik ben het nu toch op papier aan het lezen 🙂
Oh goed dat je dat boek noemt! Ik ga het op mijn lijstje zetten want was er een tijdje geleden heel benieuwd naar!
Wat me tot nu toe tegenhield, was zoals je zelf aangaf, schrik om dingen te missen door te luisteren. Maar dat je in een luisterflow kan geraken mits wat training, doet me moed krijgen! 🙂 Verschillende luisterstemmen lijkt me dan weer een leuke extra voor het verhaal.
Ik vond het boek wel echt heel tof! Misschien maakt het wat uit dat ik ‘m wel in het Engels heb gelezen? Of dat ik dan zelf de spanning iets meer in mn hoofd heb opgebouwd? 😉
De film valt trouwens verschrikkelijk tegen, echt niet kijken!
Ah jammer! Was wel benieuwd naar de film! En ja meestal zijn boeken wel beter in de originele taal. Ik moet er alleen altijd wat in komen als ik lang geen Engels heb gelezen :p
Leuk, ik zou ook best wel weer eens een boek willen luisteren! Ik heb dit boek nooit gelezen, maar ben er wel nieuwsgierig naar. Jouw review vind ik goed hoor!
Ik ben trouwens helemaal geïntrigeerd door je sneeuwwalletjes hihihi.
Ik vond het wel echt een goed boek! En die eindes vind ik eigenlijk nog het beste: degene die je niet superhard verbazen, maar waar je toch niet zelf was opgekomen. Maakt het geloofwaardig, maar toch ook niet al te voorspelbaar, vind ik 🙂 Oh en trouwens, ‘chin up buttercup’ in je banner hieronder, geweldig! Ik hoop dat ik er al niet de hele tijd overkeek, haha, maar ik vind hem leuk 😉
Haha dankje ^^ ‘t Is sinds dinsdagavond dus geen nood 😉 En inderdaad, dat maakt het wel geloofwaardig! Ben ook wel benieuwd naar de film. Heb je die toevallig gezien?
Ja! Een van de zeldzame gevalletjes waar ik de film eigenlijk ook best wel minstens even goed vond. Ligt er denk ik ook wel aan dat ik het doorgaans verwarrend vind om boeken vanuit meerdere perspectieven te lezen. In de film vind ik dat dan altijd beter weergegeven 🙂
Ik had het zelfde als jij, het verhaal kabbelde maar door en toen was het boek op eens uit.
Het was best een leuk boek, voor tussendoor. Ben blij dat ik het gekregen heb, en niet heb gekocht.
Het lijkt mij toch wel raar als een boek voorgelezen wordt. Wat nu als de stem je niet bevalt? Ik lees liever zelf. Ik “kleur” liever zelf alles in dan dat het mij verteld wordt haha.
Die stem was inderdaad eerst wel een puntje voor mij, maar uiteindelijk raakte ik er ook aan gewend. Ik luister nu Bridget Jones en ik vind het heel fijn hoe het voorgelezen wordt, eigenlijk hoe ik het mezelf voorstel. Maar dat zal waarschijnlijk niet bij alle luisterboeken zo zijn. We’ll see 🙂