• Spring naar de hoofdnavigatie
  • Door naar de hoofd inhoud
  • Instagram
  • Bloglovin
  • Pinterest
  • Email
  • Tumblr
  • Home
  • Over mij
    • Privacybeleid
    • Disclaimer
    • Contact / Samenwerken
  • Onderwerpen
    • Persoonlijk
      • Weekoverzichtjes
      • 1000 vragen aan jezelf
    • Lifestyle
      • Kijken Lezen Luisteren
      • Joey doesn’t share food. Maar ik wel!
      • Go green(er)
      • Mamadingen
    • Lijstjes
      • 22 vragen aan 22 vrouwen
      • 21 Before 2021
      • Day Zero Project ’18 – ’20
        • Day Zero Project Updates ’18 – ’20
    • Schrijfsels van Fien
    • Mind
    • Random
  • Day Zero Project ’21 – ’23
    • Day Zero Project Updates ’21 – ’23
  • Shop my closet
  • Blije Bakkes
tussenmarsenjupiter

tussenmarsenjupiter

lifestyle

Geluisterd | Het meisje in de trein

28 december 2017

Sinds ik een tijdje geleden Kobo Plus inruilde voor Storytel, ben ik helemaal into boeken luisteren. In het begin moest ik wel een beetje wennen. Ik merkte bijvoorbeeld dat mijn gedachten vaak alle kanten op vlogen en ik dan elke keer weer wat moest terugspoelen om te kunnen volgen. Maar eens ik in die luisterflow zat, ging het goed hoor! Ik vind het super ontspannend en heel fijn om mee naar m’n werk te fietsen of te koken.

Mijn eerste boek werd Het meisje in de trein van Paula Hawkins. Ik had de engelstalige versie al een hééééééle tijd op m’n e-reader staan maar ik geraakte er niet goed door. Nieuwe poging dus. En gelukkig ging het luisteren veel beter. Al moest ik ook hier even wennen aan de stem van de voorleesmevrouw. Die vond ik in het begin niet zo fijn maar ik kon haar uiteindelijk toch wel appreciëren.

Ik ga hier dus mijn best doen om een review te schrijven, maar ik ben er, vrees ik, niet zo goed in. Haha.

Waarover gaat het boek?

Voor wie de hele hype gemist heeft: het boek gaat over Rachel. Rachel neemt elke dag de trein naar Londen. Zogezegd om naar haar werk te gaan, maar eigenlijk is ze al een paar maanden werkloos doordat ze te veel drinkt. Haar trein stopt elke dag aan een rood sein waardoor ze tijd heeft om de huizen en hun tuinen aan het spoor te bestuderen. Ooit woonde ze ook in één van die huizen met haar man Tom. Nu woont ze in een kamertje bij een vriendin en is Tom haar man niet meer. Terwijl haar trein stilstaat aan het sein, observeert Rachel de huizen en vooral één huis waarin Jess en Jason wonen. Twee mensen die in Rachel’s hoofd een romantisch en liefdevol leven leiden. Jess is eigenlijk Meghan en raakt op een avond vermist. Als blijkt dat Rachel die avond toevallig in de buurt was maar zich totaal niets meer kan herinneren, gaat ze op onderzoek uit.

Verder heeft ze het dus super moeilijk met het feit dat haar man haar verlaten heeft voor een andere vrouw, Anna, en dat die twee samen een kind hebben. Veel onverwerkt verdriet bij Rachel want zij en Tom hadden problemen om een baby te maken. Daar komt dan ook bij dat Anna geen al te hoge pet van Rachel op heeft doordat Rachel’s gedrag wat stalkerige proporties aanneemt.

Conclusie: Rachel lijkt een beetje op een stalker, doet elke dag alsof ze naar haar werk in Londen gaat, drinkt veel te veel en heeft een doel in haar leven als blijkt dat de vrouw die ze bijna elke dag vanuit de trein ziet, vermist raakt.

Wat vond ik er van?

Het verhaal wordt verteld door drie personages: Rachel, Meghan (de vrouw die vermist is) en Anna (de nieuwe vrouw van Tom, Rachel’s ex-man). Zowel in tegenwoordige tijd als in de verleden tijd. Je zou denken dat het, doordat je luistert, ingewikkeld wordt, maar dat valt best mee. Je kan het verhaal goed volgen.

Voor Rachel kon ik wel sympathie opbrengen. Haar leven zit eigenlijk keihard in het slop. Ze is haar baan en haar man kwijt, woont bij een vriendin in een kleine kamer en drinkt waaay too much. Klinkt heel irritant en zielig, maar ik vond haar net sympathiek. Ze bedoelt het goed maar alles loopt in het honderd waardoor ze in de problemen komt. Je wilt zo graag dat het beter met haar gaat en dat ze zichzelf weer een beetje in de hand krijgt. Je voelt gewoon haar pijn. Ik vind alle personages wel heel menselijk omschreven. Ook al vind je ze irritant, je kan je toch inleven in die persoon.

Het einde vond ik wel en niet voorspelbaar. Ik kwam niet uit de lucht gevallen toen het me duidelijk werd, maar ik had er eigenlijk, stom genoeg, zelf nog niet aan gedacht. Haha.

Ik had wel verwacht dat het boek wat spannender zou zijn. Ik vond dat het de hele tijd een beetje kabbelde en dan plots was het einde daar. Desalniettemin vond ik het wel een fijn boek eigenlijk. Het was dus niet héél spannend, maar wel intrigerend genoeg om te blijven verder luisteren. Misschien dat de spanning wat meer oploopt tijdens het lezen?

Las jij het boek al?

delen

Categories: Lifestyle Tags: Leesvoer

Ik schreef deze ook nog

Recept | Preiquiche met ham.

Mijn favoriete verzorgingsproducten (en -routine)

Dingen die ik de laatste tijd kocht (en kreeg)

On repeat #3

vorige
☆ W A R M W I S H E S ☆
volgende
Tag | The nostalgic end of the year

Lees Interacties

Reacties

  1. Talitha zegt

    4 januari 2018 om 19:52

    Ik vond het boek prima, maar de film echt bagger. En zooooo traag. Ik zou nooit naar een boek kunnen luisteren, denk ik, daarvoor hou ik te veel van mooie woorden en zinnen! Die wil ik opnieuw en opnieuw en opnieuw lezen. Non-fictie vind ik meestal wel tof om te luisteren tijdens de lange autorit van/naar België! Dat gaat dan toch vaker om de inhoud natuurlijk.

  2. Karin zegt

    3 januari 2018 om 13:42

    Ik heb het boek ook gelezen, Nja “The girl on the train” dan. Ik vond Rachel maar een vervelend mens eigenlijk 😉 En het boek kabbelde ook zoooo traag voort. Uiteindelijk heb ik het wel uitgelezen, maar ik zou het niet aanraden. Het is niet zo’n boek wat je niet meer kunt wegleggen als je er mee begint, maar ja, ook niet tegenkrommend slecht ofzo 😉

    • Karin zegt

      3 januari 2018 om 13:42

      *tenenkrommend, dus 😉

  3. Annelies zegt

    30 december 2017 om 21:07

    Ik heb hem nog niet gelezen, maar hij staat al even op het lijstje. Meestal zijn thrillers wel niet zo mijn ding.
    En boeken luisteren dat weet ik zo nog niet. Ik zou dan het gevoel krijgen dat ik ondertussen nog 100 andere dingen moet doen en mijn focus op het verhaal verliezen ofzo

  4. Marie zegt

    30 december 2017 om 17:56

    Ik heb het een paar jaar geleden ook gelezen! Ik vond het echt goed.
    Ik heb ook ooit eens geprobeerd om naar ‘Het smelt’ van Lize Spit te luisteren, maar ik dwaalde constant af met mijn gedachten … Ik ben het nu toch op papier aan het lezen 🙂

    • Irene zegt

      30 december 2017 om 19:07

      Oh goed dat je dat boek noemt! Ik ga het op mijn lijstje zetten want was er een tijdje geleden heel benieuwd naar!

  5. Liese zegt

    30 december 2017 om 14:17

    Wat me tot nu toe tegenhield, was zoals je zelf aangaf, schrik om dingen te missen door te luisteren. Maar dat je in een luisterflow kan geraken mits wat training, doet me moed krijgen! 🙂 Verschillende luisterstemmen lijkt me dan weer een leuke extra voor het verhaal.

  6. Eva zegt

    29 december 2017 om 13:16

    Ik vond het boek wel echt heel tof! Misschien maakt het wat uit dat ik ‘m wel in het Engels heb gelezen? Of dat ik dan zelf de spanning iets meer in mn hoofd heb opgebouwd? 😉
    De film valt trouwens verschrikkelijk tegen, echt niet kijken!

    • Irene zegt

      29 december 2017 om 15:17

      Ah jammer! Was wel benieuwd naar de film! En ja meestal zijn boeken wel beter in de originele taal. Ik moet er alleen altijd wat in komen als ik lang geen Engels heb gelezen :p

  7. Neverdullmoments zegt

    28 december 2017 om 22:29

    Leuk, ik zou ook best wel weer eens een boek willen luisteren! Ik heb dit boek nooit gelezen, maar ben er wel nieuwsgierig naar. Jouw review vind ik goed hoor!

    Ik ben trouwens helemaal geïntrigeerd door je sneeuwwalletjes hihihi.

  8. Sam - singlereadytomingleblog zegt

    28 december 2017 om 13:53

    Ik vond het wel echt een goed boek! En die eindes vind ik eigenlijk nog het beste: degene die je niet superhard verbazen, maar waar je toch niet zelf was opgekomen. Maakt het geloofwaardig, maar toch ook niet al te voorspelbaar, vind ik 🙂 Oh en trouwens, ‘chin up buttercup’ in je banner hieronder, geweldig! Ik hoop dat ik er al niet de hele tijd overkeek, haha, maar ik vind hem leuk 😉

    • Irene zegt

      28 december 2017 om 20:41

      Haha dankje ^^ ’t Is sinds dinsdagavond dus geen nood 😉 En inderdaad, dat maakt het wel geloofwaardig! Ben ook wel benieuwd naar de film. Heb je die toevallig gezien?

      • Sam - singlereadytomingleblog zegt

        31 december 2017 om 15:17

        Ja! Een van de zeldzame gevalletjes waar ik de film eigenlijk ook best wel minstens even goed vond. Ligt er denk ik ook wel aan dat ik het doorgaans verwarrend vind om boeken vanuit meerdere perspectieven te lezen. In de film vind ik dat dan altijd beter weergegeven 🙂

  9. Deborah zegt

    28 december 2017 om 11:19

    Ik had het zelfde als jij, het verhaal kabbelde maar door en toen was het boek op eens uit.
    Het was best een leuk boek, voor tussendoor. Ben blij dat ik het gekregen heb, en niet heb gekocht.
    Het lijkt mij toch wel raar als een boek voorgelezen wordt. Wat nu als de stem je niet bevalt? Ik lees liever zelf. Ik “kleur” liever zelf alles in dan dat het mij verteld wordt haha.

    • Irene zegt

      28 december 2017 om 20:39

      Die stem was inderdaad eerst wel een puntje voor mij, maar uiteindelijk raakte ik er ook aan gewend. Ik luister nu Bridget Jones en ik vind het heel fijn hoe het voorgelezen wordt, eigenlijk hoe ik het mezelf voorstel. Maar dat zal waarschijnlijk niet bij alle luisterboeken zo zijn. We’ll see 🙂

Instagram

008 van #100happydays⁣ ⁣ Mijn eeuwige jeans ee 008 van #100happydays⁣
⁣
Mijn eeuwige jeans eens ingeruild voor een Vintage jurkje dat ik tijdens mijn zwangerschap kocht in de hoop dat het zou passen als de baby er was. En 't past!⁣ 🙌🏻
⁣
Na mijn bevalling voelde ik mij niet zo goed in mijn vel. Ik draag nu 2 kledingmaten extra en dat vond ik moeilijk te aanvaarden. Alleen maakte ik een tijdje terug toch de klik in mijn hoofd en vind ik wat ik in de spiegel zie nu best wel oke. Een van mijn 'goede voornemens' voor dit jaar is dan ook om niet meer negatief over mijn lijf te denken of praten (ik wil ook het goede voorbeeld geven aan mijn kind dus ik kan nu alvast oefenen en nog 'foutjes' maken, nu hij het toch nog niet snapt).
007 van #100happydays lachen om en met dit mooie j 007 van #100happydays lachen om en met dit mooie jongetje. Vandaag alle wasbare luiers voorgewassen zodat we daar ook eens mee kunnen starten.
006 van #100happydays in de sneeuw! Nu een beetje 006 van #100happydays in de sneeuw! Nu een beetje meer dan vorige keer en (hopelijk) een beetje minder dan volgende keer!
005 van #100happydays met dit lachebekje ❤️ 005 van #100happydays met dit lachebekje ❤️
004 van #100happydays begon in de sneeuw! ❄️❄️
003 van #100happydays en weeral iets van mijn ocht 003 van #100happydays en weeral iets van mijn ochtend. Deze keer niet mijn ontbijtje maar de opkomst van de zon tijdens ons ochtendrondje en wat dat met de wolken doet.
002 van #100happydays. Mijn favoriete ontbijtje (n 002 van #100happydays. Mijn favoriete ontbijtje (naast pannenkoeken en koffiekoekjes uit de oven uiteraard): havermelk, havermout, chiazaad en gevriesdroogde aardbeien en een stukske (of 2) pure chocolade (74%).⁣
⁣
001. Ik doe van #100happydays waarbij ik een pogin 001. Ik doe van #100happydays waarbij ik een poging ga doen om 100 dagen lang elke dag een foto te posten van iets wat me blij maakt en ik beloof dat ik niet telkens een babyfoto zal showen, ook al word ik daar wel elke dag blij van 😜⁣
⁣
Maar dus als eerste toch wel ons Dallasje want ik ging met mijn spekske op wandel en ik word altijd blij van zijn gemutst toeteke 🥰
Wij hebben al anderhalf uur gewandeld vandaag! 't Wij hebben al anderhalf uur gewandeld vandaag! 't Is zo schoon buiten!
Eeh ik wil je vriend zijn!
  • Home
  • Over mij
  • Contact / Samenwerken
  • Privacybeleid
  • Disclaimer
Copyright © 2021 tussenmarsenjupiterBack to Top