Vorige week zondag las ik een artikeltje op de site van Happinez over waarom het goed is om jezelf als vriendin te zien. Dat dat goed is wist ik, maar ik haalde een fijn tipje uit het artikel: schrijf een briefje aan jezelf.

Eind vorig jaar las ik het boek Asem van Leen Dendievel uit. Het is een heel fijn boek over angsten en paniek en nadat ik het had gelezen besloot ik dat ik zelf ook iets wou schrijven over mijn angsten maar – nu komt ie hoor – ik durfde niet. Nu we bijna een jaar verder zijn, ga ik toch de uitdaging aan.

Ik vind het toch nog best een ding om te schrijven dat ik hooggevoelig ben. Dat voelt gelijk als zo’n label en ik plak niet graag labels eigenlijk. Ik zeg vaak gewoon dat ik snel overprikkeld bent. Dat klinkt op de een of andere manier minder aanstellerig ofzo? Ja ik weet. Het is niet goed dat ik dat zeg want hooggevoelig zijn is zeker geen aanstellen. Maar ik heb vaak het gevoel dat mensen er wel zo over denken.

Anyway, daar gaat het niet om. Ik ben dus snel overprikkeld. Ik heb een gevoelig zieltje. En een gevoelig vel. En ook gevoelige oren. Alles komt naar mijn idee 542 keer harder binnen dan het bij andere mensen doet. Ik zit tijdens de lunch op mijn werk – in een ruimte zonder daglicht – liefst in het schemerdonker. Ik word letterlijk horendol als ik na een vroege shift de bus naar huis neem. Zo rond 15.30u. Allemaal schoolkinderen. Heel luidruchtige schoolkinderen. Idem op de trein waar de speakers soms veel te hard staan en de conducteur maar dingen blijft omroepen. Eerst in’t Nederlands. Dan in’t Frans. En dan nog eens kort samengevat in beide talen. Dude, zwijgt gewoon oké? Feestjes? Horror. Vaak ook leuk hoor. Maar ook een beetje horror. Aleja, je snapt het. Heel lastig soms. Maar ik heb ondertussen ook een paar hulpmiddeltjes in huis en trucjes gevonden om daar mee om te gaan. Klinkt als een enge ziekte waar ik moet mee leren omgaan, maar dat is het niet hé.

Hoe ga ik daar mee om?

Slaap is heilig. Ik heb dat al een paar keer vermeld op mijn blog denk ik, maar slaap is echt heilig voor mij. Als ik niet genoeg slaap, raak ik niet goed uit mijn bed. Maar zelfs als ik wel goed uit mijn bed geraak, is het echt absoluut noodzakelijk dat ik minstens 7 uur geslapen heb. Anders ben ik chagrijnig en prikkelbaar en werkt alles op mijn systeem. Maar het is voor mezelf natuurlijk ook veel fijner om genoeg geslapen te hebben. Ik zit op dat gebied zelfs meer met mezelf in dan met mijn medemensen. Sorry not sorry 😉 . Als ik genoeg geslapen heb, kan ik alles beter aan.

Noise cancelling oortjes zijn een lifesaver. Sinds kort heb ik oortjes met ANC. Active Noise Cancelling is dat. Nu zijn oortjes nog lang niet zo effectief als zo’n volledige koptelefoon, maar it does the trick voor nu. Op de bus, op de trein, geen last meer van dat constante achtergrondgeluid. Heel harde geluiden komen er nog wel door maar daar kan ik mee leven. Ik zou het ook een beetje eng vinden als het geluid volledig weg zou zijn.

Negeer berichten- en mailapps. En meldingen. Ideaal is natuurlijk om die niet op je telefoon te hebben, maar kom, ook ik heb Messenger en WhatsApp en Hangouts en Gmail en Outlook staan. Behalve WhatsApp staan die allemaal in 1 mapje en staan de meldingen uit. HEMELS. Alleen WhatsApp heb ik aan staan omdat ik dat gebruik nu in plaats van smsjes. En ik zet eigenlijk gewoon alle meldingen uit. Instagram, Facebook, Pinterest (ook al kreeg ik regelmatig kleine boodschapjes om me er aan te herinneren dat ik goeie smaak heb. Thanks Pinterest!), mijn weer app, …

Over Facebook gesproken. Dat staat dus weer op mijn telefoon omdat ik een paar dingen moest delen in een groep. Ik doe ook nog mee met een boekenswap van Kwante maar zodra die voorbij is, ga ik definitief van Facebook af. Ik vind het eigenlijk een hel. Elke keer ik het open, al die meldingen. Brr. Ik haal er geen energie uit dus weg er mee. Nog een paar maanden ‘afzien’ 😉

Eerst goed voor mezelf zorgen. Daarna pas voor anderen zorgen.

Dingen niet te persoonlijk nemen. Ik ben niet verantwoordelijk voor hoe iemand reageert. Als mensen boos zijn, is dat niet mijn schuld. Ik krijg heel vaak leuke mensen aan de lijn op’t werk maar af en toe ook knorpotten. Dat ligt niet aan mij.

Lijstjes maken. Ik krijg heel snel een opgejaagd gevoel als ik allemaal dingen in mijn hoofd heb zitten. Ten eerste omdat dat vaak gewoon te veel is en er veel relatief onbelangrijke dingen bij zitten. En ten tweede omdat ik dat gewoon nooit allemaal kan onthouden. Dat zorgt dan voor stress dat ik die dingen vergeet. En dus een opgejaagd gevoel. En daar word ik dan weer prikkelbaar van.

Denken in energie. Ik vermeldde deze tip al eens in mijn stukje met tips om je grenzen te helpen bewaken. Ik pas hem nog altijd toe! Idealiter plan ik maar 1 echte activiteit in die meer van me verlangt dan gewoon aanwezig zijn. Maar als ik dan denk in energie, hangt het er gewoon van af wat ik precies wil doen. Zo kan ik perfect uiteten gaan met mijn ouders en de dag erna met 1 vriendin afspreken. Uiteten met mijn hele familie en de dag erna naar een drukke bedoening is dan weer te veel van het goeie. Nieuwjaarsfeest op’t werk? Daar doe ik gewoon niet aan mee. Met z’n allen naar de kerstmarkt? Ook liever niet. Met een collega of vier lunchen in onze keuken? Graag!

Rust inplannen. Als ik dan al eens iets druks ga doen, dan zorg ik dat ik daarna genoeg ontprikkeltijd heb.

Nieuws / geweld bannen. Ik overdrijf niet als ik zeg dat ik letterlijk misselijk word van geweld. Ik kan het niet zien, ik wil het niet horen en ik wil er niet aan denken. Met films heb ik het ook maar daar kan ik wat meer verdragen. Zo lang het niet heel gedetailleerd in beeld komt is het oké. Ik weet nog dat ik als kind eens iets heel naars op het nieuws zag en daar soms nog altijd aan denk. Dat houdt mij letterlijk uit mijn slaap.

Alleentijd. Ondanks dat ik héél graag zoveel mogelijk tijd met David doorbreng, heb ik ook nood aan alleentijd. Dan ga ik bijvoorbeeld om 19.30u uitgebreid douchen waarna ik in bed ga liggen lezen terwijl meneertje beneden televisie kijkt.

Niet te veel zoetigheid. Hier moet ik nog wat in leren maar als ik veel zoet eet, voelt mijn lijf niet goed. Ik krijg buikpijn, hoofdpijn en alles is moeilijk. Ik eet héél graag zoet dus het is elke dag afwegen. En ja, soms is dat een grens die ik overschrijd. Vaak bewust. En dan denk ik: ‘Ik moet beter voor mezelf zorgen’.

Opgeruimd huis = opgeruimd hoofd. Ik kan het werkelijk niet verdragen als er rommel in huis ligt. Zelfs als ik het niet zie, weet ik dat het er is. Het is een doorn in mijn oog. Het moet weg. Ik ben ook niet zo’n held in huishoudelijke klussen dus ja, dat opruimen schuif ik soms ook op de lange baan om dan na een week intens opgelucht en kalm te zijn als alles terug netjes is.

Comfort boven alles. Vroeger durfde ik al eens een mooi paar schoenen kopen die alles behalve comfy waren. Maar wel mooi. Nu niet meer. Het moet comfy zijn of ik draag het niet. Ik zou nog liever bloot lopen dan … nee sorry, das ook niet waar. Maar je snapt het. Ik wil alleen kleren waar ik me 100% op mijn gemak in voel.

Et voila. Dat was weer een hele lap tekst maar ik wil toch nog iets extra melden. Het is ook héél fijn om hooggevoelig te zijn. Het is niet allemaal kommer en kwijl (hahahahaha, no worries, er komt geen kwijl bij kijken) kwel. Het is ook heel leuk en bijzonder. Maar dat komt een volgende keer aan bod 😉

Ben jij hooggevoelig?