• Spring naar de hoofdnavigatie
  • Door naar de hoofd inhoud
  • Instagram
  • Bloglovin
  • Pinterest
  • Email
  • Tumblr
  • Home
  • Over mij
    • Privacybeleid
    • Disclaimer
    • Contact / Samenwerken
  • Onderwerpen
    • Persoonlijk
      • Weekoverzichtjes
      • 1000 vragen aan jezelf
    • Lifestyle
      • Kijken Lezen Luisteren
      • Joey doesn’t share food. Maar ik wel!
      • Go green(er)
      • Mamadingen
    • Lijstjes
      • 22 vragen aan 22 vrouwen
      • 21 Before 2021
      • Day Zero Project ’18 – ’20
        • Day Zero Project Updates ’18 – ’20
    • Schrijfsels van Fien
    • Mind
    • Random
  • Day Zero Project ’21 – ’23
    • Day Zero Project Updates ’21 – ’23
  • Shop my closet
  • Blije Bakkes
tussenmarsenjupiter

tussenmarsenjupiter

schrijfsels van fien

BLIJ ALS EEN GEBAKKEN EI EN DROEF ALS EEN VERROESTE SCHROEF

4 december 2020

∘∘∘ Door Fien ∘∘∘

“Tof zeker? Zo op kot in Gent! Ge zult u daar wel goed amuseren!”, dat zijn zo de opmerkingen die ik toch wel regelmatig krijg. En ik knik dan maar van ja. Maar eigenlijk zou ik dus van nee moeten schudden. Het kotleven bevalt mij namelijk niet echt. Dat heeft eigenlijk alles te maken met het feit dat ik mij soms zo alleen voel. Dat gevoel van alleenzaamheid komt zo nu en dan eens opborrelen. Wat ik dan doe? Stilletjes snikken op het uiteinde van mijn bed.

Ik wist op voorhand dat ik het moeilijk zou hebben om het thuisfront een hele week achter mij te laten. De gezellige drukte die bij ons thuis heerst, is namelijk iets waar ik echt aan verknocht ben. Anderzijds is het ook één van de redenen waarom ik op kot zit: er is thuis altijd wel iets dat nog gedaan moet worden door iemand. Meestal ben ik (geheel vrijwillig) die iemand. Op kot zou ik mij dus volledig op mijn schoolwerk kunnen richten.

Op maandag begin ik ijverig voor school te werken: ik maak taken, vat cursussen samen of bereid lessen voor. Ik zit dan helemaal in die drive en ben niet te stoppen! Ik ben een soort supernerd die er volledig voor gaat. Wat het nadeel daarvan is, is het feit dat ik heel snel door mijn takenpakket zit. En dan komen de vrijetijdmomenten. Thuis zou ik op zulke momenten de vaatwasser leeghalen, aan moederlief vragen of ik ergens mee kan helpen, op de WII dansen… Maar op kot is er geen vaatwasser of WII, laat staan een moeder. 

Als ik op kot vrije tijd heb, neem ik een schriftje en schrijf of teken wat dingen. Ik probeer mezelf bezig te houden op een manier waarop ik mijn kotgenoten niet stoor. Dansen zit er niet in en heel erg luid meezingen met de radio ook niet en zo zijn er nog wel een aantal bezigheden die ik best niet doe. Anyway, het is tijdens die momenten dat een vlaag van heimwee mij plots overspoeld. Dat is dus geheel uit het niets dat ik tranen in mijn ogen krijg. Dan denk ik: “Maar Fien, gij kieken, binnen twee dagen zijt ge toch gewoon weer thuis. Niet belachelijk doen!”

Begrijp mij niet verkeerd hé, ik zit geen hele dagen te schreien. Ik ben ook vaak gewoon gelukkig hoor. Toen ik zo eens niets te doen had, was ik heel gelukkig. Blij als een gebakken ei! Zo beschreef ik mezelf. Dat zinnetje vond ik wel leuk, dus ik nam mijn gitaar tevoorschijn en verzon er een deuntje voor.

We kunnen hieruit het volgende concluderen: Fien is soms blij als een gebakken ei en soms droef als een verroeste schroef!

delen

Categories: Schrijfsels van Fien

Ik schreef deze ook nog

Dansen op de dijk

Ik heb een gastblogger (en ik ben daar mega enthousiast over)!

Waan je in het buitenland

Twee meiden in de Zwitserse bergen

vorige
Day Zero Project ’21 – ’23
Week 49
volgende
Week 49

Lees Interacties

Reacties

  1. Delphine zegt

    7 december 2020 om 20:34

    Ik had hetzelfde probleem toen ik in mijn eerste jaar zat. In het tweede jaar ben ik verhuisd naar een veel minder luxueus kot met een pak minder comfort maar met een hele hoop meer sfeer: samen koken, kotfeestjes, kerstfeestjes rond een kampvuur, bbq in de zomer, samen lief en leed delen, met een bende de naar de nachtwinkel comfortfood halen tijdens de blok… Eerlijk waar, de tijd van mijn leven. Als tip: eens heel deze corona periode achter de rug is, trek je stoute schoenen aan en organiseer eens een kotfeestje, spelletjesavond of Komen Eten op kot en leer zo je kotgenoten nog wat beter kennen 😉

    Beantwoorden
  2. Nikita zegt

    5 december 2020 om 17:00

    Heel mooi tekstje. Ik heb nooit op kot gezeten tijdens mijn korte tijd als hogeschool student dus ik weet eigenlijk niet hoe ik ermee zou omgaan. Al ben ik wel iemand die zich heel lang alleen kan bezighouden. Maar ik begrijp dat dat niet bij iedereen is en zeker in tijden van deze kan dat heel eenzaam zijn. Maar hoe het mij in de oren klinkt doe je je studie wel graag en das ook een belangrijke. Hou moed! En mooi dat je er zo open over bent. Het kotleven is niet altijd feesten en de mooiste tijd van je leven. Soms is het inderdaad ook dit.

    Beantwoorden
  3. Tamara zegt

    4 december 2020 om 14:53

    Ik vond het echt verschrikkelijk op kot. Ik ben graag op mezelf, maar echt niet graag alleen. Ik heb ook graag die gezellige, rustige drukte, gewoon mensen om me heen. De optie om te kunnen babbelen. Daarom hield ik het maar 3 maanden vol, vanaf januari ging ik toentertijd gewoon pendelen, en ja, dat was ver (20 min naar station + 40 minuten treinen + 20 minuten van station naar school) maar it was worth it voor mij.

    Beantwoorden
  4. Audrey zegt

    4 december 2020 om 11:09

    Aaahw, wat goed dat je hier zo open over vertelt! Ik was ook niet echt het type dat plezier beleefde aan op kamers wonen (zoals we het in Nederland noemen). Gent is wel een toffe stad trouwens, maar met de lockdown schiet dat niet echt op natuurlijk. Misschien kan wandelen ook helpen om vervelende momenten?

    Ik vind ‘Blij als een gebakken ei’ overigens een geniale vondst en denk dat je liedje een aardige hitpotentie heeft (gewoon op basis van de titel).

    Beantwoorden
    • Kelly zegt

      6 december 2020 om 21:23

      Volledig akkoord met Audrey. Hier zit een hit in.

      Beantwoorden
  5. Anne zegt

    4 december 2020 om 06:16

    Ik vind dat een ontroerend mooi tekstje. Zo lief.

    Beantwoorden

Geef een reactie Antwoord annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

  • Home
  • Over mij
  • Contact / Samenwerken
  • Privacybeleid
  • Disclaimer
Copyright © 2021 tussenmarsenjupiterBack to Top