Beloofd, beloofd, dit is de laatste week op rij dat ik ga zagen 😉 Als ik vorige week al pittig vond was deze week een gerecht met pakt zeven chilipeperkes of euh ja, hel. Mannekeslief. Mijn dagboek is ook wat later online. Meer daarover hieronder 😉
Aan het begin van de week is de baby nog altijd niet helemaal in zijnen haak, gelijk we zeggen. Hij drinkt nog altijd niet goed en over het slapen ga ik maar zwijgen want dat is om depressief van te worden (het zou de slaapregressie zijn die bij 4 maanden hoort). Daarbij kwam dus dat ik deze week zelf ook ziek werd én dat mijn vriend een deadline had die vervroegd werd en daardoor elke dag tot laat in de avond werkte waardoor alles een beetje op mijn zieke, overspannen schouders terecht kwam. Ik was een wrak. Ik zeg het maar zoals het is he. Mijn energie zat nog verder onder nul – wist niet dat het kon maar wel dus – en ik heb volgens mij drie dagen lang minstens 3 keer per dag geweend omdat ik slecht voelde. En als ik me dan zo slecht voel denk ik ook dat dit voor altijd zo gaat blijven, wat uiteraard niet het geval is maar die gedachten helpen dan dus ook niet 😉 Ik voelde mij echt een ploetermoeder.
Op donderdag kwam er een beetje licht in mijn donkere tunnel. Ik kon de woensdagnacht doorslapen en David liet me liggen tot ik vanzelf om kwart na negen wakker werd en me zowaar wat beter voelde. Oef. Dallas ging naar de opvang (nog nooit zo blij geweest dat ik ‘m kon weg brengen en ik voelde me gelijk schuldig toen ik dat dacht) en ik werkte aan mijn blog, deed anderhalf uur over het beantwoorden van een mail aan mijn lief vriendinnetje en nam een ontspannende douche. Tegen de namiddag zat mijn neus wel weer potdicht maar oké, ik had de voormiddag toch gehad. Lichtpunt: mijn mama had mij een trui gebreid en ik was daar super blij mee.
Vrijdag nam David een dagje vakantie omdat hij dus de rest van de week lange dagen had gemaakt. Het voelde gelijk als een zaterdag en we deden iets super leuks. In het bos waar we altijd heen gaan is nu een losloopweide voor honden gemaakt. Het plan was om eerst zonder hondjes eens te gaan kijken of het wel veilig was en niet té groot, maar we besloten ze toch mee te nemen. Archie heeft nog nooit los gelopen buiten onze tuin om de simpele reden dat we hem volgens mij kwijt zouden zijn. Die gaat zijn neus achterna en komt niet meer terug. Mooseje blijft altijd super braaf naast ons lopen dus dat kan wel. Maar het ging zo goed! Ze speelden met de andere honden en kwamen na een tijdje gewoon vanzelf weer bij ons. Ik vond het super leuk om te zien.
En wat het grootste hoogtepunt van de week was: donderdagnacht had ik babyduty en ik werd om 4 uur ’s nachts wakker doordat mijn oor pijn deed en mijn keel kriebelde. Nu dat was op zich niet leuk maar wel dat ik van mezelf wakker werd en niet van de baby. Die lag namelijk echt als een roos te slapen. Het duurde een uur voor ik terug in slaap viel (typisch hé, als ’t kind dan goed slaapt, slaap je zelf niet) en ik werd wakker van Dallasje om 6u15. Hij sliep dus van 20u tot 6u15… Ik wist niet wat me overkwam! We gingen er van uit dat het een eenmalig iets zou zijn maar de volgende nacht wou hij een flesje om kwart na een en sliep daarna ook door tot kwart voor zeven. Bovendien drinkt hij ook terug veel beter! Echt, het is zo fijn. Ik merk het ook gelijk aan hem zelf dat hij veel vrolijker en levendiger is.
Alleen ja, als alles dan weer wat beter gaat… Zaterdag in de namiddag deed mijn ene oog raar. Het leek alsof er iets in zat maar dat was niet zo. Ik had mega veel dikke slapers (kennen jullie dat? De dokter wist niet wat ik bedoelde) in mijn oog zitten en het voelde wat geïrriteerd. Tegen de avond deden allebei mijn ogen pijn en waren ze zo rood als iets. ’s Nachts plakten ze toe (heel handig als je de baby zijn tutje moet zoeken) en ’s morgens kon ik maar door een klein streepje meer kijken. Oogontsteking. Hoera. Nu ik dit typ zie ik er gelukkig al niet meer uit als Quasimodo maar meer alsof ik de hele dag geweend heb. Kan ik mee leven. Minder is dat ik drie keer per dag zalf in mijn oog moet doen (wie bedenkt dat?? Ooit van oogdruppels gehoord?) en daardoor telkens een uur lang wazig zie. Ik heb dan om mezelf te verwennen maar een red velvet taart (uit een pakske) gebakken en daar ga ik straks een groot stuk van eten.
Oooh ik vergat het nog te zeggen! Ik heb gisteren ook David zijn haar geknipt. Amai. Ik verschoot er van dat ik het mocht doen want ik heb dat dus nog nooit gedaan. Ik heb er gewoon vanachter een stuk afgeknipt zodat hij geen nektapijt meer heeft (haha) en de rest van zijn haar nu wat beter kan groeien. Allez het lijkt alsof er echt een beetje een kapsel in zit nu. Best wel trots op mezelf!
Wat vervelend zeg van je oogontsteking, hopelijk gaat het ondertussen weer helemaal goed! Ik heb voorgesteld om het haar van mijn man te knippen, maar dat mocht absoluut niet dus ik ben wel een beetje jaloers haha 🙂
Superstoer dat je zelf Davids haar durfde te knippen! En ja, ik weet wat slapers zijn en was verbaasd om te lezen dat de dokter dat niet wist. Ik hoop dat je snel weer helemaal fit bent en dat Dallas dan zijn lange nachten ook doorzet. Zou heerlijk zijn toch? Fijne week!
Ik hoop dat je taart heerlijk was! Wees een beetje lief voor jezelf en hopelijk gaat het slapen beter deze week. X
Wat rot zeg, oogontsteking! Dat is zo pijnlijk. Hopelijk trekt het snel weg. Zorg goed voor jezelf <3
Klinkt inderdaad niet als de beste week, maar khoop dat komende week veel beter mag en kan zijn. Ik duim voor je! Maar wel tof dat er toch nog geluksmomentjes te spotten zijn. Hoe kut je week ook is, er is altijd iets goeds aan. Daar geloof ik zelf altijd in.
Oef, wat lijkt me dat zwaar met de kleine. Hoop dat het snel beter gaat! Ik vind het wel jammer dat we geen foto te zien hebben gekregen van Davids haar. Ik heb mijn vriend laatst een haarelastiekje gegeven en hij heeft nu een knotje dat serieus goed staat, haha. Je nieuwe trui is supertof! Ook heel handig dat er nu een losloopweide is in jullie vaste bos.
Oef ja, dat klinkt niet fijn. Ook balen van je ogen, maar wel fijn dat Dallas toch besloot om weer door te gaan slapen. Ik kan me nog herinneren wat een opluchting dat is als je een baby hebt 😉 Wens je een hele fijne week!
Je trui is zooo mooi! Fijn dat er weer wat beterschap lijkt aan te komen, het is natuurlijk altijd leuker als de dingen een beetje vanzelf gaan. En haha ik heb net liever een zalf dan druppels! Druppels moet iemand anders in mijn oog doen en dan nog knijp ik ze de eerste zeventien keer dicht net wanneer die druppel valt. Je ziet wel efkes slecht van die zalf, maar dat pak ik er dan maar bij :p
Nou dat klinkt als een pittige week! Niet leuk zeg. Wat ik wel leuk vind is je trui 😀 Is die door je mama gebreid? En ik vind je hondjes ook zo leuk, zo fluffy 😀
Geniet maar flink van dat stukje taart want dat heb je wel verdiend!
Jaaa, die heeft m’n mama gemaakt! Ik wil het zo graag zelf kunnen ook maar voorlopig is zij mijn go to, haha 😀