Deze dinsdag was Archie precies twee weken bij ons. Ondertussen zijn er veel dingen “gebeurd” en eigenlijk vond ik het wel een tof idee om een artikel te maken met feitjes. Over de voorbije twee weken dus.

Aangezien David en ik nog nooit een hond hadden, waren wij echte groentjes als het aankomt op de opvoeding van Archie. Haha. Gelukkig had David die eerste week vakantie en ben ik nog tot het einde van de maand thuis zodat we, relatief, veel tijd hadden en hebben om het beest wat fatsoen bij te brengen. Dat ging natuurlijk gepaard met heel veel dingen opzoeken, gevloek, gezucht en geknuffel (met elkaar en met Archie).

Gegoogled.

Hond doet pipi in huis | hond doet kaka in huis | hond bijt kussen kapot | hond wil niet in bench | hond jankt ’s nachts | hond blaft naar kat | hond aan kat doen wennen | hond eet gras | hond schrokt eten op | hond trekt aan de lijn | hond leren zitten op commando

Moods.

Oooh wat een schatje! | OMIJNGODWAARZIJNWEAANBEGONNEN?! | Och kijk hoe lief hij ligt | Ik wil hem eigenlijk zelf wel houden | We kunnen hem echt never nooit zelf houden hé! | Jeeej wandelingetjes maken! Hij loopt echt al flink mee | Jezusmina wat een rotbeest! Kan ook niet gewoon meelopen aan de lijn | c u t e  x 3254 | pf wat een werk

Cijfers.

* Aantal dingen die Archie kapot heeft gebeten: 1 (YES!)
* Aantal wandelingen: 35
* Aantal stappen: 188.772 (ongeveer want dit is van twee hele weken maar eerlijk is eerlijk, ik doe de meeste stappen tijdens de wandelingen)
* Aantal zenuwinzinkingen van mijn kant: 2
* Aantal plasjes in huis: 3 waarvan twee op het tapijt. Olé.
* Aantal poepjes in huis: 1
* Aantal keer gesjoempeld over Archie: honderdmiljoenmiljard keer
* Aantal teken verwijderd: 20 ofzo (arm beest)
* Aantal speeltjes gekocht: 7
* Aantal speeltjes die hij gebruikt: een bal die ergens in onze tuin lag + 2 gekochte speeltjes
* Geld uitgegeven: wil ik niet aan denken

Dingen die Archie doet die wij viezig vinden.

* Kotsen in de auto.
* Kotsen in de tuin en het allemaal opnieuw opeten. Vooral het opnieuw opeten.
* Aan zijn ballen likken. Serieus.
* Hondenpoep van andere honden besnuffelen en er aan likken.
* Hondenpoep van zichzelf besnuffelen en er aan likken.
* Papieren zakdoekjes van straat meenemen. En sigarettenpakjes enzo.
* Viezigheid uit de tuin mee naar binnen nemen.
* Aan ons gezicht likken. Ik heb gelezen dat dat een teken van respect is maar hij mag het niet doen. Niet!
* Plastic eten.

De extra’s.

* Hondenpoep opruimen met een zakje. Ik vind het echt super ranzig en ik ben eigenlijk heel blij dat David zichzelf altijd opoffert om het te doen (DANKU!). Het nare is ook dat hier in de buurt echt bedroevend weinig vuilbakken staan dus dat je het poepzakje ook echt nog een uur zelf moet vasthouden tot het weg kan. En het valt me nu ook dubbel op hoe weinig mensen de hondenpoep van hun hond opruimen. En om de één of andere reden is Archie er goed in om altijd te poepen midden op iemands oprit of op kiezelsteentjes.

* Eergisteren vond ik dat Archie zichzelf opvallend lang kon bezighouden in de tuin. Toen ik ging kijken zag ik zijn kont uit de haag steken en lag er zonder zeveren een hele shitload aan bbq afval van de buren in onze tuin. Inclusief kippenboutjes die hij dan natuurlijk naar binnen bracht. Op ons tapijt. Dus zit 1/3 de van onze vuilzak nu vol met afval van onze buren. Thanks.

* Ik ben nu zo’n mens geworden dat standaard hondensnoepjes in haar handtas heeft.

* Ons huis ruikt naar hond. We hebben gelukkig zo’n luchtzuiverend dingetje waardoor het geurtje snel weer weg is. En gelukkig is het ook heel veel beter sinds we met hem naar de kapper zijn gegaan en alle viezigheid uit zijn vacht is. Want ja, hij was wel een beetje een stinkiewinkie.

* Toen we bij de hondenkapper kwamen, bleek ie een paar teken te hebben. Ik belde naar de dierenarts die ons aanraadde om een pipetje te halen (wat ook echt fucking duur is maar oké). Probleem opgelost dachten we. Tot ik op internet las dat de oude teken er uit moeten want dat die anders blijven zitten. David en ik spelen nu al twee avonden voor professionele tekenverwijderaars (ik vind teken nog ranziger dan hondenpoep in een zakje) met een lichte misselijkheid tot gevolg.

* Baloe en de bunnies zijn verbannen naar de garage (mijn moederhart bloedt wel een beetje hierdoor) aangezien Archie altijd mega begint te flippen als hij één van hen ziet. Maar ze lijken het daar wel naar hun zin te hebben en het is er fris en licht en Baloe heeft al een nieuw ligplekje gevonden (op de propere dweilen, die nu dus ook niet meer echt proper zijn maar vol kattenharen hangen maar ja, je moet er iets voor over hebben zeker?). Ik denk (en hoop) dus niet dat ze er trauma’s aan overhouden.

* Door Archie weten we nu ook dat er regelmatig egels in onze tuin zitten en dat de buren een kat hebben die we nog nooit eerder hadden gezien.

* Ik schrik er altijd van hoe slim hij is! Niet dat ik dacht dat honden dom waren ofzo, maar toch. Hij weet nu prima dat hij aan de deur van de garage moet wachten als we zijn eten halen en dat hij moet zitten tot zijn eetbak op de grond staat. Als we hem commando’s leren zie je ook echt aan hem dat hij ons soms nog niet goed begrijpt (wat dus waarschijnlijk eerder aan ons ligt want first time parents hier) maar het dus wel echt goed wilt doen en iets wilt leren. En het is ook gewoon leuk om te zien dat je hem iets kan leren en dat hij het dan ook effectief doet. Dat hij nu ook weet dat hij Archie heet en ook luistert en komt als je “hier” zegt.

Nog wat foto’s voor wie er nog zin in heeft.

Conclusie.

Zo’n hond in huis vergt wel wat aanpassing en ik denk dat we ons daar in het begin wat op verkeken hadden. ‘Dat doen we wel even!’. Maar zo gaat het dus niet haha. Ik heb Archie vaak vervloekt, maar ik moet zeggen dat deze week een beetje een keerpunt is geworden precies. Hij is heel lief en aanhankelijk en kan zichzelf prima bezig houden als ik even weg ben. Hij wandelt flinker mee dan vorige week en eigenlijk krijg ik wel heel veel positieve energie van hem. We zijn er nog altijd niet helemaal uit of we hem for ever willen houden maar voorlopig is het wel oké zo. We gaan zelfs een poging doen om hem en Baloe nog eens aan elkaar te laten wennen. Stel dat ie blijft zouden we het wel fijn vinden als die twee in dezelfde ruimte kunnen zijn zonder dat David en ik er doof en met schrammen uit komen.